Archiwum
Drodzy Rodzice, Kochane Jagódki!
Ostatni tydzień tego roku przedszkolnego spędzimy na rozmowach o wakacjach – poznamy polskie krajobrazy (morze, góry, las), obejrzymy przedstawiające je obrazki i opowiemy o swoich wakacyjnych planach. Pobawimy się w wycieczkę wzdłuż Wisły, poznając w ten sposób elementy charakterystyczne regionów Polski. Przypomnimy sobie nazwę naszego kraju, jego stolicy i głównej rzeki. Oglądając mapę, odkryjemy, co oznaczają umieszczone na niej kolory: czerwony, zielony, niebieski, zaznaczymy na niej Kraków, Warszawę i Gdańsk, a dzieci dowiedzą się, co znajduje się w tych miastach. Porozmawiamy o tym, jak wygląda nadmorski krajobraz, czym jest morski bałwan i co można robić nad morzem. Zbadamy właściwości piasku: będziemy dotykali mokrego i suchego, spróbujemy rozpuścić go w wodzie, rysować na nim patykiem. Nauczymy się przygotowywać do górskich wędrówek. Porozmawiamy o tym, co zrobić, by podczas letnich wyjazdów być bezpiecznym.
Tematyka tygodnia: (22.06 -26.06.2020)
Cele ogólne:
-rozpoznawanie na obrazkach krajobrazów: morze, góry, las; poznawanie Polski podczas zabawy tematycznej „Wzdłuż Wisły”;
-poznanie charakterystycznych cech krajobrazu morskiego oraz sposobów spędzania czasu nad morzem; poznawanie właściwości piasku w toku zabaw eksperymentalnych;
-zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa podczas wakacyjnych wyjazdów (uwzględnienie ochrony przed słońcem); zachęcanie do tworzenia prac plastycznych o tematyce wakacyjnej;
-rozpoznawanie krajobrazu górskiego na ilustracjach; usprawnianie umiejętności ruchowych poprzez ćwiczenia równoważne, wzmacniające mięśnie nóg; wdrażanie do odpowiedzialnego przygotowywania się do górskich wędrówek;
-doskonalenie mowy podczas dzielenia się swoimi planami wakacyjnymi; wyrażanie swoich myśli w sposób zrozumiały dla otoczenia.
Temat dnia:
- Piękna nasza Polska cała.
- Nad morzem.
- Słoneczko.
- W górach.
- Wakacje!
Poniedziałek (22.06.2020)
Temat dnia: Piękna nasza Polska cała.
„Oto nasza Polska cała” – utrwalanie znajomości nazwy kraju, jego stolicy oraz głównej rzeki. Rodzic prezentuje dzieciom fizyczną mapę Polski. Prosi dzieci o podzielenie się wrażeniami. Czy wiedzą, co ta mapa przedstawia? Co na mapie oznaczają zielone plamy, a co czerwone? Czym są niebieskie niteczki i plamki, których dużo jest na mapie? Rodzic wskazuje dzieciom Wisłę, za pomocą latarki oświetla jej bieg na mapie.
„Płynie Wisła, płynie” – słuchanie fragmentu książki, rozwijanie wiedzy o Polsce.
Płynie Wisła, płynie
Czesław Janczarski
Na Baraniej Górze
Srebrne źródło błyska.
Dwie Wisełki pluszczą,
Powstała z nich Wisła. (Rodzic wskazuje na mapie, a dzieci mocują zdjęcie Baraniej Góry)
Płynie do Krakowa
Przez wioski i miasta.
W Krakowie na rynku
dziś lajkonik hasa. (dzieci wraz z Rodzicem oznaczają na mapie Kraków, oglądają zdjęcie Lajkonika)
Trzeba minąć most w Puławach,
Cel podróży to Warszawa.
Śmiało naprzód żeglujemy,
Powita nas gród Syreny. (dzieci wraz z Rodzicem oznaczają na mapie Warszawę, oglądają
zdjęcie Syrenki)
Żaglóweczka sunie lekko,
Spójrz, już morze niedaleko.
Słona fala zmywa plażę
I muszelkę niesie w darze. (dzieci wraz z Rodzicem oznaczają na mapie Gdańsk i oglądają
zdjęcie statku w porcie)
„Wycieczka wzdłuż Wisły” – poznawanie charakterystycznych elementów dla regionów. Rodzic zaprasza dzieci na wycieczkę wzdłuż Wisły i pyta: Czym popłyniemy? – dzieci podają swoje pomysły, np. łódką. Siadają na dywanie i naśladują ruch wiosłami. Rodzic odtwarza nagranie (Podróż wzdłuż Wisły). Słychać szum potoku, beczenie owiec. Rodzic mówi: Jesteśmy w górach, stąd Wisła wypływa, w górach na halach pasą się owce. Wszystkie dzieci są owieczkami, chodzą na czworakach. Na znak dzwonka podchodzą do Rodzica bacy, beczą „beee, beee, beee”. Rodzic zmienia miejsce i znowu daje sygnał dzwoneczkiem, owieczki zawsze idą za bacą. Następnie dzieci wsiadają do łódek i płyną dalej. Słychać szum przepływającej rzeki, fragment piosenki Krakowiaczek jeden. Rodzic mówi: Jesteśmy w Krakowie. Jednym z symboli Krakowa jest smok wawelski. Kraków słynie także z lajkonika. Lajkonik to brodaty Tatarzyn na koniu. Przemierza ulice Krakowa i dotyka mieszkańców buławą, kogo dotknie ten będzie miał szczęście. Dzieci stają w kole. Jedno z nich wchodzi do środka – jest lajkonikiem. Rodzic zakłada lajkonikowi brodę, koniem jest szczotka. Dzieci wraz z Rodzicem wyklaskują fragment piosenki Krakowiaczek jeden, najpierw wolno, potem coraz szybciej. Kogo dotknie lajkonik, ten wchodzi do koła. Po zabawie dzieci znów wsiadają do łódek, płyną dalej. Słychać szum przepływającej rzeki, samochody, gwar wielkomiejski. Rodzic mówi: Dojechaliśmy do Warszawy, to nasza stolica, piękna i nowoczesna. W Warszawie jest metro. Dzieci tworzą cztery pociągi, poruszają się szybko, wolno, w zależności od tempa granego przez Rodzica na bębenku. Później znów wsiadają do łódek, płyną dalej: słychać szum przepływającej rzeki, syreny statków. Rodzic mówi: Dopłynęliśmy do Gdańska, tutaj Wisła kończy swój bieg i wpada do morza.
„Fotograf” – zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa. Dzieci poruszają się w rytm dowolnie wybranej muzyki. Na hasło: Uwaga, zdjęcie zatrzymują się w wybranej przez siebie pozie, Rodzic udaje, że robi zdjęcia.
Wtorek (23.06.2020)
Temat dnia: Nad morzem.
„Fale” – wyklejanka z kolorowego papieru, doskonalenie małej motoryki. Rodzic recytuje wiersz A. Frączek
Bałwan na plaży.
Agnieszka Frączek
Co ten bałwan tutaj robi?!
Dawno już stopniały lody.
Woda ciepła niczym zupa,
A na plaży straszny upał!…
Biedak się w kałużę zmieni!
Nie doczeka tu jesieni!!!
Może schować go w lodówce?
Bo jak nie, to zniknie wkrótce!
Buja się na morskich falach,
Coś porykuje z dala,
Tańczy sobie wśród kamieni,
Nawet się troszeczkę pieni…
Lecz nie pieni się ze złości.
Bałwan pieni się z radości!
On się świetnie czuje w lecie,
Bo to bałwan morski przecież.
Rodzic pyta: O jakim bałwanie mowa?. Następnie Rodzic wraz z dziećmi ogląda fotografie przedstawiające morze i reprodukcje obrazów marynistycznych. Proponuje dzieciom wykonanie morskich fal z bałwanami. Na tacy jest przygotowany papier kolorowy, podarty ręcznie na długie pasy. Rodzic zwraca uwagę na paski: jedna krawędź paska jest niebieska, druga ma białe poszarpane końce. Rodzic nakleja paski wzdłuż kartki od góry, tak aby kolejny nachodził postrzępioną, białą krawędzią na poprzedni. Dzieci pracują według wzoru, oklejają całą kartkę, podziwiają fale morskie z bałwanami. Rodzic odkłada wykonane prace, będzie to podkładka pod pracę plastyczną.
Praca z Kartą Pracy nr 39 – kształtowanie umiejętności wypowiadania się zdaniami, przeliczanie i odzwierciedlanie liczby za pomocą symboli. Rodzic pyta: Gdzie pojechały dzieci na wakacje?; W jaki sposób spędzają tam czas?; Jak inaczej można bawić się na plaży?. Prosi, by dzieci odszukały wszystkie foremki do piasku i je pokolorowały. Na końcu dzieci liczą foremki i rysują w ramce tyle kresek, ile jest foremek.
„Plaża” – poznanie charakterystycznych cech krajobrazu morskiego oraz sposobów spędzania czasu nad morzem.
Grabki w łapki
Małgorzata Strzałkowska
Szumią rzeki i jeziora,
że na grabki przyszła pora.
Babkowicze i babkarze!
Grabki w łapki! Czas na plażę!
Jeśli chrapkę masz na babkę,
Zrób w wiaderku z piasku papkę,
Uklep, by nie było dziury,
Chwyć wiaderko dnem do góry,
Po czym zrób grabkami trach!
I już babka mknie na piach.
Dla malucha i stulatka
Babki to nie lada gratka.
Babkowicze i babkarze!
Grabki w łapki! I na plażę!
Rodzic pyta: O jakich babkarzach mowa w wierszyku?; Jak się robi babki z piasku?; Co można jeszcze robić na plaży?.Dzieci otrzymują koperty, a w nich pocztówki z nadmorskim widokiem. Każda pocztówka pocięta jest na 2–4 części w zależności od umiejętności dzieci. Dzieci składają obrazek, wypowiadają się na jego temat. pocięte pocztówki z widokiem nadmorskim
„Morskie przygody” – zapoznanie z piosenką, nauka słów i melodii.
Morskie przygody
sł. Urszula Piotrowska, muz. Magdalena Melnicka-Sypko
Już od dawna o tym marzę,
żeby dzielnym być żeglarzem
i popłynąć w świat nieznany
przez trzy wielkie oceany! (x 2)
Może spotkam gdzieś syrenkę
i zaśpiewam z nią piosenkę.
Latającą znajdę rybę,
pogawędzę z wielorybem. (x 2)
Ponurkuję z morskim żółwiem,
bo nurkować bardzo lubię.
A rekina minę grzecznie,
bo to zwierzę niebezpieczne. (x 2)
A gdy mama do mnie powie:
„Czas, by wrócił twój żaglowiec.”
Zaraz wrócę, daję słowo,
i popłynę jutro znowu! (x 4)
„Piasek” – zabawy badawcze w ogrodzie, poznawanie cech fizycznych piasku. Próby rozpuszczania piasku i cukru w wodzie (do wykorzystania: przezroczyste kubeczki plastikowe, kuweta z piaskiem, pojemnik z cukrem, łyżeczki). Doświadczanie zmysłem dotyku suchego i mokrego piasku. Rysowania patykiem na mokrym i suchym piasku. Lepienie bab piaskowych z mokrego i suchego piasku.
„Żaglówki” – ćwiczenia oddechowe, utrwalanie właściwego toru oddechowego.
Dzieci samodzielnie konstruują żaglówki. W kawałek styropianu wkładają słomkę, przyklejają do niej kawałek kolorowego papieru. Następnie bawią się przy stolikach,
na których stoją miski z wodą. Dzieci kładą swoje żaglówki na wodę i urządzają wyścigi. Żaglówki poruszają się, gdy dzieci w nie dmuchają bezpośrednio lub przez słomkę
Środa (24.06.2020)
Temat dnia: Słoneczko.
„Wakacyjny niezbędnik” – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa podczas wakacyjnych wyjazdów. Dzieci siedzą w kole. Pośrodku są ułożone rzeczy, przykryte nieprzezroczystą, opływową tkaniną: okulary przeciwsłoneczne, krem, czapka z daszkiem. Rodzic mówi zagadki, dzieci odgadują.
Mama w skórę moją ten specyfik wciera,
mam ochronę przed słoneczkiem teraz. (krem)
Gdy na głowę ją założę,
nic złego się stać nie może. (czapka z daszkiem)
One chronią moje oczy –
żaden promyk do oka nie wskoczy. (okulary przeciwsłoneczne)
Dzieci odkrywają przedmioty ochraniające przed słońcem. Rodzic pyta: Z jakiego powodu musimy używać tych rzeczy?; Co może zrobić nam letnie słońce?.
„Zamek z piasku” –rozwijanie kreatywności poprzez eksperymentowanie z materiałem plastycznym oraz materiałem naturalnym, zachęcanie do tworzenia prac plastycznych o tematyce wakacyjnej. Dzieci pokrywają całą powierzchnię zamku klejem i posypują kaszą manną, delikatnie ugniatają ręką. Niepotrzebną kaszę strzepują na tacę, obrazek wykańczają farbami.
„Po wąskiej dróżce” – zabawa ruchowa z elementem równowagi. Rodzic rozkłada dwie skakanki, pomiędzy nimi jest dróżka – dzieci przechodzą Rodzic kładzie szeroką taśmę – dzieci przechodzą po kolei po niej, stawiając stopę za stopą.
„Wycinanki” – doskonalenie umiejętności posługiwania się nożyczkami. Swobodne wycinanie różnorodnych form, zwrócenie szczególnej uwagi na bezpieczeństwo.
Czwartek (25.06.2020)
Temat dnia: W górach.
„Biedronka” – doskonalenie umiejętności wypowiadania się na wydechu, posługiwania się liczebnikami porządkowymi. Rodzic kładzie przed sobą dużą sylwetę biedronki, obok w pojemniku ma czarne kółka – kropki biedronki. Czyta historię biedronki, układa kropki zgodnie z tekstem, przelicza kropki z dziećmi na wydechu.
Mała biedroneczka zmieniła się z larwy,
Lecz nie ma kropeczek i jest żółtej barwy.
Ogląda swe skrzydła zmartwiona biedronka.
– Zapytam mądrzejszych, pofrunę do słonka!
Ach, moje słoneczko! – westchnęła biedronka.
– Czemu nie mam kropek? Wyglądam jak stonka!
– Nie płacz, biedroneczko! – odpowiada słonko.
– Pojawią się kropki i nie będziesz stonką!
Nastał nowy dzionek, zaświeciło słonko,
wystawia promyki: – Dzień dobry, biedronko!
Zbudzona biedronka patrzy do lusterka,
ma skrzydła czerwone i kropeczkę, zerka –
nagle druga kropka obok się zjawiła.
Ach! I trzecia kropka skrzydło ozdobiła.
Ile jest już kropek, dzieci wnet policzą.
Na jednym wydechu do trzech niech policzą:
– jedna, druga, trzecia. (dzieci nabierają powietrza i liczą z Rodzicem na jednym wydechu)
Zdumiona biedronka patrzy do lusterka.
O! Na czwartą kropkę zdziwiona już zerka.
Nagle piąta kropka szybko wyskoczyła.
Szczęśliwa biedronka kropki swe liczyła.
Dzieci jej pomogą kropeczki policzyć.
Na jednym wydechu będą głośno liczyć
do czterech:
– jedna, druga, trzecia, czwarta. (dzieci nabierają powietrza i liczą z Rodzicem na jednym wydechu)
Do pięciu:
– jedna, druga, trzecia, czwarta, piata. (dzieci nabierają powietrza i liczą z Rodzicem na jednym wydechu)
„Czekamy na wakacje” – wysłuchanie i analiza treści wiersza. Rodzic czyta utwór.
Czekamy na wakacje
Dominika Niemiec
Już tylko jedna chwilka albo dwie.
