Logopeda

ZAŁOŻENIA TERAPII – LOGOPEDA

 

 

Zajęcia logopedyczne organizowane się dla dzieci z zaburzeniami mowy, które powodują nieprawidłowości w komunikacji językowej, jak również dla młodszych grup przedszkolnych, gdzie prowadzona jest profilaktyka logopedyczna.

Plan pracy logopedycznej obejmuje oddziaływania korekcyjne w zakresie zaburzonych czynności mowy, jak również ćwiczenia stymulujące myślenie i ogólny rozwój dzieci. Głównym jego celem jest profilaktyka zaburzeń mowy, a także wspomaganie rozwoju komunikacji językowej.

Terapia logopedyczna obejmuje:

1. Diagnozę –mającą na celu badanie mowy przeprowadzone na początku roku szkolnego, w celu rozpoznania zakłóceń lub zaburzeń językowych;

2. Terapię – likwidowanie wszelkich zakłóceń i zaburzeń komunikacji językowej oraz pomoc w przezwyciężaniu problemów dzieciom, które mają trudności z mówieniem, rozumieniem, pisaniem i czytaniem.

Ma ona na celu:

– objęcie opieką logopedyczną wyznaczonych dzieci;

– korygowanie wad wymowy;

– rozwijanie komunikacji językowej poprzez usprawnianie funkcji mowy i umiejętności wypowiadania się;
– rozwijanie sprawności językowej w różnych obszarach poznawczo – językowych;

– nauczanie mowy, która się nie wykształciła,

– likwidacja pierwotnych przyczyn i skutków zaburzeń mowy,

– wyrównywanie opóźnień rozwoju mowy;

– dbałość o kulturę słowa;

– kształtowanie starannej wymowy;

– profilaktyka logopedyczna;

– w przypadku trudności, nawiązywanie kontaktu z psychologiem, audiologiem z poradni pedagogiczno – psychologicznej i poradni wad słuchu.

Metodyka ćwiczeń logopedycznych w nauczaniu prawidłowej artykulacji uwzględnia:

– ćwiczenia usprawniające motorykę narządów mowy (języka, warg, podniebienia miękkiego i twardego, żuchwy);

– ćwiczenia słuchowe w różnicowaniu poprawnego i zaburzonego brzmienia;

– ćwiczenia polegające na ustawieniu narządów mowy dla uzyskania prawidłowego brzmienia wykonywane pod kontrolą wzrokową (lustro), kinestetyczną (dotyk) i słuchową;

– ćwiczenia usprawniające wymowę wyćwiczonych głosek w izolacji, w sylabie, w wyrazie, w zdaniu oraz w mowie potocznej;

– ścisłą współpracę z domem i innymi nauczycielami.

12 przykazań logopedycznych dla rodziców
(wg Leona Kaczmarka)

1. Narządy mowy dziecka kształtują się i zaczynają funkcjonować już w życiu płodowym. Są one ogromnie wrażliwe na wszystkie bodźce fizyczne i chemiczne, zarówno sprzyjające jak i szkodliwe.

2. Mowa otoczenia powinna być poprawna. Do dziecka trzeba mówić wolno, dokładnie i wyraźnie, trzeba zaniechać sztucznego spieszczania i używania tzw. języka dziecięcego.

3. Dziecko powinno reagować na aktywność uczuciową i słowną otoczenia. Z początku jest to uśmiech, ruch rączki, przegięcie ciała. Wnet jednak nastąpią reakcje głosowe. Gdy ich brak, trzeba koniecznie zbadać słuch dziecka, gdyż może on być osłabiony.

4. Absolutnie nie wolno krępować dziecka w reagowaniu na aktywność otoczenia.

5. Jeśli dziecko ma nieprawidłową budowę narządów mowy (rozszczep warg, dziąseł, podniebienia, zniekształcenia w układzie szczęk, uzębienia itp.), powinno się bezwzględnie pójść z nim do lekarza specjalisty: chirurga plastyka, ortodonty.

6. Dziecko leworęczne należy otoczyć specjalną opieką. W okresie kształtowania się mowy nie wolno zmuszać go do posługiwania się prawą ręką, gdyż mogą wystąpić zaburzenia mowy.

7. Kiedy dziecko samo zaczyna coraz więcej mówić nie wolno tej skłonności gasić np. obojętnością lub cierpką uwagą, bo wówczas dziecko zamyka się w sobie, staje się nieufne, przestaje mówić.

8. Nie należy hamować żywiołowego pędu do mowy, trzeba wykorzystać ogromny ładunek uczuciowy, jaki dziecko wkłada w mowę.

9. Należy pilnie baczyć czy kształtowanie się mowy dziecka przebiega zgodnie z normą.

10. Od momentu zdobycia przez dziecko umiejętności mówienia zdaniami nie wolno bezustannie przeszkadzać mu przez ciągłe poprawianie i zmuszanie do poprawnego powtarzania, gdyż dziecko nabawi się kompleksu niższej wartości, straci zaufanie do otoczenia, przestanie mówić.

11. Dziecko trzyletnie monologuje, ale chce też rozmawiać z otoczeniem, zadaje mnóstwo pytań i przepada za opowiadaniami. Nie wolno lekceważyć tych faktów, gdyż pomaga to dziecku w wysławianiu się, w umiejętności wyrażania swych myśli i uczuć.

12. Jeśli mimo wszystko nie udało się zapobiec powstaniu defektów mowy należy jak najszybciej zgłosić się do logopedy, który pokieruje terapią dziecka przy ścisłej współpracy rodziców.

W naszym przedszkolu z dziećmi pracuje

logopeda – mgr Grażyna Górna.