Lada moment wakacje rozpoczną się.
Niecierpliwie czekam tej wspaniałej chwili,
gdy w wakacyjny czas będziemy się bawili.
W piasku na plaży, wśród morskich fal,
patrząc na statki płynące w dal,
lub na placu zabaw albo w ogrodzie,
zamienimy się w piratów cumujących łodzie
na brzegu wyspy bezludnej, jak ze snu,
chodź jest ona całkiem blisko, koło domu, o tu…
Rozmowa z dziećmi na podstawie treści utworu. Rodzic pyta: Na co czekał bohater wiersza?; Kiedy według bohatera rozpoczną się wakacje?; Jaki był bohater wiersza, co odczuwał?; Co będzie robił bohater podczas wakacji?; W jakie postacie będzie się wcielał z kolegami i koleżankami?.
„Pokaż radość w tańcu” – zabawa przy muzyce. Rodzic włącza wybraną wakacyjną piosenkę. Zadaniem dzieci jest pokazać poprzez taniec, jak cieszą się z nadchodzących wakacji. Rodzic co chwilę zatrzymuje muzykę. Podczas pauzy w muzyce dzieci zastygają bez ruchu z uśmiechem na twarzach.
„Tatry – polskie góry” – rozpoznawanie krajobrazu górskiego na ilustracjach. Usprawnianie umiejętności ruchowych poprzez ćwiczenia równoważne, wzmacniające mięśnie nóg. Wdrażanie do odpowiedzialnego przygotowywania się do górskich wędrówek. Rodzic zaprasza do degustacji serka, częstuje chętnych, dzieci dzielą się swoimi spostrzeżeniami smakowymi. Rodzic mówi: To oscypek. Czy wiecie, skąd pochodzi ten ser? Wyrabia się go na Podhalu, w polskich górach. Rodzic i dzieci wspólnie oglądają ilustracje przedstawiające Tatry. Rodzic zwraca uwagę, że aby pójść w góry na wycieczkę, trzeba się przygotować,
mieć odpowiedni ekwipunek: plecak, kanapki, ciepłe i zimne picie. Trzeba włożyć wygodne buty przeznaczone do górskich wędrówek, wziąć ze sobą mapę i kompas.
Następnie dzieci wykonują ćwiczenia wzmacniające mięśnie nóg: maszerują jedno za drugim
w kole; kładą się na plecach, unoszą nogi, kąt prosty w stawie biodrowym i kolanowym, opierają ręce o uda i siłują się (nogi napierają na ręce, ręce na nogi), odpoczywają i jeszcze pięć razy powtarzają; stoją wyprostowane, pod jedną stopę wkładają woreczek gimnastyczny i naciskają na niego stopą, a następnie zmieniają nogi.
Praca z Kartą Pracy nr 40 – doskonalenie umiejętności rysowania linii ciągłych. Dzieci przyglądają się Toli i Tomkowi. Próbują zgadnąć na podstawie ich strojów, dokąd każde z nich wybierze się na wakacje. Następnie rysują linie w labiryncie.
„Góry” – obrazy z trójkątów, tworzenie kompozycji według własnego pomysłu.
Na stolikach są przygotowane trójkąty w kolorze szarym różnej wielkości (wysokość trójkąta 10–20 cm) oraz trójkąty w kolorze zielonym. Dzieci na białych kartkach układają z trójkątów górski pejzaż: szare trójkąty to góry, zielone to drzewa.
Piątek (26.06.2020)
Temat dnia: Wakacje!
„Rybka”– doskonalenie grafomotoryki. Rodzic prezentuje, jak w prosty sposób narysować rybkę – dwa łuki przecinające się z jednej strony. Dzieci samodzielnie próbują wyklejać rysunek, ozdabiają rybkę według własnych pomysłów: kredkami lub plasteliną.
Zestaw ćwiczeń ruchowych.
– „Rajd rowerowy” – dzieci leżą w kręgu na plecach i naśladują jazdę rowerem do słów wierszyka Jedzie rowerek na spacerek recytowanego przez Rodzica
– „Łodzie” – Rodzic rozdaje kocyki. Każde dziecko siada w klęku na złożonym na połowę kocyku-łodzi, rączki to wiosła. Dzieci płyną w wakacyjną podróż, odpychając się od podłogi.
– „Zamki z piasku” – dzieci z gąbkowych przedmiotów budują zamek. Układają ciekawe wieżyczki, mogą z różnych pomocy gimnastycznych: piłek, ławeczek tworzyć budowle. Rodzic zachęca i podpowiada.
– „Pszczółki do ula” – dzieci biegają po sali, naśladują pszczoły dźwiękiem (bzz, bzz) i ruchem. Na komendę: Pszczółki na łące dzieci biegają po całej sali. Na komendę: Pszczółki do ula dzieci chowają się do domków -szarf.
„Gdzie pojadę na wakacje?” – wypowiedzi dzieci, doskonalenie umiejętności prawidłowego wypowiadania się pod względem artykulacyjnym i gramatycznym. Przedszkolaki siedzą w kręgu. Dziecko, które trzyma piłeczkę, opowiada o planach lub marzeniach wakacyjnych. Rodzic zachęca dzieci do wypowiedzi zdaniowych.
„Żaglówka” –doskonalenie umiejętności komponowania i naklejania. Dzieci wypychają z kart wszystkie elementy. Układają z nich żaglówkę, wokół niej słońce i ptaka. Rodzic rozdaje dzieciom podkłady, które wykonały z niebieskiego papieru. Dzieci naklejają wszystkie elementy na tło. Podziwiają efekty plastyczne.
„Plac zabaw, sala przedszkolna, łazienka” – gra utrwalająca przedszkolne miejsca i przedmioty. Podsumowanie czasu spędzonego w przedszkolu. Dzieci wypychają prostokąty z plansz przedstawiających plac zabaw, salę przedszkolną i łazienkę. Spośród wymieszanych prostokątów wybierają te, które pasują do danego miejsca, i umieszczają je w odpowiednich okienkach. Rodzic pyta, jak wspominają cały przedszkolny rok, którymi zabawkami bawiły się najchętniej, które miejsca lubiły, co utkwiło im w pamięci.
Pozdrawiam serdecznie i życzę udanych wakacji Agnieszka Wójcicka
Drodzy Rodzice, Kochane Jagódki!
W najbliższym tygodniu porozmawiamy o lecie. Będziemy obserwować jakie zmiany zachodzą w przyrodzie. Porozmawiamy o pogodzie: takiej, którą lubią dzieci i tej niebezpiecznej. Rozpoznamy po dźwiękach wietrzyk, ulewę, wichurę, deszcz, grad i burzę. Poznamy zjawiska atmosferyczne występujące w czasie burzy (ciemne chmury, deszcz, wiatr, pioruny) oraz zasady bezpiecznego zachowania się: ukrycie się w budynku, przykucnięcie. Przedszkolaki dowiedzą się, że po burzy na niebie może pojawić się tęcza. Przyjrzymy się różnym ziarenkom, a na podstawie truskawek, pietruszki, rzodkiewki i fasoli porozmawiamy o tym, jak rosną rośliny, oraz że do wzrostu potrzebują słońca i deszczu. Obejrzymy, jak różni malarze artyści przedstawili na swoich obrazach lato i sami będziemy malowali za pomocą gąbki.
Tematyka tygodnia: (18.06 -22.06.2020)
Cele ogólne:
– obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie latem; rozpoznawanie i podawanie nazw kolorów podstawowych i pochodnych;
– poznanie zjawisk atmosferycznych występujących w czasie burzy; zrozumienie podstawowej zasady bezpiecznego zachowania się w czasie burzy – chowania się do budynku;
– eksperymentowanie z kolorami; usprawnianie małej i dużej motoryki w zabawach ruchowych i plastycznych;
– przypomnienie znaczenia wyrażenia kalendarz pogodowy; rozumienie znaczenia oznaczeń symbolicznych – posługiwanie się nazwami zjawisk atmosferycznych; utrwalenie wiedzy na temat letnich zjawisk atmosferycznych;
– kształtowanie zainteresowania dziełami sztuki; rozwijanie umiejętności tworzenia własnych kompozycji.
Temat dnia:
- Kolory lata.
- Burza.
- Tęcza.
- Jaka dziś pogoda?
- Lato w sztuce.
Poniedziałek (18.06.2020)
Temat dnia: Kolory lata.
„Razem z latem” – zapoznanie z piosenką.
Razem z latem
sł. Urszula Piotrowska, muz. Magdalena Melnicka-Sypko
Chodzi złote lato
w kapeluszu z kwiatów,
w rękach ma latawiec,
biega z nim po trawie.
Ref.: Hopsa, hopsasa, razem z latem ja. (x 2)
Czasem dla ochłody
lato zjada lody.
Zajada je powoli,
gardło go nie boli.
Ref.: Hopsa, hopsasa, razem z latem ja. (x 2)
„Słońce i deszcz” – zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa. Dzieci maszerują w sali. Na hasło: Słońce prostują się i wystawiają twarze do słońca, unoszą ręce; na hasło: Deszcz kucają, zasłaniają głowy rękoma. Rodzic rozdaje dzieciom kolorowe koła, dzieci kładą koła w miejscu, w którym padają promienie słoneczne. Koła powinny leżeć w takim miejscu, aby nie przeszkadzały w użytkowaniu Sali, np. na parapecie, regle, przypięte do tablicy itp. Rodzic pyta: Po czym takie miejsce można rozpoznać?; Jak ono wygląda?. Dzieci odpowiadają. W razie niepogody ćwiczenie przekładamy na inny termin. Rodzic zaprasza dzieci do stolików, na stołach przygotowane są tacki z kolorami podstawowymi, narzędzia do stemplowania, np. korki, papierowy ręcznik, kartki. Dzieci podają nazwy kolorów. Stemplują na kartkach, po czym przed nałożeniem nowego koloru wycierają korki w ręczniki. Rodzic zaprasza dzieci do zabaw z kolorami: stemplowanie kolor na kolorze, pokrywanie poprzedniego stempla częściowo innym kolorem. Dzieci podają nazwy powstałych barw, utrwalają swoją wiedzę. Tworzą obrazy nierealne i realne za pomocą stempli. Po skończonej zabawie artystycznej Rodzic prosi dzieci, aby zaobserwowały swoje koła, które wcześniej kładły w promieniach słońca. Pyta: Czy słońce je oświetla w dalszym ciągu?. Dzieci odpowiadają. Do dalszej obserwacji zostają tylko te koła, które nadal są oświetlone przez promienie.
„Ziarenko” – poszerzanie wiedzy przyrodniczej, wzrost rośliny. Rodzic pokazuje dzieciom ziarenko fasoli i mówi: To małe ziarenko fasoli. Spróbujcie się zamienić w tak malutkie ziarenka. Dzieci zwijają się w kłębuszki, starają się zwinąć jak najciaśniej. Rodzic mówi: Posłuchajcie historii o ziarenku.
Małe Ziarenko spało mocno, głęboko pod ziemią. Pewnego razu otworzyło jedno oko, ale
wokół było bardzo ciemno i zimno.
– Eee… Brrrr… Nic ciekawego – poszło spać dalej.
Pewnego wiosennego dnia Ziarenko poczuło, że wokół niego robi się coraz cieplej. Nie wiedziało, skąd to uczucie, ale było ono bardzo miłe. Kolejnego dnia Ziarenko poczuło, że coś je obmywa, a ziemia wokół jest coraz cieplejsza. Zapragnęło więcej i więcej obmywania i ciepła, zaczęło poszukiwać. Wysunęło jedną rękę, a tam brrrrrr zimno, wysunęło drugą rękę w przeciwnym kierunku.
– Ojej, ciepło, tak bardzo chce mi się pić, dużo pić, jeszcze i jeszcze – Ziarenko wyciągało rękę do ciepła i wody, aż nagle… stało się wokół bardzo jasno. Ziarenko zapłakało.
– Co się stało? Nic nie widzę!
– Przyzwyczaisz się do mego światła – pogłaskało je Słonko swym promykiem.
– Pomożemy ci – szepnął szumiący, ciepły Deszczyk.
Rodzic gra na dzwonkach gamę, zachęca dzieci, aby wyprostowały swoje ciała, wyciągnęły ręce do góry i na boki. Rodzic rozmawia z dziećmi na temat opowiadania, rozdziela treści fikcyjne (uczucia ziarenka) od rzeczywistych (pomoc deszczu i słońca we wzroście rośliny).
Rodzic. rozdaje dzieciom zamknięte pojemniczki, np. z jajek niespodzianek. Wewnątrz są nasiona i zwinięte ruloniki z wizerunkami owoców. Dzieci nie otwierają pojemników, potrząsają nimi, oglądają pod światło, zgadują, co się może mieścić w środku. Ostrożnie wysypują na plastikowe talerzyki przed sobą, oglądają, rozwijają ruloniki z papieru, starają się powiązać obrazki z nasionami (nasiona rzodkiewki, marchewki, aksamitki, maciejki, sosny, ogórka i inne). Opisują swoje obserwacje: nasiona są bardzo małe; nasiona nie przypominają roślin, które z nich wyrosną; nasiona przypominają drobne kamyczki w różnych kształtach; nasiona mają różne kolory itp.
Praca z Kartą Pracy nr 37 – poszerzanie wiedzy przyrodniczej, zachęcanie do prowadzenia obserwacji przyrodniczych w kąciku przyrody i w ogrodzie przedszkolnym. Dzieci uważnie obserwują historię wzrostu owocu truskawki. Zwracają uwagę, że truskawka powstaje z kwiatu, rośnie na małym krzaczku. Rodzic w razie konieczności uzupełnia wiedzę dzieci, mówiąc o bardzo ważnej roli pszczół. Opowiada, że mała zielona truskawka stanie się dużą, dojrzałą, czerwoną dzięki wodzie i ciepłym promieniom słońca. Dzieci uzupełniają karty nalepkami, dorysowują deszcz i kolorują dojrzałe truskawki.
„Sadzenie rzodkiewki” – aktywne poznawanie świata przyrodniczego w ogrodzie. Rodzic prezentuje dzieciom nasiona rzodkiewki umieszczone na papierowej taśmie. Pokazuje, jak posadzić rzodkiewkę w plastikowym kubeczku. Dzieci nakładają do kubeczków ziemię, kładą kawałek taśmy z nasionkiem, przysypują ziemią, podlewają, każdy kubeczek jest podpisany. Rodzic pyta dzieci: Jakie warunki trzeba zapewnić, aby z nasiona wyrosła roślina?. Dzieci odpowiadają: „Musi świecić słońce i padać deszcz”
„Omiń kałużę” – zabawa ruchowa z elementem równowagi. W sali rozłożone są krążki, dzieci spacerują w rytm muzyki, śpiewają zapamiętane fragmenty piosenki Razem z latem, omijają krążki, przechodząc nad nimi. Podczas pauzy dzieci się prostują, wspinają na palce, wystawiają twarze do słońca.
„Promyki słońca” – ćwiczenie wyprostne, usprawnianie małej motoryki poprzez rysowanie linii. Rodzic prosi dzieci, aby zobaczyły, czy koła, które rano rozłożyły w sali, w dalszym ciągu są w promieniach słońca. Dzieci obserwują i opisują sytuację. Mówią, gdzie jest słońce. Rodzic rozdaje dzieciom kartki, dzieci układają kartki pionowo, na górze przyklejają słońce – żółte kółko, na dole kartki rysują ziarenka według własnego pomysłu, a następnie rysują promyki od słońca do ziarenka. Rodzic zwraca uwagę na kierunek kreślenia: z góry do dołu.
Wtorek (19.06.2020)
Temat dnia: Burza.
„Zjawiska atmosferyczne” – rozwijanie i uwrażliwianie słuchu fizycznego poprzez rozwiązywanie zagadek słuchowych. Poznanie zjawisk atmosferycznych występujących w czasie burzy. Dzieci siedzą w kole, Rodzic rozkłada piktogramy przedstawiające zjawiska atmosferyczne, prosi o ciszę, ponieważ aby odgadnąć zagadki, trzeba uważnie słuchać nagrania, a potem dopasować obrazek do usłyszanych dźwięków: deszcz, ulewa, wiatr, wichura, burza, grad. Dzieci odgadują zagadki – słuchają uważnie nagrania,
w czasie pauzy podają rozwiązanie, wskazują symbol danego zjawiska. Potem wraz z Rodzicem rozmawiają o zjawiskach atmosferycznych. Odpowiadają na pytania: Jaką pogodę lubicie najbardziej i dlaczego?; A jaka pogoda według was jest niebezpieczna i dlaczego?.
Rodzic pokazuje dzieciom fotografie związane z burzą: chmury burzowe, pioruny, zniszczenia powstałe w wyniku uderzenia pioruna. Opowiada, że wiosną i latem często zdarzają się burze. Mówi, jak zachować się w czasie burzy: należy słuchać komunikatów dotyczących pogody i jeśli są ostrzeżenia przed burzą, lepiej zostać w domu; jeśli burza rozpocznie się, gdy będziemy na spacerze, trzeba schować się do jakiegokolwiek budynku, np. sklepu. Jeśli nie ma takiej możliwości, nie można biegać, lepiej chodzić małymi kroczkami albo trzymać nogi złączone i przykucnąć. Niebezpiecznie jest
chować się na placu zabaw pod zabawkami, jeśli te mają metalowe elementy, nie wolno stawać pod drzewami lub słupami.
„Burza” – zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa. Zrozumienie podstawowej zasady bezpiecznego zachowania się w czasie burzy – chowania się do budynku. Dzieci otrzymują szarfy – to domki, rozkładają je w dowolnie wybranym przez siebie miejscu. Podczas gry na tamburynie dzieci biegają swobodnie, a na hasło: Burza blisko wracają blisko swoich domków. Na hasło: Burza wchodzą do najbliższego domku. Jeśli dwoje dzieci chce skorzystać z jednego domku, starają się zmieścić tak, aby nikt w czasie burzy nie pozostał poza domkiem.
Środa (20.06.2020)
Temat dnia: Tęcza.
„Przepis na tęczę” – poznawanie zjawisk atmosferycznych, rozpoznawanie kolorów tęczy, rozwijanie pamięci. Rodzic rozkłada przed sobą biały obrus, pojemniczki z pociętą krepiną w kolorach tęczy (w jednym pojemniku znajduje się krepina w jednym kolorze) i recytuje wiersz:
Przepis na tęczę
Agnieszka Frączek
Weź bukiecik polnych wrzosów, (Rodzic rozsypuje łukiem fioletowe skrawki krepiny)
dzbanek chabrowego sosu, (Rodzic rozsypuje łukiem granatowe skrawki krepiny)
szklankę nieba wlej pomału,
garść niebieskich daj migdałów, (Rodzic rozsypuje łukiem niebieskie skrawki krepiny)
dorzuć małą puszkę groszku,
nać pietruszki wsyp (po troszku!), (Rodzic rozsypuje łukiem zielone skrawki krepiny)
włóż pojęcia dwa zielone
i zamieszaj w prawą stronę.
Dodaj skórkę od banana,
łąkę mleczy i stóg siana, (Rodzic rozsypuje łukiem żółte skrawki krepiny)
szczyptę słońca, dziury z serka
i cytryny pół plasterka.
Weź jesieni cztery skrzynki,
zapach świeżej mandarynki, (Rodzic rozsypuje łukiem pomarańczowe skrawki krepiny)
pompon od czerwonych kapci,
barszcz z uszkami (dzieło babci)…
Jeszcze maków wrzuć naręcze
i gotowe… (Rodzic rozsypuje łukiem czerwone skrawki krepiny)
Widzisz tęczę?
Rodzic pyta: Z czego w wierszyku powstała tęcza?; Jak naprawdę powstaje tęcza?; Jak nazywają się kolory, które można zobaczyć w tęczy?.
„Tęczowy taniec” – rozwijanie kreatywności ruchowej, ćwiczenia rozmachowe rąk. Dzieci otrzymują długie paski krepiny ok. 1,5 m. Poruszają się zgodnie z muzyką. Na hasło: Tęcza rysują zamaszystymi ruchami łuki nad sobą, obserwują zachowanie się pasków.
Praca z Kartą Pracy nr 38 – pośrednie poznawanie zjawisk przyrodniczych, poszerzanie wiedzy na temat barw. Dzieci podają nazwy kolorów tęczy, wskazują palcem miejsca nad i pod. Kończą kolorowanie tęczy, rysują kwiaty pod tęczą, a nad tęczą ptaki.
Czwartek (21.06.2020)
Temat dnia: Jaka dziś pogoda?
„Truskawki pełne witamin” – zachęcanie dzieci do spożywania sezonowych owoców, mycie owoców przed spożyciem. Recytacja wiersza.
Truskawka
Dorota Strzemińska-Więckowiak
Przyjrzyj się dobrze truskawce,
Która rośnie na rabatce.
Jest czerwona i dojrzała,
W pestkach jest maleńkich cała.
Ma poziomkę w swej rodzinie,
I ze smaku w świecie słynie.
Latem są truskawek zbiory –
Możesz robić z nich przetwory –
Soki, konfitury, dżemy,
Delikatne musy, kremy.
Myj owoce, zanim zjesz,
I się zdrowiem swoim ciesz.
W smaku swoim są wprost wyśmienite –
Oczywiście, te umyte.
Rodzic pyta: Czego dowiedzieliście się o truskawce?. Prezentuje dzieciom pojemnik ze świeżymi truskawkami, a także przetwory: dżem truskawkowy, soki truskawkowe. Zachęca dzieci do spożywania owoców sezonowych ze względu na ich walory smakowe i zdrowotne. Dzieci myją truskawki, układają je w miseczkach. Owoce będą dodatkiem do śniadania. •
„Jaka to pogoda?” – naśladowanie ruchem zjawisk atmosferycznych lub czynności z nimi związanych, odczytywanie symboli. Rodzic wykłada piktogramy oznaczające wybrane zjawiska atmosferyczne, dzieci odczytują symbole, ustalają z Rodzicem. formę ruchu.
Słoneczna pogoda – słońce (swobodny bieg)
Wirujące liście – wiatr (stanie w rozkroku, ręce uniesione, skłony tułowia w pozycji
czołowej)
Chmury – zachmurzenie (powolny chód)
Chmury i krople – opady deszczu (marsz z daszkiem z rąk nad głową)
Śnieżynka – opady śniegu (rzucanie się śnieżkami)
Chmura z błyskawicą – burza (kucnięcie, objęcie rękoma kolan)
Muzyka do marszu. Dźwięk dzwonka oznacza ukazanie symbolu, Rodzic podpowiada dzieciom ustaloną formę ruchu.
„Kalendarz pogody” – rozpoznawanie i podawanie nazw zjawisk atmosferycznych, rozróżnianie związanych z nimi przyjemnych i nieprzyjemnych emocji, określanie pogody zaobserwowanej za oknem. Rodzic stawia przed dziećmi minisztalugę z ozdobną ramką do zdjęć o formacie A4 i mówi: To jest nasz kalendarz pogody, codziennie będziemy obserwować pogodę i zamieszczać odpowiedni symbol, być może trzeba będzie tutaj zamieścić więcej niż jeden. Dzieci określają, jaka jest pogoda tego dnia, np. świeci słońce i wieje wiatr. Następnie za pomocą masy plastycznej przyczepiają odpowiednie
piktogramy. Kalendarz pogody ma swoje miejsce w kąciku przyrody.
„Słońce” –kształtowanie umiejętności konstrukcyjnych, zachęcanie dzieci do podejmowania wyzwań, usprawnianie małej motoryki. Dzieci wypychają wszystkie elementy. W odpowiednich miejscach nacinają je samodzielnie lub proszą o pomoc Rodzica Łączą wszystkie elementy według wzoru. Przewlekają sznureczki. Słoneczka ozdobią salę na przywitanie lata.
„Dojrzała truskawka” – wyklejanie plasteliną, doskonalenie sprawności manualnej. Dzieci otrzymują sylwety truskawki, naklejają je na karton, odrywają malutkie kawałki plasteliny i wyklejają pestki owocu, za pomocą wałeczków wyklejają listki truskawki.
Piątek (22.06.2020)
Temat dnia: Lato w sztuce.
Zestaw ćwiczeń ruchowych.
– „Leżenie na pisaku” – Rodzic rysuje kredą trójkąt, kwadrat, koło. Dzieci biegają w różnych kierunkach, a na umówiony sygnał podbiegają do narysowanej figury i układają się w ten sposób, żeby utworzył się trójkąt. Na inny sygnał łączą się i układają się w kwadrat (zabawę należy powtórzyć kilka razy).
– „Plażowanie” – każde dziecko stawia stopę na woreczku gimnastycznym. Na dany sygnał podnosi woreczek palcami stopy. Ćwiczenie należy wykonywać raz jedną, raz drugą stopą.
– „Orzeźwienie” – Rodzic rozdaje dzieciom puste butelki plastikowe. Dzieci przekładają butelki z ręki do ręki – z przodu, z tyłu, nad głową, pod kolanem, stojąc w miejscu, w chodzie i w biegu w różnych kierunkach. Podrzucają butelki i starają się chwycić oburącz.
– „Przeciąganie liny” – dzieci dobierają się parami, przeciągają linę w swoją stronę, wygrywa osoba, która przeciągnie osobę za wyznaczoną linię.
– „Pokrzywa” – dzieci siedzą w kręgu, Rodzic wchodzi do środka i rzuca piłkę po kolei do każdego dziecka, wymieniając warzywa, owoce, krzewy. Na słowo pokrzywa dziecko nie łapie piłki. Jeśli się pomyli, robi przysiad.
„Lato w sztuce” – prezentacja multimedialna, poznawanie dzieł sztuki za pomocą nowoczesnych technologii. Rodzic pyta: Za co lubicie lato?, dzieci udzielają swobodnych wypowiedzi. Rodzic opowiada: Lato jest piękne, jasne i kolorowe. Zobaczcie, jak widzieli lato artyści malarze. Rodzic może wykorzystać wybrane dzieła, np.: Kazimierz Alchimowicz Dziewczynka na tle pejzażu, Teodor Axentowicz Nad morzem, Jan Ciągliński Na pokładzie, Teraz nad morzem, Algeciras, Stefan Filipkiewicz Chata w słońcu, Łąka, Stanisław Gałek Na tatrzańskiej hali, Eugeniusz Zak Dziewczyna z motylem, Stanisław Wyspiański Chaty w Grębowie. Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat obrazów.
„Lato” – rozwijanie inwencji twórczej, malowanie za pomocą gąbki. Rodzic zaprasza dzieci do malowania lata według ich pomysłów. Dzieci malują obrazy, w czasie twórczej pracy towarzyszy im muzyczny opis lata A. Vivaldiego.
Pozdrawiam serdecznie Agnieszka Wójcicka
Drodzy Rodzice, Kochane Jagódki!
Tematem najbliższego tygodnia będą zwierzęta dzikie i mieszkające w zoo. Porozmawiamy o mieszkańcach polskich lasów: dziku, zającu, lisie, sarnie, sowie, dzięciole. Dzieci będą naśladowały ptaki i rozwiązywały zagadki. Zabawimy się w wycieczkę do lasu i przypomnimy sobie, że trzeba tam zachowywać się spokojnie, bo mieszkają tam różne zwierzęta. Nauczymy się, że są drapieżniki oraz zwierzęta roślinożerne. Będziemy ćwiczyli rozpoznawanie i podawanie nazw zwierząt mieszkających w zoo, obejrzymy ich zdjęcia i poznamy ciekawostki na temat ich życia – zwyczajów, pokarmu, wielkości, historii. Nauczymy się dzielić zwierzęta na różne grupy, biorąc pod uwagę na przykład ich wygląd, miejsce zamieszkania lub zachowanie.
Tematyka tygodnia: (08.06 -12.06.2020)
Cele ogólne:
– poszerzanie wiedzy dzieci o nazwy zwierząt żyjących w polskich lasach: dzik, zając, lis, sarna; wdrażanie do szanowania zwierząt i ich miejsca zamieszkania;
– rozpoznawanie i podawanie nazw zwierząt mieszkających w zoo; rozwijanie kreatywności ruchowej poprzez naśladowanie ruchem wybranych zwierząt;
– zapoznanie z wyglądem i zwyczajami papugi; utrwalenie znajomości kolorów podstawowych; doskonalenie umiejętności posługiwania się pędzlem;
– określanie cech jakościowych i ćwiczenie umiejętności używania tych określeń; kształtowanie umiejętności porządkowania elementów od najmniejszego do
największego i odwrotnie;
– poznanie zasad bezpieczeństwa w sytuacji, gdy spotkamy nieznajome zwierzę; wdrażanie dzieci do korzystania z tablic informacyjnych, np. w parkach narodowych.
Temat dnia:
- Mieszkańcy polskich lasów.
- Z wizytą w zoo.
- Gadający ptak – papuga.
- Duży kot – ryś.
- Nieznajome zwierzę.
Poniedziałek (08.06.2020)
Temat dnia: Mieszkańcy polskich lasów.
„Sowy i dzięcioły” – reagowanie na umówiony sygnał, usprawnianie mowy na podstawie zgłosek dźwiękonaśladowczych, doskonalenie koordynacji wzrokowo- ruchowej. Dzieci rozwiązują zagadki.
W korę drzewa dziobem stuka,
bo robaków pod nią szuka. (dzięcioł)
Ptak drapieżny, wyjątkowy,
co ma oczy z przodu głowy. (sowa)
Dzieci rozkładają szarfy, które będą dziuplami, i siadają w nich. Sowy fruwają, gdy słyszą jednostajny dźwięk grzechotki. Gdy dźwięk jest przerywany, kucają, zwijają dłonie w luźne pięści, przykładają do oczu i nawołują: uchu, uchu, uchu. Gdy jest cisza, ptaki wracają do gniazd. Dzieci siadają do stolików, na tacach są różnokolorowe kwadraty o boku 2 cm. Zadaniem dzieci jest ułożenie sylwety wybranego ptaka
„Może zobaczymy” – poszerzanie wiedzy dzieci o nazwy zwierząt żyjących w polskich lasach: dzika, zająca, lisa, sarny. Wdrażanie do szanowania zwierząt i ich miejsca zamieszkania.
Może zobaczymy
Helena Bechlerowa
Idźmy leśną ścieżką
Cicho, cichuteńko,
Może zobaczymy
Sarniątko z sarenką.
Może zobaczymy
Wiewióreczkę małą,
Jak wesoło skacze
z gałęzi na gałąź.
I niech nikt po lesie
Nie gwiżdże, nie woła –
Może usłyszymy
Pukanie dzięcioła.
A może zaśpiewa
Między gałązkami
Jakiś mały ptaszek,
Którego nie znamy.
I będzie nas witał
Wesoło piosenką.
Tylko idźmy lasem
Cicho, cichuteńko.
Rodzic pyta: O jakim miejscu jest mowa w wierszu?; Jak należy się w tym miejscu zachować?; Dlaczego powinniśmy być tam cicho?; Jakie zwierzęta mieszkają w lesie?.
Mieszkańców lasu jest znacznie więcej, popatrzcie. Rodzic wykłada ilustracje zwierząt: dzika, sarny, jelenia, zająca, sowy, lisa, wilka. Każda ilustracja jest podzielona na dwie części. Dzieci składają obrazki zwierząt, podają ich nazwy, dzielą się swoją wiedzą na ich temat, Rodzic uzupełnia wiedzę dzieci. Drapieżniki: lis rudy z pięknym ogonem zwanym kitą; wilk – bardzo podobny do dużego psa; sowa – żywią się innymi zwierzętami. Lis i sowa drobnymi – myszami, wilk – większymi od siebie. Najczęściej poluje na jelenie i sarny, potrafi upolować dzika, a nawet żubra, ludzi się boi i ucieka przed nimi, żyje w stadzie. Roślinożerne: dzik, sarna, jeleń, zając – żywią się roślinnym pokarmem (listkami, młodymi pędami, trawą, jagodami, żołędziami). Zające, żaby, jeże mieszkają w lesie samotnie.
Podczas zabawy można wprowadzić elementy języka angielskiego, np. las – forest, lis – fox, wilk – wolf)
„Wędrówka do lasu” – zabawa naśladowcza, rozwijanie kreatywności ruchowej, ćwiczenia słuchowe. Rodzic zaprasza dzieci na wycieczkę do lasu. Prosi, aby ustawiły się parami. Idąc, mówią rymowankę:
Domem zwierząt jest ten las.
Cichuteńko już być czas.
Mówiąc rymowankę, dzieci modelują głos od głośnego do cichego skandowania.
Znakiem wejścia do lasu są jego odgłosy (Odgłosy lasu), w tle słychać szum drzew i śpiew ptaków, dzieci nasłuchują. W czasie zabawy dzieci wykonują różne czynności (np. stawiają duże kroki, żeby ominąć mech; idą na palcach i rękoma odgarniają gałęzie; idą jedno za drugim po wąskiej ścieżce; przeskakują przez strumyk), a także naśladują zwierzęta, które słyszą (dziki – dzieci chodzą na czworakach, węszą i chrumkają; ptaki, w tym dzięcioł – dzieci machają rękoma, biegną na placach, gdy usłyszą dzięcioła, stukają w podłogę; jelenie – dzieci powoli poruszają się w pozycji na czworaka, wyciągają głowy w górę). Powrót z lasu: dzieci wędrują po sali, zbierają szyszki jako pamiątki z lasu.
Praca z Kartą Pracy nr 35 – usprawnianie percepcji wzrokowej i małej motoryki. Dzieci wyszukują ukryte zwierzęta: sowę, dzika, lisa, sarnę, zająca. Podają ich nazwy, przeliczają i odpowiednio kolorują, chętne dzieci mogą również pokolorować las.
„Leśne obrazy” – usprawnianie małej motoryki poprzez zamalowywanie całej powierzchni, naklejanie gotowych elementów. Dzieci oglądają ilustracje przedstawiające las. Zwracają uwagę na kolor dominujący, czyli zieleń. Rodzic prosi dzieci, aby z opakowań z kredkami wyjęły tylko kredki zielone i zwraca ich uwagę na różnorodność odcieni. Dzieci zamaszystymi ruchami pokrywają całą kartkę kolorem zielonym (różnymi odcieniami, które zachodzą na siebie nawzajem, układ linii też może być różnorodny – pięknie będą imitować gałęzie drzew), potem naklejają konturowe sylwety zwierząt leśnych
Wtorek (09.06.2020)
Temat dnia: Z wizytą w zoo.
„Masażyk zoo” – przełamywanie bariery dotyku, obdarzanie uwagą innych dzieci.
ZOO
Bolesław Kołodziejski
Tutaj w ZOO jest wesoło,
Tutaj małpki skaczą w koło, (skoki dłonią po okręgu)
Biegną zebry niczym konie, (lekkie stukanie dłońmi zwiniętymi w pięści)
Żółwie wolno ścieżką kłapią, (powolne lekkie przykładanie dłoni za dłonią do pleców)
W wodzie złote rybki chlapią, (pocieranie pleców raz wewnętrzną, raz zewnętrzną stroną dłoni)
Szop pracz, takie czyste zwierzę,
Ciągle sobie coś tam pierze. (pocieranie dłońmi pleców)
Struś dostojnie w koło chodzi,
Spieszyć mu się nie uchodzi, (powolne kroczenie po plecach dwoma palcami)
A w najdalszej części zoo,
Dwa leniwce się gramolą, (wolne przesuwanie dłoni z góry do dołu, z boku ku środkowi
pleców)
Wolno wchodząc na dwa drzewa,
Gdzie się każdy z nich wygrzewa, (zatrzymanie dłoni)
I zapada w sen głęboki…
Dzieci dobierają się parami, jedno z nich kładzie się na brzuchu. Dzieci masują i rozgrzewają swoje ręce, pocierając dłoń o dłoń. Wykonują masaż zgodnie z instrukcją Rodzica Później następuje zamiana ról. Dzieci przeglądają prasę dziecięcą zgromadzoną w przedszkolu, wyszukują ilustracje zwierząt, które można spotkać w zoo. Podają ich nazwy, rozmawiają na temat pochodzenia zwierząt. Rodzic pomaga w uzupełnieniu wiedzy, korzystając z dziecięcych encyklopedii zwierząt. Zwraca uwagę na źródła wiedzy o zwierzętach: czasopisma, książki, zoo.
„Wirtualna wizyta w Ogrodzie Zoologicznym” – prezentacja multimedialna online. Rozpoznawanie i podawanie nazw zwierząt mieszkających w zoo. Rozwijanie kreatywności ruchowej poprzez naśladowanie gestem i ruchem wybranych zwierząt. Oglądanie zdjęć zwierząt, poznanie ciekawostek na temat ich życia: zwyczajów, pokarmu, wielkości, historii
https://www.opole.pl/wirtualne-spacery/zoo_prezentacja/index.html
Rodzic rozkłada duży arkusz papieru w jednolitym kolorze (np. brystol A6). Wokół za pomocą klamerek są przypięte ilustracje zwierząt, widoczny jest tylko fragment zwierzęcia (tygrysa, lwa, papugi, słonia, osła, strusia, szympansa, orangutana, tukana, pingwina, żyrafy), o wielkości fragmentu decyduje Rodzic znający możliwości i wiedzę dzieci.
Dla ułatwienia zadania Rodzic zadaje dzieciom pytania: Jakie zwierzę ma długą szyję?; Jakie zwierzę jest w paski?; Jakie zwierzę ryczy?; Jakie zwierzę znosi duże jajka?; Jakie zwierzę jest rude?; Jakie zwierzę potrafi naśladować mowę człowieka?; Jakie zwierzę ma ogromny dziób?; Jakie zwierzę ma ogromne uszy?; Jakie zwierzę jest ptakiem, a nie potrafi latać?; Jakie zwierzę lubi banany?; Jakie zwierzę woła i-a, i-a?. Dzieci z pomocą pytań odgadują zwierzęta. Każde odkryte zwierzę jest odpinane od kartki, prezentowane w całości i za
pomocą klamerki zawieszane na lince. Dzieci tworzą wystawę zwierząt, które mogą zamieszkiwać zoo. Podczas zabawy można wprowadzić element języka angielskiego, np. tygrys – tiger, lew – lion, papuga – parrot, słoń – elephant). •
„Parada zwierząt” – dzieci stoją w rozsypce. Wskazane dziecko wyliczanką wybiera zwierzę, które będą naśladować dzieci. Wyliczanka (dziecko wylicza, skandując i dotykając po kolei sylwet zwierząt):
Na me oczy.
Na me uszy.
Teraz w sali się poruszy… słoń, osioł itd.
Dzieci proponują sposoby naśladowania zwierząt.
„Grzywa” – usprawnianie małej motoryki, napięcia mięśni dłoni, koordynacji wzrokowo-ruchowej. Dzieci siedzą w kole na dywanie, każde dziecko otrzymuje pięć klamerek, prawą ręką przyczepiają klamerki do rękawa lewej ręki i odwrotnie. Tworzą grzywę konia, poruszają ręką, sprawdzają, jak grzywa się rusza. Rodzic zaprasza dzieci do zorganizowania kącika zwierzaka, prosi, aby dzieci przyniosły ulubione figurki zwierząt lub inne rzeczy z nimi związane: książki, czasopisma, zdjęcia.
„Lew” – praca konstrukcyjna. Dzieci wypychają elementy lwa, naklejają włóczkę (grzywa, ogon) oraz łączą poszczególne elementy. Rodzic pomaga w nacinaniu miejsc łączenia. Dzieci organizują wystawę lwów.
„Konie” – zabawa z elementem podskoku. Dzieci dobierają się parami, każda para ma skakankę. Dzieci w parach tworzą zaprzęgi (skakanka wokół klatki piersiowej, pod pachami dziecka). Zaprzęgi ruszają, woźnica kieruje jazdą konia, reguluje jej szybkość: wio, prrr. Później następuje zamiana ról. Skakanki rozłożone są na dywanie, dzieci-konie poruszają się, kląskając. Omijają skakanki, unosząc wysoko kolana, na uderzenie bębenka pokonują skokiem przeszkodę-skakankę.
Środa (10.06.2020)
Temat dnia: Gadający ptak – papuga.
„Kącik zwierzaka” – utrwalanie zdobytej wiedzy na temat zwierząt, tworzenie kolekcji.
Dzieci siadają w kole i prezentują eksponaty przyniesione do kącika zwierząt, dzielą się swoimi doświadczeniami, opowiadają o eksponatach Eksponaty: książki, czasopisma, zdjęcia są przez dzieci układane w miejscu przeznaczonym na kącik zwierzaka. Wszystkie figurki zwierząt gromadzone są pośrodku tak, aby były dobrze widoczne dla dzieci (na jednolitym tle, np. dużym kartonie, kocyku). Rodzic prosi dzieci, aby wybrały zwierzęta, które pomagają człowiekowi, zwierzęta, które mieszkają w lesie, zwierzęta, które mieszkają w gospodarstwie wiejskim, zwierzęta, które mają skrzydła, rogi, kopyta. Dzieci tworzą kolekcje zwierząt, proponują swoje pomysły pojęć nadrzędnych.
„Kolorowe papugi” – zapoznanie z wyglądem i zwyczajami papugi. Utrwalenie znajomości kolorów podstawowych. Rodzic prezentuje dzieciom zdjęcia wybranych papug: ary, nimfy, żako, kakadu, barabandy, papużki nierozłączki. Dzieci i Rodzic. prowadzą swobodną rozmowę o wyglądzie papug, zwracają uwagę na ich ubarwienie (dzieci starają się podawać nazwy kolorów), dzioby, naturalne miejsce zamieszkania. Rodzic opowiada, że papugi, które żyją w naszych domach lub w zoo muszą być chronione w klatkach bądź zamkniętych pomieszczeniach, duże klatki nazywają się woliery. Rodzic wysypuje na dużą tacę pokarm dla
papug. Rodzic podaje nazwy nasion, dzieci zaliczają papugi do zwierząt roślinożernych. •
„Papugi do gniazd” – zabawa orientacyjno-porządkowa, rozpoznawanie kolorów.
Dzieci zakładają szarfy w kolorach: zielonym, czerwonym, żółtym, niebieskim. W sali są rozłożone obręcze w takich samych kolorach jak szarfy. Dzieci swobodnie biegają po sali, na znak Rodzica wracają do gniazd-obręczy w takim samym kolorze jak ich szarfy.
„Ara – porozmawiaj z nami zaraz” – wdrażanie do wyraźnego mówienia. Rodzic zwraca dzieciom uwagę na umiejętności papug. Rodzic z dziećmi zastanawia się: Co potrafi robić papuga?. Odpowiedzi szukają w wierszyku J. Brzechwy.
Papuga
Jan Brzechwa
„Papużko, papużko,
Powiedz mi coś na uszko.”
„Nic nie powiem, boś Ty plotkarz,
Powtórzysz każdemu, kogo spotkasz.”
Rozmowa na temat umiejętności papug.
Rodzic proponuje dzieciom zabawę. Do zabawy są potrzebne ilustracje różnych obiektów, których nazwy mają prostą budowę fonetyczną (nie posiadają grup spółgłoskowych, głosek rzędu szumiącego; sz, ż, cz, dż i r), np. wazon, koń, lama, telefon, ołówek, buty, oko, ucho, nos, las, lew, papuga, osioł, tukan, woda, taca, pies, kot, rogalik, sok, pani, pan, pędzel, kanapa, fotel. Potrzebne są także znaczki dzieci oraz kontur klatki dla ptaków. Wybrane dziecko (opiekun papugi) losuje znaczek. Właściciel wylosowanego znaczka będzie papugą, trzyma kontur klatki dla ptaków na wysokości twarzy. Dziecko-opiekun losuje obrazek tak, aby inne dzieci nie widziały. Podchodzi do dziecka- -papugi i mówi: „Ara, porozmawiaj z nami zaraz. Powiedz…” (podaje nazwę tego, co jest przedstawione na obrazku). Rodzic zwraca uwagę, aby dziecko-opiekun powiedziało bardzo wyraźnie tę nazwę. Dziecko-papuga stara się powtórzyć też wyraźnie. Dzieci, które mają opóźniony rozwój mowy, otrzymują obrazek wybrany przez Rodzica. lub powtarzają wybraną samogłoskę, sylabę otwartą, np. ma, bo, pu i inne.
„Papuga” – praca plastyczna z wykorzystaniem barw podstawowych, obserwowanie efektów plastycznych, doskonalenie umiejętności posługiwania się pędzlem. Każde dziecko otrzymuje kartkę z wyciętym konturem papugi (bez dzioba), przymocowanym do kartki spinaczami. Za pomocą pędzla posuwistym ruchem nanosi farbę od brzegu konturu do środka, kolory mogą się łączyć ze sobą, tworzyć efekty plastyczne. Rodzic delikatnie odpina spinacze, zdejmuje pierwszą kartkę, na drugiej prezentuje się kolorowa papuga, dzieci podziwiają powstałe efekty kolorystyczne, przyklejają swoim papugom dzioby i oczy, rysują flamastrem nogi.
„Wąż „– usprawnianie małej motoryki, kreślenie linii ciągłych nieregularnych. Rodzic recytuje wiersz. L.J. Kerna.
Wąż
Ludwik Jerzy Kern
Idzie wąż wąską dróżką.
Nie porusza żadną nóżką.
Poruszałby, gdyby mógł,
Lecz wąż przecież nie ma nóg.
Dzieci kreślą drogę węża palcem na różnych powierzchniach (po dywanie, podłodze, stole, regale, oknie). Otrzymują papier pakowy przycięty w długie pasy, które są wąską dróżką węża. Rodzic prosi dzieci, by namalowały flamastrami, jak idzie wąż (linia falista, prosta, zygzak). Chętne dzieci ozdabiają węża.
Czwartek (11.06.2020)
Temat dnia: Duży kot – ryś.
„Gdzie jest kotek?” – zabawa słuchowa, uwrażliwianie słuchu fizycznego, określanie kierunku, skąd dochodzi dźwięk, doskonalenie sprawności grafomotorycznej. Dzieci siedzą w kole, wybrane dziecko siada na krzesełku pośrodku koła i ma zasłonięte oczy, inne wybrane dziecko miauczy cicho. Zadaniem dziecka siedzącego na krzesełku jest określenie, z której strony dochodzi dźwięk kota. Rodzic zwraca uwagę na zachowanie ciszy podczas zabawy.
Rodzic ma przed sobą kartkę i ołówek.
Portret kota
Beata Kamińska
Rysowanie kota,
Dla chętnego…
To nic trudnego!
Głowa okrągła jak słońce,
Dwa uszka sterczące,
Oczy najpiękniejsze w świecie.
Wąsiska dłuugie, najdłuższe przecież,
Jeszcze tylko trójkątny nosek,
Słodka mordeczka…
I już mam portret koteczka!
Dzieci otrzymują kartki, kredki i próbują samodzielnie narysować portret kotka. Kolorują według własnych pomysłów
„Koty i kotki” – określanie cech jakościowych i ćwiczenie umiejętności używania tych określeń. Kształtowanie umiejętności porządkowania elementów od najmniejszego do największego i odwrotnie. Rodzic trzyma w ręku kotka-przytulankę i rozmawia z dziećmi o kotkach: Jakie są kotki?; Za co je lubimy?; Jakie mają zwyczaje?; Jak miauczą?. Rodzic śpiewa dowolną piosenkę o kotku lub recytuje dowolny wierszyk, dzieci w przerwach mówią „miau” i przekazują sobie kotka pluszowego z rąk do rąk w kręgu. Rodzic rozkłada przed sobą trzy obrazy kotów: kota domowego, żbika, rysia. Przedstawia dzieciom zwierzęta i prosi, aby wskazały małego kota, większego i największego. Rodzic opowiada o tym, gdzie
te koty mieszkają (żbik i ryś zamieszkują góry zwane Bieszczadami, żbiki mieszkają też w Beskidach, bardzo trudno jest je zaobserwować, bo są bardzo płochliwe. Rysie mieszkają również niedaleko nas, w Kampinosie). Rodzic pyta, czym się różnią te koty
„Ułóż według wielkości” – kształtowanie umiejętności porządkowania elementów od najmniejszego do największego i odwrotnie. Dzieci siedzą w kręgu. Rodzic rozdaje koperty. Każda koperta zawiera trzy obrazki tego samego obiektu w trzech wielkościach: mały, średni, duży (np. obrazek powiększony na kserokopiarce), dzieci wykładają obrazki, układają je według własnych pomysłów. Rodzic proponuje dzieciom, aby zrobiły z obrazkami porządek. Dzieci porządkują według własnych pomysłów. Rodzic prosi dziecko: Powiedz mi, jak uporządkowałeś / -łaś obrazki: to mały grzebień, to większy grzebień, a to największy grzebień. Rodzic pyta: Jak możemy jeszcze inaczej uporządkować obrazki?. Dzieci
podają przykłady: duża lampa, mniejsza lampa, najmniejsza lampa.
„Kotki, koty, kocury” – zabawa ruchowa z elementem czworakowania. Dzieci w pozycji na czworakach na hasło: Kotki naśladują kocięta; na hasło Koty naśladują dorosłe koty; na hasło: Kocury naśladują drapieżniki np. tygrysa, lwa.
Praca z Kartą Pracy nr 36 – utrwalenie wyglądu i miejsca zamieszkania tygrysów, ćwiczenia małej motoryki poprzez pracę z plasteliną. Dzieci omawiają obrazek na karcie, zwracają uwagę na wygląd tygrysa. Korzystając z eksponatów z Kącika zwierzaka, utrwalają wiedzę o tygrysach: bardzo niebezpieczne drapieżniki, zamieszkujące Azję, można je obejrzeć w zoo, są kuzynami naszych kotów, ale dużo większymi, mają piękne futro w żółto-czarne pasy. Rodzic prezentuje dzieciom, jak z plasteliny uformować cienkie wałeczki i nakleić je na sylwetę tygrysa, motywuje dzieci do wykonania pracy w całości.
„Pingwin” – zabawa muzyczna, doskonalenie umiejętności konstrukcyjnych poprzez konstruowanie obrazu z kół. Dzieci ustawiają się w rzędzie, jedno za drugim.
O, jak przyjemnie i jak wesoło (dzieci idą zgodnie z rytmem piosenki do przodu,naśladując pingwiny)
W pingwina bawić się, się.
Raz nóżka prawa, raz nóżka lewa, (dzieci wysuwają prawą, a potem lewą nogę)
Do przodu, do tyłu i raz, dwa, trzy. (dzieci podskakują do przodu, do tyłu, trzy razy do przodu)
Na tacach leżą koła białe i czarne (origami, różne wielkości). Rodzic prosi, aby dzieci z kół skonstruowały pingwina.Jak on wygląda? Dzieci pracują samodzielnie. Chętne dzieci naklejają pingwina na kartkę.
Piątek (12.06.2020)
Temat dnia: Nieznajome zwierzę.
„Jak się zachować?” – wdrażanie dzieci do korzystania z tablic informacyjnych, np. w parkach narodowych. Rodzic zaprasza dzieci do kącika zwierząt. Prosi, aby wzięły figurki, zdjęcia, inne wizerunki tych zwierząt, które zdaniem dzieci są niebezpieczne. Dzieci z wybranymi eksponatami siadają w kole. Argumentują swój wybór. Rodzic prosi dzieci, aby pokazały te zwierzęta, które mieszkają w Polsce. Dzieci stawiają pośrodku wybrane zwierzęta. Rodzic mówi: A teraz wybierzmy z tych zwierząt te, które nie mieszkają w zoo, tylko w lesie, w górach w naszym kraju. Rodzic pomaga dzieciom w wyborze, jeśli wśród
eksponatów nie ma takich zwierząt, Rodzic ma przygotowane ilustracje: niedźwiedzia, rysia, wilka, dzika. Następnie Rodzic pyta: Co to znaczy, że zwierzę jest niebezpieczne?; Jak możemy się przed nim uchronić?. Rodzic opowiada dzieciom, że zwierzęta zwykle są płochliwe, nie atakują ludzi, żyją daleko od ludzkich domów. Zdarza się jednak, że są chore lub chronią swoje małe dzieci i wtedy bywają niebezpieczne. W niektórych miejscach są specjalne tablice informujące, jak należy się zachować, aby uniknąć spotkania z dzikim zwierzęciem. Rodzic prezentuje zdjęcie z tablicą informacyjną, np. z KPN na temat rysia. Mówi dzieciom, aby zapoznały się z tymi informacjami, gdy wybierają się z rodzicami na wędrówkę. Rodzic lub starsze rodzeństwo może przeczytać na głos wszystkie wskazówki.
Zestaw ćwiczeń ruchowych.
– „Wesołe powitanie jeża” – dzieci ustawione są w kole. Każde z dzieci jest skulone – udaje śpiącego jeża. Rodzic wyśpiewuje imię każdego dziecka po kolei. Gdy dziecko słyszy swoje imię, ma za zadanie wstać, przeciągając się i unosząc ręce, jak najwyżej potrafi.
– „Ruszamy do zoo” – Rodzic proponuje dzieciom magiczną podróż do świata zwierząt. Informuje dzieci, że w sali zostały ukryte tabliczki z obrazkami zwierząt. Na hasło Rodzica pociąg rusza, dzieci śpiewają piosenkę Jedzie pociąg z daleka. Gdy pociąg dotrze do
celu – stacji, Rodzic pokazuje tabliczkę (wąż, koń, słoń, żaba, kot, ptak). Na poszczególnych stacjach dzieci muszą zaprezentować ruchem chód zwierzęcia pokazanego przez Rodzica.
– „Małpi gaj” – Rodzic demonstruje rozłożony przed dziećmi tor przeszkód (piankowe schody, podest i zjeżdżalnia oraz drewniana ławeczka). Dzieci mają zamienić się w małpki, których ulubionym zajęciem jest wspinanie się po przeszkodach. Dzieci kolejno przechodzą po torze.
– „Uciekaj, myszko” – dzieci wcielają się w rolę myszek. Rodzic rozkłada szarfy (dla każdego dziecka po jednej). Szarfy są domkami myszek. Gdy muzyka gra, dzieci, omijając szarfy, poruszają się w sposób zgodny z poleceniem Rodzica: Chodzenie na palcach / Głośne tupanie / Unoszenie wysoko rąk / Chodzenie na czworakach. Gdy muzyka przestaje grać, każde dziecko musi szybko odnaleźć dla siebie szarfę (domek) i stanąć w niej, gdyż zbliża się duży kot.
„Coś nowego” – wysłuchanie i analiza treści wiersza. Rodzic czyta wiersz.
Coś nowego
Dominika Niemiec
Nigdy tam nie byłem.
Ogarnia mnie trwoga.
Ze strachu nawet trzęsie mi się noga.
Nie robiłem tego.
To coś nowego,
zwyczajnie się boję.
Przyznaję ci się, kolego.
Tak już bywa,
że to co znane
z odwagą
często bywa związane.
A gdy coś nowe,
zupełnie obce mi,
strach mnie dopada,
odwaga czmycha za drzwi.
Rozmowa z dziećmi na podstawie treści utworu. Rodzic pyta: Co czuł bohater wiersza?; Czego się bał?; Jakiej sytuacji mógł dotyczyć jego strach?; Czy wy czuliście kiedyś strach przed czymś nieznanym?; Czy jest coś, czego kiedyś się baliście, a teraz już się tego nie boicie?.
Groźny pies” – zajęcia ruchowe połączone z nauką postawy obronnej podczas ataku psa. Rodzic proponuje, by dzieci udawały wyjście na spacer do parku. Dzieci chodzą, biegają, podskakują. Na hasło: Uwaga, groźny pies! Robimy żółwika dzieci przyjmują tzw. pozycję „żółwika”. Wcześniej Rodzic prezentuje układ ciała: klęk, oparcie pupy na piętach, przyciągnięcie brzucha do kolan, nakrycie karku i uszu splecionymi dłońmi – udawanie żółwia w skorupie. Po usłyszeniu klaśnięcia dzieci ponownie chodzą, biegają. Na hasło: Uwaga, groźny pies! Bądź jak drzewo dzieci przyjmują inną pozę polecaną podczas
ataku psa – ustawiają się bokiem do Rodzica (docelowo – bokiem do psa), stoją sztywno i nieruchomo, ręce trzymają blisko ciała.
Pozdrawiam serdecznie Agnieszka Wójcicka
Drodzy Rodzice, Kochane Jagódki!
W tym tygodniu będziemy świętować Dzień Dziecka. Porozmawiamy o prawach, obowiązkach i marzeniach oraz o wspólnych zabawach i dzieciach z innych krajów. Przedszkolaki dowiedzą się, że mają prawo do zabawy, nauki i rozwoju. Porozmawiamy o tym, czym jest obowiązek, o obowiązkach domowych i przedszkolnych takich jak słuchanie poleceń nauczyciela czy sprzątanie po zakończonej zabawie. Posłuchamy wierszy Brzydkie zwierzę Danuty Wawiłow i Dyzio marzyciel Juliana Tuwima. Zastanowimy się, co czują zwierzęta i co może myśleć brzydkie zwierzę, co będzie służyło rozwijaniu wrażliwości i rozpoznawania emocji u innych. Poćwiczymy również podział elementów na kategorie według jednej i dwóch cech. Przedszkolaki poznają wybrane zwyczaje i zabawy swoich rówieśników z różnych części świata i spróbują bawić się tak samo.
Tematyka tygodnia: Dzień Dziecka (01.06 -05.06.2020)
Cele ogólne:
– uświadomienie dzieciom ich prawa do zabawy, nauki i rozwoju; kształtowanie umiejętności klasyfikowania ze względu na jedną lub dwie cechy;
– kształtowanie prawidłowej postawy wobec swoich obowiązków; wypowiadanie się na temat obowiązków domowych i przedszkolnych dzieci – zabawy parateatralne;
– wdrażanie do zgodnego współdziałania w zespołach i porozumiewania się umiarkowanym tonem głosu; zachęcanie do podejmowania prac plastycznych w małych zespołach;
– kształtowanie umiejętności wypowiadania się na temat swoich marzeń; kształtowanie umiejętności cierpliwego wysłuchiwania innych;
– zapoznanie dzieci z wybranymi zwyczajami i zabawami ich rówieśników z różnych części świata; rozwijanie w sobie postawy szacunku dla inności fizycznej i kulturowej.
Temat dnia:
- Nasze prawa.
- Nasze obowiązki.
- Wspólnie się bawimy.
- Nasze marzenia.
- Dzieci na świecie.
Poniedziałek (01.05.2020)
Temat dnia: Nasze prawa.
„Zabawki” – zabawa ruchowa naśladowcza. Rodzic mówi:
Co to za zabawka:
kół ma bez liku
i pędzi jak na wyścigu. (dzieci naśladują samochody, swobodny bieg, ręce ułożone tak, jakby trzymały kierownice);
Co to za zabawka:
choć nie płacze wcale,
raz zakładasz jej pieluszkę, a raz korale. (dzieci naśladują lalki – marsz na sztywnych nogach);
Co to za zabawka:
lubi grać w nogę, lubi grać w rękę,
gdy chcesz ją złapać, ucieka prędko. (dzieci naśladują piłeczki: podskoki obunóż, uginanie
kolan).
„Nasze zabawki” – Rodzic prosi dzieci, aby każde z nich wzięło dowolną zabawkę i usiadło z nią w kole. Chętne dzieci opowiadają o przyniesionych zabawkach. Rodzic kładzie na dywanie obręcz: Zapraszam do domku-obręczy zabawki: (jedna cecha) w kolorze czerwonym / duże / małe / te, które mają głowę / do układania; (dwie cechy) małe i z kołami / małe do układania / duże i plastikowe / miękkie i brązowe. Dzieci za każdym razem odkładają zabawkę do obręczy, zwracają uwagę, czy zabawka spełniła kryteria wymienione przez Rodzica Gdy zabawa przebiega płynnie, kryteria mogą podawać dzieci.
Zabawy rozwijające sprawność fizyczną.
– „Gdzie twoje krzesełko?” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci siedzą w rzędzie na krzesełkach, krzesła ustawione są wzdłuż ściany. Na sygnał Rodzic dzieci wstają i biegają swobodnie, na kolejny sygnał wracają na miejsca.
– „Marmurki- figurki” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci poruszają się w sali do dowolnej muzyki. Na hasło: Marmurki-figurki zastygają bez ruchu lub w konkretnej figurze (drzewo, ptak, kwiat i inne).
– „Piłka” – zabawa z elementem podskoku. Rodzic kozłuje piłką, wysoko i nisko. Dzieci naśladują piłkę, skaczą obunóż, za każdym razem uginając kolana.
– „Pajacyk” – zabawa muzyczna z elementem podskoku. Rodzic śpiewa piosenkę o pajacyku, na koniec dzieci naśladują pajacyka.
Fik, mik, fik, mik nie potrzeba sznurka.
Mały, żywy pajacyk skacze jak wiewiórka.
– „Tort urodzinowy” – ćwiczenie oddechowe. Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym. Rodzic wybija na bębenku określoną liczbę uderzeń w zakresie 1–4 – tyle ile może być świeczek na urodzinowym torcie. Dzieci zdmuchują każdą świeczkę po kolei, potem jednym długim zdmuchnięciem wszystkie. Należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłowy tor oddechowy.
„Zabawa – nasze prawo” – zapoznanie z wierszem. Rodzic czyta utwór.
Zabawa – nasze prawo
Witold Szwajkowski
Dzieci mają różne prawa,
ale głównym jest zabawa,
więc popatrzmy w lewo, w prawo,
jaką zająć się zabawą.
Z kolegami albo sami,
bez zabawek, z zabawkami,
czy w mieszkaniu, czy na dworze,
każde z nas się bawić może.
Kto się bawi, ten przyznaje,
że zabawa radość daje,
i czas przy niej szybko leci,
więc się lubią bawić dzieci.
Rodzic pyta: Co dzieci lubią robić?; Czym jest zabawa?; W co wy lubicie się bawić?; Z kim lubicie się bawić?. N. mówi: Każde dziecko ma swoje prawa. Co to znaczy mieć prawo do zabawy? (burza mózgów). Co to są prawa dziecka? Janusz Korczak powiedział kiedyś: „Nie ma dzieci, są ludzie”. I to jest prawda. „Dziecko to także człowiek, tylko że jeszcze mały…”. Przecież każdy dorosły kiedyś również był dzieckiem. Tak więc, podobnie jak każdy dorosły, dziecko jest właścicielem pewnych praw i wolności. Nazywają się one prawami człowieka. Źródłem tych praw jest godność człowieka, zwana również człowieczeństwem.
Rodzic mówi: Oto Wasze prawa. Pokazuje dzieciom planszę edukacyjną lub tworzy planszę razem z dziećmi, naklejając obrazki przedstawiające: rodzinę, zabawę, wizytę u lekarza, serce, uczące się dziecko, grupę zaprzyjaźnionych dzieci. Dzieci opowiadają o swoich prawach na podstawie ilustracji
„Moja zabawa” – zabawa rytmiczna z tekstem:
Dzieci mają różne prawa,
ale głównym jest zabawa,
więc popatrzmy w lewo, w prawo,
jaką zająć się zabawą.
Dzieci wyklaskują tekst, wytupują, idąc w kole, mówią tekst cicho i głośno, szybko i wolno, na wydechu, z pozycji kucznej, zaczynają cicho, powoli wstają, kończą w pełnym wyproście głośno.
„Tomek zaprasza do zabawy” – Rodzic czyta dzieciom list od Tomka:
„Cześć, Przedszkolaki,
dobrze znowu być troszkę z Wami, bardzo lubię zabawy w Waszym przedszkolu, np. fajne są
kolorowe, duże klocki, z których można postawić wielki mur, albo układanka z samochodem,
trochę tam za dużo elementów, ale na pudełku samochód jest dla mistrza. Dzisiaj jest Wasze
święto, życzę Wam, abyście zawsze radośnie się bawili. Z okazji Dnia Dziecka mam dla Was
kilka pomysłów na zabawę, wszystko przekazałem Waszej Pani. Bawcie się wesoło.
Machaczki łapaczki
Tomek”
Rodzic zaprasza do zabawy:
„Kostka lodu” – każde dziecko otrzymuje plastikowy kubeczek z kostką lodu, zabawę wygrywa to dziecko, które poprzez swe kreatywne działania sprawi, że jego kostka rozpuści się najszybciej.
– „Wyścigi w kartonowych butach” – dzieci mają na nogach kartonowe pudełka (pudełka po dziecięcych butach, ich dolna część z nacięciem, przez które można wsunąć stopę). Zabawa polega na pokonaniu toru przeszkód: slalom, przejście po krążkach, przejście nad linkami.
– „Bączki z guzików” – każde dziecko otrzymuje duży guzik. Na twardej powierzchni wprawia guzik w ruch obrotowy – tak jak bączki. Wygrywa to dziecko, którego guzik najdłużej się kręcił.
– „Banieczki z pięści” – dzieci zanurzają dłoń w płynie do baniek, zwijają dłoń w luźną pięść i dmuchają.
– „Obrazy z baniek” – Rodzic przyczepia do ściany duże kartony, płyn do baniek rozdziela do trzech pojemników i zabarwia barwnikami spożywczymi. Dzieci zanurzają słomki w płynie, dmuchają bańki tak, aby rozprysły się na kartonie.
„Kotki i piłeczki” – zabawa z elementem czworakowania. Każde dziecko otrzymuje miękką piłeczkę, dzieci naśladują koty: w pozycji na czworakach bawią się piłką, toczą ją przed sobą; kładą się na grzbiecie, toczą piłkę pomiędzy łapkami; wykonują koci grzbiet, gdy piłka jest pod nimi, przeciągają się; siedzą na piętach, opierają dłonie o piłkę, przesuwają piłkę jak najdalej od siebie, ciągle ją trzymając.
„Co do czego pasuje?” – tworzenie własnych kolekcji, klasyfikowanie według podanej cechy. Rodzic rozkłada bardzo dużo obrazków przedstawiających artykuły spożywcze, ubrania i zwierzęta. Ilustracji powinno być przynajmniej po trzy dla każdego dziecka. Rodzic prosi dzieci, aby wybrały obrazki, które do siebie pasują (minimum trzy). Przeznaczony czas na zabawę to 3-5 minut. Dzieci prezentują swoje wybory i opowiadają o swoich kolekcjach. Rodzic. rozkłada trzy obręcze na dywanie, przy jednej jest przymocowany obrazek talerza, przy drugiej – szafy, przy trzeciej – napis zoo. Mówi: Popatrzcie na swoje obrazki: gdzie one będą pasowały?. Dzieci tworzą kolekcje w oparciu o pojęcia nadrzędne: coś do jedzenia, ubrania, zwierzęta.
Wtorek (02.06.2020)
Temat dnia: Nasze obowiązki.
„Gdybym” – zabawy parateatralne na podstawie wiersza A. Widzowskiej-Pasiak.
Gdybym
Agata Widzowska-Pasiak
Gdybym była żyrafą,
śpiewałabym za szafą.
Gdybym była kotkiem,
bób zmieniłabym w szprotki.
Gdybym była lwicą,
warczałabym za donicą.
Gdybym była barankiem,
dzwoniłabym pod gankiem.
Gdybym była kangurem,
w kieszeni miałabym dziurę.
Gdybym była słoniem,
trąbiłabym na balkonie.
A gdybym była sobą,
byłabym fajną osobą!
Rodzic pyta: Kto jest bohaterem wiersza?; Kto mówi „gdybym”?; Jakie postaci mógłby naśladować bohater i co wtedy by robił?.
Rodzic kładzie przed sobą ilustracje przedstawiające: psa, konia, lwa, rybę, krowę, kota, węża (obrazkami do dołu). Chętne dziecko losuje obrazek i, nie pokazując go dzieciom, naśladuje wylosowane zwierzę według własnego pomysłu. Rodzic kładzie przed sobą ilustracje przedstawiające: mycie włosów, zębów, śpiewanie, taniec, rysowanie, bieganie, zamiatanie. Chętne dziecko losuje obrazek i, nie pokazując go dzieciom, prezentuje wybraną czynność ruchem, pozostałe dzieci odgadują.
„Moja dzisiejsza zabawa to…” – kształtowanie umiejętności dokonywania wyboru według własnych zainteresowań, zachęcanie do negocjacji. Dzieci siedzą w kręgu. Rodzic proponuje, aby wybrały samodzielnie zabawę i się w nią pobawiły. Rodzaj zabawy przedstawiają plansze na tablicy: lepienie z ciastoliny, malowanie farbami, układanie klocków, zabawa w kąciku lalek, gry i układanki. Każde dziecko podchodzi do plansz i wybiera jedną czynność, przyczepiając do planszy swój znaczek.
Tańczący balonik” – Rodzic zaprasza dzieci do wspólnej zabawy. Na długim sznurku jest balonik, dzieci stoją w kole, Rodzic w jego środku. Przy muzyce P. Czajkowskiego Marsz z baletu Dziadek do orzechów dzieci podbijają balonik, starają się nie ruszać z miejsc.
Praca z Kartą Pracy nr 33 – rozumienie pojęć: krótki, długi, przeliczanie w zakresie 1–3, poszerzanie zakresu liczenia. Rodzic prosi, aby dzieci wskazały balony z długimi i krótkimi sznurkami. Dzieci odpowiednio kolorują balony i przeliczają te z krótkimi sznurami, te z długimi oraz wszystkie.
„Wesołe i smutne dzieci” – zabawa orientacyjno-porządkowa, reagowanie na nastrój w muzyce, wyrażanie nastroju muzycznego ruchem i mimiką. Rodzic opowiada dzieciom, że muzyka podpowie im, kiedy mają poruszać się, wyrażać ruchem i miną radość, wesoły nastrój, a kiedy smutek. Przed rozpoczęciem zabawy dzieci opowiadają na podstawie swoich doświadczeń, jak poruszają się lidzie weseli, a jak smutni, jakie mają miny.
„Skacząca piłka” – utrwalanie nawyku mówienia na wydechu, kształtowanie słuchu mownego, usprawnianie czubka języka, utrwalanie prawidłowej wymowy głosek l, a.
Skacząca piłka
Ewa Małgorzata Skorek
Mała Ala piłkę ma. (dzieci naśladują skaczącą piłkę, powtarzając za N. zgłoskę „la”)
Piłka skacze:
La, la, la,
La, la, la.
Ala Ani piłkę da.
Piłka skoczy:
La, la, la,
La, la, la.
Ładnie fika piłka ta.
Piłka tańczy:
La, la, la,
La, la, la.
Piłkę łapie mała Ala.
Piłka skacze:
La, la, la, la,
La, la, la, la.
Czy ktoś wdzięku więcej ma
Od tej piłki:
La, la, la?
La, la, la.
Dzieci w lusterkach obserwują, jak układa się język w wymowie głoski l, a jak w wymowie a,
dzielą się swoimi doświadczeniami. Po raz kolejny naśladują piłkę podczas czytania wiersza
przez Rodzica Zwracają uwagę na prawidłowy układ języka, zwłaszcza podczas jego pionizacji. Rodzic rozdaje dzieciom kartki z rysunkiem piłki w kropki lub paski. Zadaniem dzieci jest starannie i kolorowo pokolorować piłkę.
Środa (03.06.2020)
Temat dnia: Wspólnie się bawimy.
„Brzydkie zwierzę” – praca malarska inspirowana wierszem D. Wawiłow. Rodzic recytuje wiersz.
Brzydkie zwierzę
Danuta Wawiłow
Jak mi ciocia albo wujek
Piękne farby podaruje,
Namaluję na papierze
Takie brzydkie, brzydkie zwierzę…
To jest pomysł do niczego!
Lepiej maluj coś ładnego!
Nie chcesz?… Czemu?… Nie rozumiem…
Bo ładnego ja nie umiem!
Rodzic pyta: Jakie zwierzę namaluje bohater wiersza?; Jak może wyglądać brzydkie zwierzę?; Co może myśleć o sobie brzydkie zwierzę?. Po rozmowie Rodzic zaprasza do wspólnego namalowania brzydkiego zwierzęcia. Na stolikach przygotowane są farby, pędzle i woda w kubkach, taśmą przytwierdzona jest kartka formatu A2 (może to być szary papier). Przy stoliku dzieci malują wspólnie jedno brzydkie zwierzę. Rodzic pomaga dzieciom w ustaleniach, konsultuje pomysły.
„Obrazy malowane wodą” – zabawa kreatywna przeznaczona do przeprowadzenia w ogrodzie przedszkolnym. Każde dziecko otrzymuje duży pędzel i kubeczki z wodą. Rodzic. prosi dzieci, aby namalowały wodne obrazy w ogrodzie (ściana budynku, parkan, chodniki). Rodzic tłumaczy, jak się zachowuje woda na płaszczyznach pionowych, a jak na poziomych, zwraca uwagę na parowanie wody w miejscach nasłonecznionych. Zachęca do tworzenia wspólnych, dużych obrazów. Utrwala wodne obrazy aparatem fotograficznym.
„Zburzymy wieżę” – zabawa ruchowa z elementem rzutu do celu i konstruowania. Dzieci podzielone są na dwie grupy: budowniczych i rzucających. Budowniczy budują wieżę z kartonów (pudełka po butach). Oczekujący na rzucanie kibicują, wyklaskując:
Pudełko pod,
pudełko nad,
będzie wieża
na sto dwa.
Na sygnał Start rzucający celują w wieżę woreczkami. Konstruktorzy zbierają woreczki i następuje zamiana ról.
„Wzory” – zabawa sensoryczna, doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej. Każde dziecko otrzymuje tacę z kaszą manną, na stolikach leżą wzory do odwzorowania, np. linia pozioma, pionowa, ukośna, dwie linie poziome, pionowe, ukośne, krzyżyk, V, O, U, T, A, C. Dzieci wskazującym palcem rysują wzór, wymieniają się wzorami, zadają sobie zadania do odwzorowania według własnych pomysłów. Chętne dzieci mogą kreślić wzory pędzlem. Rodzic zwraca uwagę na prawidłowy chwyt.
Czwartek (04.06.2020)
Temat dnia: Nasze marzenia.
„Dyzio marzyciel” – swobodne wypowiedzi dzieci na temat marzeń Dyzia i swoich. Kształtowanie umiejętności cierpliwego wysłuchania innych. Rodzic prosi dzieci, aby położyły się na dywanie na plecach i wysłuchały wiersza.
Dyzio marzyciel
Julian Tuwim
Położył się Dyzio na łące,
Przygląda niebu błękitnemu
I marzy…
Jaka szkoda, że te obłoczki płynące
Nie są z waniliowego kremu…
A te różowe, że to nie lody malinowe.
A te złociste pierzaste, że to nie stosy ciastek…
I szkoda, że całe niebo
Nie jest z tortu czekoladowego…
Jaki piękny byłby wtedy świat.
Leżałbym sobie, jak leżę,
Na tej murawie świeżej,
Wyciągnąłbym tylko rękę
I jadł… i jadł… i jadł…
Dzieci wygodnie siadają i dzielą się spostrzeżeniami na temat wiersza. Odpowiadają na pytania: Co robił Dyzio na łące?; O czym marzył?; Co innego mogą przypominać
chmury?. Rodzic zaprasza dzieci, aby ponownie ułożyły się na dywanie w wygodnej pozycji i podczas słuchania muzyki relaksacyjnej pomyślały o swoich marzeniach. Po ćwiczeniu Rodzic cicho prosi dzieci, aby usiadły w kole. Zaprasza do podzielenia się swoimi marzeniami. Dziecko, które ma ochotę opowiedzieć o swoich marzeniach, otrzymuje piłkę na znak, że ono mówi i nie należy mu przeszkadzać. Każde dziecko otrzymuje watę i niebieską kartkę. Rodzic prosi dzieci, aby ułożyły marzenia z waty jak chmury na niebie.
„Poszukiwacze skarbów” – uwrażliwianie zmysłu dotyku, tworzenie pojęć nadrzędnych. Dzieci otrzymują pudełko (po butach) wypełnione kulkami z gazety, wśród kulek ukryte są skarby (np. przybory do malowania: pędzel gruby i cienki, farba w zamkniętym kubeczku,
farba w tubce, warzywa: marchew, buraczek, pietruszka; przybory do mycia: mydło w kostce, szczoteczka do zębów, pasta, drobne zabawki: samochodziki, klocki, mały pluszaczek, zabawkowe przybory kuchenne, owoce, zabawkowe sztućce). Zadaniem dzieci jest odszukanie skarbów w pudełku, nie można wysypywać gazetowych kulek. Dzieci próbują podać nazwy przedmiotów pojęciem nadrzędnym.
Praca z Kartą Pracy nr 34 – dzieci rysują w chmurze wybrane marzenie Dyzia (na podstawie wcześniej wysłuchanego wiersza).
„Parking” – zabawa bieżna. Dzieci otrzymują krążki, swobodnie biegają po sali. Na hasło: Parking powoli poruszają się do tyłu, ustawiają się w szeregu wzdłuż ściany. Zabawę należy powtórzyć. Rodzic zwraca dzieciom uwagę na bezpieczne omijanie się w zabawie, a także ostrożne hamowanie biegu.
„Cztery lale” – stosowanie poprawnej formy gramatycznej liczebników porządkowych. Rodzic prezentuje dzieciom sylwety lalek: lala w sukience w kropki, lala w białej bluzce, lala w czarnych bucikach, lala w sweterku na guziki. Sylwety mogą być prezentowane na tablicy od lewej strony do prawej (z punktu widzenia dzieci).
Siedzą lale na tapczanie,
każda inne ma ubranie.
Pierwsza – sukienkę w kropki całą.
Druga ma bluzeczkę białą.
Trzecia ma czarne buciki.
Czwarta – sweter na guziki.
Dziecko na polecenie Rodzica pokazuje i określa pierwszą, drugą, trzecią i czwartą lalkę, mówi, ile jest lalek. Rodzic zmienia układ lalek.
Siedzą lale na tapczanie,
każda inne ma ubranie.
Pierwsza – ma czarne buciki.
Druga sweter na guziki.
Trzecia ma bluzeczkę białą.
Czwarta – sukienkę w kropki całą.
Dziecko na polecenie Rodzica pokazuje i określa pierwszą, drugą, trzecią i czwartą lalkę, mówi, ile jest lalek. Rodzic . zmienia układ lalek.
Siedzą lale na tapczanie,
każda inne ma ubranie.
Pierwsza – ma bluzeczkę białą.
Druga sukienkę w kropki całą.
Trzecia sweter na guziki.
Czwarta czarne ma buciki.
Niezależnie od układu liczba lal nie zmienia się. Dziecko pokazuje lalkę, która ma sukienkę w kropki. Która to lalka na tapczanie? – druga. Która lala ma czarne buciki? – czwarta. Która lala ma białą bluzkę? – pierwsza. Która ma sweter na guziki? – trzecia.
Piątek (05.06.2020)
Temat dnia: Dzieci na świecie.
„Nowa koleżanka” – kształtowanie umiejętności uważnego słuchania opowiadania czytanego przez Rodzica. Wdrażanie do szanowania innych bez względu na kulturę, tradycję i wygląd.
Nowa koleżanka
Tomasz Kruczek
Posłuchajcie, co się stało, kiedy byłam dzisiaj w przedszkolu! Nie zgadniecie! Mamy nową koleżankę. Przyjechała do nas z bardzo, bardzo dalekiego kraju, choć Tomek uważa, że wcale nie! Że ta koleżanka przyszła do nas wprost z kolorowej bajki z obrazkami. Zresztą sami osądźcie. Rano siedzieliśmy wszyscy grzecznie w kole i słuchaliśmy, jak nasza pani opowiada bardzo śmieszną historię o misiu, który jadł konfitury. Nagle drzwi się otworzyły i stanęła w nich pani dyrektor. Pani dyrektor trzymała za rękę małą ciemnowłosą dziewczynkę, która chyba troszkę się wstydziła, bo miała pochyloną głowę tak, że grzywka zasłaniała jej twarz, a kitki znad uszu sterczały pionowo w górę. Na plecach miała bardzo kolorowy plecak, a w ręku lalkę.
– To jest wasza nowa koleżanka – powiedziała pani dyrektor. – Bądźcie dla niej szczególnie
mili, bo przyjechała do nas z bardzo daleka. Z samych Chin. Ma na imię Różyczka, tak przynajmniej można przetłumaczyć jej imię, i od dzisiaj będzie chodziła do nas do przedszkola.
– Ojej – zdziwił się Wojtek – z samych Chin? To strasznie daleko, chyba dalej, niż mieszka
mój dziadek.
– A gdzie mieszka twój dziadek, Wojtku? – spytała pani dyrektor.
– W Anglii – z dumą odpowiedział Wojtek.
– Chiny są dalej niż Anglia i trzeba podróżować w zupełnie inną stronę – powiedział Maciej.
Maciej zawsze wszystko wie i jest bardzo mądry. Umie podobno nawet napisać swoje imię.
Różyczka tymczasem podniosła głowę i wszyscy zobaczyliśmy, że ma okrągłą buzię i niesamowite
skośne oczy. Zobaczyliśmy też, że lalka także miała skośne oczy i okrągłą buzię.
– Ojej! – jęknął Tomek – ona jest chyba z jakiejś bajki! Mam taką książkę w domu. Tam są
bajki z całego świata i tam jest obrazek z taką samą dziewczynką.
– No coś ty – powiedział Wojtek – dziewczynka z bajki nie mogłaby chodzić do naszego
przedszkola.
– A do jakiego? – spytałam.
– Do bajkowego – powiedział Wojtek bardzo pewny siebie.
Kiedy tylko pani ogłosiła czas zabawy, podeszła do mnie i powiedziała:
– Tolu, bardzo proszę żebyś się zaopiekowała Różyczką – powiedziała – pokaż jej zabawki
i książeczki.
– Dobrze, proszę pani – powiedziałam i od razu podeszłam do nowej koleżanki.
– Cześć, jestem Tola – przedstawiłam się. – Chcesz się z nami pobawić?
– Cześć! – krzyknął, podbiegając do nas, Tomek – Czy ty jesteś z bajki? Ja mam na imię
Tomek i jestem rycerzem. Takim, co walczy ze smokami i ratuje księżniczki. A czy ty jesteś
księżniczką? Różyczka popatrzyła na niego i odpowiedziała szybciutko w jakimś zupełnie nieznanym języku.
– I co teraz? – zmartwił się Tomek. – Nic nie rozumiem. Ona mówi po chińsku, a ja nie znam
chińskiego. Nawet Maciek nie zna.
– Ale mnie zrozumiesz – szepnęła porcelanowa lalka – przecież ty znasz język zabawek. A język zabawek jest taki sam na całym świecie. I lepiej nie opowiadaj Różyczce, że walczysz ze smokami! U nas smoki są dobre i nikt z nimi nie walczy!
– Dobre smoki? – Tomek zrobił wielkie oczy. – Czy wy jesteście z bajki?
– Oczywiście, że nie – zaśmiała się lalka – jesteśmy z daleka, z Chin, a teraz będziemy mieszkać z wami w Polsce. Rodzice Różyczki prowadzą tu restaurację z chińskim jedzeniem.
– O! Chińskie jedzenie – ucieszył się Wojtek – tata mnie kiedyś zabrał do takiej restauracji.
To było pyszne. Tylko że trzeba było jeść pałeczkami.
– Pałeczkami? – zdziwiłam się – jak to pałeczkami?
– Zwyczajnie – powiedział Wojtek – masz dwa patyczki i nimi jesz jak widelcem.
– I umiałeś tak jeść?
– No nie! – strapił się Wojtek. – Zresztą widelcem też nie do końca umiem.
– Wiecie co, w tych Chinach jest zupełnie inaczej niż u nas! – zadecydował Tomek. – Jedzą
pałeczkami i mają dobre smoki. Dziwne to wszystko.
Różyczka znowu powiedziała coś bardzo szybko i wyjęła z plecaka album ze zdjęciami.
Usiedliśmy na dywanie, a dziewczynka zaczęła pokazywać nam te zdjęcia i tłumaczyć coś
w swoim języku.
– To jest miejsce, z którego przyjechaliśmy – powiedziała porcelanowa lalka – to są Chiny.
A na tych zdjęciach była ulica zupełnie taka jak u nas, tylko nie było tylu samochodów, za to
mnóstwo rowerów i motocykli. I był dom podobny do mojego, tylko miał więcej pięter. Było też przedszkole takie samo jak u nas, tyko wszystkie dzieci były podobne do Różyczki i nawet pani była do niej podobna. Było też ZOO, a w nim śmieszne biało-czarne misie. Było też zdjęcie święta obchodzonego na ulicy i był tam wielki kolorowy smok! Zupełnie inny niż te z naszych bajek.
– Wiecie co? – powiedział Wojtek cicho. – W tych Chinach jest wszystko inne, a jednak bardzo podobne. Takie same domy i przedszkola, i dzieci. Na ostatnim zdjęciu było dwóch starszych ludzi. Siedzieli na ławce przed domem. Byli trochę dziwnie ubrani, ale uśmiechali się i machali rękami.
– To dziadek i babcia Różyczki – szepnęła porcelanowa lalka – zostali w Chinach i ona bardzo za nimi tęskni. I rzeczywiście, dziewczynka przestała nagle mówić i bardzo posmutniała. Wyglądała tak, jakby miała się zaraz rozpłakać.
– Nie martw się – powiedziałam i objęłam Różyczkę – jeśli będziesz bardzo tęsknić za babcią
i dziadkiem, pojedziemy do moich. Podzielę się nimi z tobą. Też są bardzo mili!
I choć pewnie mnie nie zrozumiała, to jednak przestała się smucić i znowu zaczęła coś szybko
mówić, pokazując palcem to na mnie, to na Tomka i Wojtka. Ależ oczywiście! – odparłam po polsku – będziemy się z tobą bawić i zostaniemy przyjaciółmi. Skąd wiedziałaś, o co jej chodzi? – spytał Tomek. – Przecież nie znasz chińskiego.
– Ale znam inne dzieci – powiedziałam – a dzieci wszędzie są takie same. Chcą się bawić
i mieć przyjaciół.
Różyczka z przejęciem pokiwała głową.
Dzieci wiele jest na świecie,
więc kolegów można mieć
w każdym kraju, w którym chcecie,
Tylko trzeba tego chcieć.
Rodzic pyta: Kto przyszedł do przedszkola Toli i Tomka?; Czy Różyczka była z naszego kraju?; Czy przyjechała z daleka?; Czy dzieci rozumiały język, w jakim mówiła?; Czy wyglądała tak samo jak inni?; Co było w niej podobnego do nas?; Za kim tęskniła?; Czy koniecznie trzeba rozumieć inny język, żeby się razem bawić?.
Zestaw ćwiczeń ruchowych.
– „Celowanie” – Rodzic ustawia na środku dużą piłkę (najlepiej cięższą). Metr od niej rysuje linię, na której stają dzieci. Każde dziecko otrzymuje woreczek gimnastyczny, którym stara się trafić w piłkę. Po dwóch kolejkach dzieci rzucają z większej odległości.
– „Wzajemne wsparcie” – dzieci siedzą jedno obok drugiego. Rodzic turla piłkę, dzieci podpierają się rączkami z tyłu i podnoszą nogi do góry, by piłka swobodnie przeturlała się pod nogami.
„Zabawy z różnych części świata” – poznanie zabaw z różnych części świata, zwrócenie uwagi na podobieństwa i wspólne pomysły. Rodzic zaprasza dzieci na wędrówkę po świecie. Każde dziecko otrzymuje kocyk do gimnastyki – to będzie pojazd. Przy dowolnie wybranej wesołej muzyce dzieci poruszają się na kocykach: siedząc na nich odpychają się nogami i rękoma. Muzyka afrykańska podpowiada dzieciom miejsce, do którego przybyły.
Południowa Afryka
Gra „Mbube! Mbube!”3 czyli „Lew! Lew!”, popularna wśród dzieci z ludu Zulu. Jej uczestnicy tworzą okrąg wokół dwóch osób, które mają zawiązane oczy. Jedna z nich jest lwem, druga antylopą. Następnie kręci się tymi osobami tak, by straciły orientację. Gdy lew zbliża się do antylopy, obserwujący głośno dopingują, gdy się oddala, milkną. Jest to zabawa podobna do naszej ciuciubabki. Dzieci odkładają kocyki i biorą udział w zabawie. Następnie Rodzic zaprasza dzieci do dalszej podróży, tym razem dzieci kładą się na kocykach na brzuchu, odpychają się rękoma. Słuchają muzyki koreańskiej.
Korea
Do ulubionej zabawy dzieci w Korei należy „Hta ing- tja- te- tji- ki”, czyli rzuty pomarańczami. Wykorzystują do niej owoce dziko rosnących pomarańczy. W grze bierze udział dowolna liczba dzieci. Każde ma swoją pomarańczę. Na umówiony sygnał wszyscy podrzucają je do góry i chwytają z powrotem. Ten, kto nie złapie pomarańczy, otrzymuje punkt karny. Wygrywa dziecko, które ma najmniej punków karnych. Dzieci bawią się w tę zabawę, wykorzystując woreczki gimnastyczne. Następnie Rodzic zaprasza do dalszej podróży, tym razem dzieci stają jedną nogą na kocyku, drugą odpychają się, później następuje zmiana nogi. Muzyka pakistańska podpowiada, dokąd przybyły.
Pakistan
Rangoli to zabawa polegająca na tworzeniu barwnych kompozycji-obrazów na ziemi lub asfalcie. W pakistańską zabawę dzieci mogą bawić się w ogrodzie, gdzie na chodniku namalują kolorową kredą wspólny obraz, lub w sali, na dużym arkuszu papieru pakowego. Dzieci rysują łatwy do wypełniania dowolny kształt lub wzór. Może to być np. jakiś duży kwiat, domek czy mandala. Następnie należy pokolorować obraz barwnymi i niezwykłymi wypełniaczami: trawą, kamyczkami, płatkami kwiatów, listkami itp. Gdy dzieci stworzą taki piękny obraz, Rodzic robi zdjęcie.
„Kwiat z naszych dłoni” – praca techniczna. Rodzic kładzie koło w jednym kolorze i mówi: To kwiat wszystkich dzieci z całego świata. Czego mu brakuje? Zrobimy kolorowe płatki z odbić waszych dłoni. Dzieci wypychają sylwety dłoni, malują swoje dłonie farbami za pomocą pędzli i robią odciski. Po umyciu rąk, układają kolorowe dłonie wokół koła.
Pozdrawiam serdecznie Agnieszka Wójcicka
Drodzy Rodzice, Kochane Jagódki!
W tym tygodniu porozmawiamy o rodzinie. Dzieci poznają piosenki Tralala dla mamy i taty oraz Kidy byłam jak kropelka i wiersz Krasnal z ciocią Doroty Gellner,. Nauczą się czytać wyrazy mama i tata metodą globalną, opowiedzą innym o Was (imionach, upodobaniach, zawodach i ulubionych zabawach), narysują Was i będą bawiły się w mamy i dzieci. Przypomną sobie i poznają określenia bliższych i dalszych członków rodziny: mama, tata, ciocia, wujek. Będą naśladowały czynności wykonywane przez rodziców. Porozmawiamy o codziennych obowiązkach wykonywanych w rodzinie i o tym, jak ważna jest pomoc w domu. Poznamy pojęcie być podobnym do kogoś. Dzieci będą uczyły się zauważać podobieństwa i dzielić przedmioty na grupy w tym samym kształcie lub kolorze. Poćwiczą dostrzeganie i określanie przeciwieństw (cicho – głośno, szybko – wolno, do przodu – do tyłu, gruby – chudy, niski – wysoki, mokry – suchy, smutny – wesoły, porządek – bałagan). Przedszkolaki brały też udział w różnych aktywnościach związanych z kwiatkami oraz nauczą się rozpoznawać części rośliny: łodygę, liść, kwiat.
Tematyka tygodnia: Święto mamy i taty (25.05 – 29.05.2020)
Cele ogólne:
– dostrzeganie roli taty i mamy w życiu dziecka; swobodne posługiwanie się pojęciami jakościowymi w rozmowie – dostrzeganie przeciwieństw;
– rozwijanie mowy poprzez swobodne wypowiadanie się na temat swoich rodziców; nabywanie umiejętności pracy z gliną;
– podawanie nazw członków rodziny; zauważanie fizycznych podobieństw;
– ukazanie codziennych obowiązków domowych; zachęcanie do pomagania rodzicom w codziennych obowiązkach;
– wdrażanie do zgodnej zabawy podczas wspólnych działań; zachęcania do kreatywności poprzez interpretację utworów muzycznych i literackich.
Temat dnia:
- Moi rodzice.
- Lubię robić niespodzianki.
- Moja rodzina.
- Pomagam mamie i tacie.
- Piknik rodzinny.
Poniedziałek (25.05.2020)
Temat dnia: Moi rodzice.
„Przeciwieństwa” – swobodne posługiwanie się pojęciami jakościowymi w rozmowie – dostrzeganie przeciwieństw. Przy dowolnie wybranej muzyce dzieci poruszają się szybko, wolno, do przodu, do tyłu, głośno, cicho. Przy każdej aktywności ruchowej Rodzic zaznacza przeciwny ruch, np. Teraz będziemy poruszać się do przodu, a teraz przeciwnie: do tyłu itp.
Rodzic prosi dzieci, aby w rozłożonych parach obrazków odnalazły takie same obrazki: jabłka, lale, samochody, pieski, bociany. Zadaje pytanie: Co to jest przeciwieństwo?, dzieci odpowiadają i rozmawiają na temat swoich doświadczeń. Systematyzują, porządkują informacje z wykorzystaniem piłeczki; mówi tylko to dziecko, które ma piłkę.
Rodzic rozkłada bardzo duży krąg ze skakanek, wewnątrz kręgu są rozłożone pary obrazków zawierające przeciwieństwa (gruby – chudy, niski – wysoki, mokry – suchy, smutny – wesoły, porządek – bałagan). Dzieci chodzą wokół kręgu przy dowolnej muzyce marszowej, w czasie pauzy chętne dziecko wybiera parę przeciwieństw i podaje nazwy obrazków. Rodzic uzupełnia pary przeciwieństw, dokładając dwie kolejne.
„Moi rodzice” – dostrzeganie roli taty i mamy w życiu dziecka, doskonalenie umiejętności poprawnego wypowiadania się pod względem gramatycznym. Dzieci siedzą w kole. Rodzic rozkłada pośrodku duży arkusz szarego papieru, na którym naklejone są postaci: mama i tata. Rodzic mówi: To mama i tata, prezentuje wyrazy do globalnego czytania: mama, tata. Z pomocą dzieci nakleja je obok odpowiedniej postaci. Dzieci wypowiadają się na temat roli rodziców.
„Spacer z mamą” – zabawa ruchowa. Dzieci dobierają się parami. Jedno dziecko jest mamą – mama jest duża, a drugie jej dzieckiem – dziecko jest małe, więc kuca. Mama chwyta dziecko za rączkę i idą razem na spacer. Po kilku krokach następuje zamiana ról.
Praca z Kartą Pracy nr 31 – dostrzeganie przeciwieństw (różnych kształtów), doskonalenie koordynacji wzrokowo- ruchowej. Dzieci łączą tylko koraliki okrągłe i przeliczają je.
„Kwiat z dłoni” – przeliczanie w zakresie 1–5, rozwijanie ekspresji poprzez nadawanie nowego znaczenia przedmiotom. Dzieci siadają do stolików, na tacach są przygotowane dłonie wycięte z papieru, papierowe kwiaty, listki, kokardki, kleje. Dzieci przeliczają swoje palce u jednej i u drugiej dłoni, przeliczają palce papierowych dłoni. Naklejają dłonie na karton, na każdym palcu naklejają kwiat. Rodzic pyta: Z ilu kwiatów masz bukiet?. Dzieci
ozdabiają kwiaty listkami i kokardką.
Wtorek (26.05.2020)
Temat dnia: Lubię robić niespodzianki.
„Wiosenne kwiaty” – usprawnianie percepcji wzrokowej, ćwiczenie małej motoryki poprzez manipulacje. Rodzic układa przed sobą ilustracje wiosennych kwiatów: przebiśniegu, krokusa, tulipana, narcyza. Każda ilustracja jest podzielona na trzy części. Dzieci składają ilustracje i podają nazwy kwiatów, utrwalają wcześniej zdobytą wiedzę na temat ich wyglądu, miejsc występowania. Rodzic. zaprasza dzieci to tworzenia kwiatów. Każde dziecko otrzymuje koło ze sztywnego papieru (najlepiej kartonu), do koła przypina klamerki (liczbę klamerek i ich kolor dziecko wybiera samo). Dzieci prezentują swoje kwiaty, chętne poszukują dla nich nazwy.
„Moi rodzice” – rozwijanie mowy poprzez swobodne wypowiadanie się na temat swoich rodziców. Rodzic zaprasza dzieci do zabawy naśladowczej „Moi rodzice”. Dzieci poruszają się w rytm dowolnej muzyki. W czasie pauzy dzieci dzielą się swoimi obserwacjami, np. tata naprawia szafkę, mama pracuje przy komputerze, mama prasuje, tata wyrzuca śmieci, mama odpoczywa – wszystkie czynności dzieci naśladują ruchem. Dzieci siadają w kole, Rodzic zaprasza chętne dzieci, aby przedstawiły swoich rodziców: jak mają na imię, gdzie pracują, jak spędzają z nimi czas.
„Tralala dla mamy i taty” – nauka piosenki, zachęcanie dzieci do przygotowania niespodzianki.
Tralala dla mamy i taty
sł. Agnieszka Galica, muz. Tadeusz Pabisiak
Moja mama jest kochana,
moja mama wszystko wie.
Kiedy do mnie się uśmiecha,
tak zaśpiewam jej.
Ref.: Tralala, trampampam,
najpiękniejszą mamę mam.
Tralala, trampampam,
zaraz mamie buzi dam.
W domu, w sklepie, na spacerze
z moim tatą nie jest źle.
Gdy prowadzi mnie za rękę,
to uśmiecham się.
Ref.: Tralala, trampampam,
wspaniałego tatę mam.
Tralala, trampampam,
mamie, tacie buzi dam.
„Niespodzianka” – nabywanie umiejętności pracy z gliną. Usprawnianie czynności manualnych. Dzieci siedzą przy stole, otrzymują kawałki gliny, ugniatają je, ogrzewają w dłoniach. Z miękkiej gliny robią placuszki o grubości minimum 0,7 mm. W zależności od umiejętności dzieci glinę może rozwałkować N. Pośrodku placuszka każdy przykłada swoją dłoń z rozszerzonymi palcami, drugą dłonią przygniata po kolei każdy palec, a także środkową część dłoni, a wokół niej odciska fragmenty gałązek tui. Tak przygotowane płytki dzieci odkładają do wyschnięcia.
Środa (27.05.2020)
Temat dnia: Moja rodzina.
„Krasnal z ciocią” – podawanie nazw członków rodziny.
Krasnal z ciocią
Dorota Gellner
Siadłam sobie
pod paprocią.
Obok usiadł
krasnal z ciocią.
Krasnal strasznie się
rozpychał,
kichał
i ze złością wzdychał:
– W takim tłoku
żyć nie sposób!
To nie miejsce
dla trzech osób!
Powiedziała:
– No to wstań!
Będzie miejsce
dla dwóch pań
Rodzic pyta: Kto wystąpił w wierszyku?; Dlaczego krasnal się złościł?; Co poradziła mu dziewczynka?; Jaką wy macie radę dla krasnala?; Z kim przyszedł krasnal?; Kim jest ciocia?; Jak na imię mają wasze ciocie?; Jak nazywamy inne bliskie osoby?; Jak nazywamy siostrę mamy, a jak jej mamę?; Jak mówimy na tatusiów taty i mamy, kim dla nich jesteśmy?. Dzieci opowiadają na temat swoich doświadczeń, w tym czasie Rodzic układa schemat dużej rodziny z sylwet.
„Kto jest z nami w rodzinie?” – zauważanie fizycznych podobieństw, klasyfikacja ze względu na wspólną cechę. Dzieci poruszają się w rytm dowolnej muzyki. Podczas pauzy dzieci kucają, Rodzic prosi, by wstały te, które mają długie włosy itp. Zabawę należy powtórzyć trzy-, czterokrotnie, za każdym razem podając inną cechę jakościową wspólną dla kilkorga dzieci. Następnie Rodzic zaprasza dzieci do koła. Pośrodku leżą trzy obręcze, wokół nich są rozłożone figury: koła, trójkąty, kwadraty w kolorach podstawowych, figury mają różną wielkość. Rodzic opowiada dzieciom, że obręcze to domki trzech rodzin: Kwadratowskich, Kołowskich i Trójkątowiczów (jeśli nazwy rodzin są dla dzieci niezrozumiałe, mówimy o rodzinie kwadratów, kół i trójkątów). Dzieci segregują figury. Rodzic zwraca uwagę na podobieństwo kształtów. Następnie prosi dzieci, aby ułożyły
w obręczach inne rodzinki: Niebieskich, Czerwonych i Żółtych. Pyta: Co to znaczy, że jesteśmy do siebie podobni?; Do kogo najbardziej możemy być podobni?.
„Narysuj mamę, narysuj tatę” – rysowanie postaci, rozwijanie zdolności manualnych, przygotowanie zagadek dla najbliższych. Dzieci rysują postać wybranego rodzica lub ich oboje na kartce A4. Rodzic motywuje dzieci do pracy, jednocześnie diagnozuje ich umiejętności. Rozmawia z dziećmi na temat ich rodziców, umieszcza notkę obok rysunku (dzieci podają ogólne informacje na temat swoich rodziców: imiona, co lubią robić, ich ulubione dania, wspólne zabawy).
Czwartek (28.05.2020)
Temat dnia: Pomagam mamie i tacie.
„Co to za przedmioty?” – zachęcanie do pomagania rodzicom w codziennych obowiązkach, rozwiązywanie zagadek literackich. Dzieci siedzą w kole Rodzic czyta zagadki:
Ta czupryna na długim patyku
zmywa brud z podłogi szybko i bez krzyku. (mop)
Kawałek tkaniny skromnie na ciebie zerka.
Zetrze kurz szybciutko, bo to mała… (ścierka)
Co to za maszyna z nosem długim jak u słonia?
Zbierze paprochy, brud z dywanu pokona. (odkurzacz)
Leży obok drzwi, bez słowa, cichutko.
Gdy wytrzesz w nią buty, będzie czyściutko. (wycieraczka)
Te dwie siostry pracują zawsze w zgodzie.
Jedna zmiecie piach, wyrzuci go druga. (zmiotka i szufelka)
Dzieci odgadują rozwiązania zagadek, wskazując ich desygnaty na ilustracjach, wyklaskują nazwy poszczególnych przedmiotów, wspólnie z Rodzicem określają je pojęciem nadrzędnym: przedmioty do sprzątania (utrzymania czystości).
„Co robię?” – zabawa z elementem pantomimy. Wybrane dzieci naśladują czynności porządkowe, inne określają wykonywane czynności (np. zamiatasz, odkurzasz, wycierasz buty itp.). Rodzic pyta: Jak dzieci mogą pomóc w domu swoim rodzicom w utrzymaniu czystości?. Dzieci podają swoje pomysły.
Praca z Kartą Pracy nr 32 – zachęcanie do pomagania rodzicom w codziennych obowiązkach, usprawnianie czynności manualnych. Dzieci wskazują przedmioty służące do sprzątania i je kolorują.
„Po ścieżce” – zabawa ruchowa z elementem podskoku. Na dywanie rozłożone są szarfy (dziesięć sztuk), ułożone w linie oddalone od siebie o 30 cm. Zadaniem dzieci jest: przejść bez kroku dostawnego ponad szarfami; przeskoczyć obunóż przez szarfy. To samo zadanie dzieci wykonują przy ułożeniu szarf w koła (szarfy leżą w szeregu jedna przy drugiej bez przerw pomiędzy nimi)
„Tulipany” – rozpoznawanie i podawanie nazw części rośliny (łodyga, liście, kwiat), doskonalenie umiejętności posługiwania się pędzlem. Rodzic prezentuje dzieciom bukiet tulipanów. Wraz z dziećmi omawia wygląd kwiatów, zwraca uwagę na ich części, delikatność płatków oraz zasadność trzymania kwiatów ciętych w wodzie. Dzieci otrzymują koperty, a w nich elementy tulipana. Podają nazwy elementów, układają, sklejają, wraz z Rodzicem naklejają tulipany na duży arkusz papieru.
Piątek (29.05.2020)
Temat dnia: Piknik rodzinny.
„Zawody” – zabawa dydaktyczna. Wskazywanie, czym zajmują się rodzice w swej pracy, rozpoznawanie i podawanie nazw wybranych zawodów. Rodzic naśladuje ruchem czynności (z pomocą innych dzieci) i pyta: Kim jestem?: badanie dziecka – lekarzem, strzyżenie – fryzjerem, gotowanie – kucharzem. Rodzic układa na dywanie sylwety przedstawicieli wybranych zawodów oraz ich atrybuty: fryzjer – nożyczki, grzebień, suszarka do włosów, kucharz – garnek, nóż, fartuch kuchenny, murarz – cegła, kielnia, kask ochronny, lekarz – stetoskop, strzykawka, syrop. Prosi dzieci, aby podały nazwy przedmiotów, których używają poszczególne osoby w swojej pracy, i położyły je obok nich.
Zestaw ćwiczeń ruchowych.
– „Taniec dla rodziców” – do wybranej muzyki dzieci tańczą na gazecie, tak by nie wyjść stopami poza granice gazety.
– „Jesteśmy rodzicami” – Rodzic rozdaje piłeczki. Dzieci zamieniają się w rodziców. Pod jednym koszem stoją mamy – dziewczynki, pod drugim koszem tatusiowie – chłopcy. Wykonują rzuty do kosza i liczą głośno.
– „Rodzinnie” – dzieci stoją w kręgu. Rodzic wybiera osobę, która jako pierwsza będzie odgrywała rolę środkowego. Jej zadaniem będzie rzucać piłkę po kolei do każdego dziecka. Po całej kolejce rzutów następuje zmiana rzucającego.
„Tulipany” – konstruowanie według wzoru. Dzieci wypychają wszystkie elementy. Rodzic prezentuje sposób złączenia poszczególnych elementów. Wykorzystuje również pomalowane przez dzieci rolki. Pomaga dzieciom przy wykonaniu zadania
Pozdrawiam serdecznie Agnieszka Wójcicka
Drodzy Rodzice, Kochane Jagódki!
W tym tygodniu porozmawiamy o wrażeniach i uczuciach. Dzieci nauczą się rozumieć swoje emocje, mówić o nich i radzić sobie z nimi. Zastanowimy się, w jakich sytuacjach dzieci są smutne, w jakich wesołe, a w jakich złe i dlaczego wszyscy przeżywamy takie uczucia. Rozpoznamy nastrój w muzyce (wesoły, smutny) i spróbujemy wyrażać go tańcem. Postaramy się odgadywać, co i z jakich powodów odczuwają osoby przedstawione na zdjęciach, ucząc się w ten sposób dostrzegania, rozpoznawania i określania emocji u innych. Poznamy słowo empatia i jak wspierać innych w trudnych sytuacjach. Razem nauczymy się, jak radzić sobie ze smutkiem i jak można pocieszyć przyjaciela: powiedzieć coś miłego, przytulić. Porozmawiamy też o tym, czym jest strach, odgonimy go rymowanką i śmiechem. Dzieci będą miały okazję wyrażać swój nastrój poprzez malowanie, taniec i ruch. Spróbują pokazywać różne emocje za pomocą wyrazu twarzy i sposobu poruszania się.
Tematyka tygodnia: Wrażenia i uczucia (18.05 -22.05.2020)
Cele ogólne:
– rozwijanie umiejętności rozumienia własnych uczuć; doskonalenie umiejętności słuchania i rozumienia tekstu opowiadania;
– zapoznanie ze sposobami radzenia sobie ze smutkiem; kształtowanie postaw prospołecznych, wdrażanie do empatii;
– zapoznanie ze sposobami radzenia sobie ze strachem; doskonalenie pamięci przez naukę krótkich rymowanek;
– kształtowanie umiejętności wyrażania emocji przez malowanie; rozpoznawanie nastrojów muzycznych;
– kształtowanie umiejętności wyrażania emocji przez ruch i muzykę; usprawnianie umiejętności ruchowych poprzez taniec.
Temat dnia:
- Co ja czuję?
- W płaczu nie ma nic złego.
- Jak pozbyć się strachu?
- Uczymy się wyrażać emocje.
- Muzyczne opowieści.
Poniedziałek (18.05.2020)
Temat dnia: Co ja czuję?
„Wesołe i smutne chwile” – rozwijanie umiejętności rozumienia własnych uczuć. Dzieci siedzą w kole. Rodzic rozmawia z nimi o sytuacjach, które wzbudzają skrajnie różne emocje: radość i smutek. Dzieci dzielą się swoimi doświadczeniami. Określają, który emotikon oznacza radość, a który – smutek.
Rodzic zaczyna zdania: Jestem smutny (-a), gdy… / Jestem wesoły (-a), gdy… i podaje piłkę. Dziecko, które ma piłkę, kończy zdanie. Piłka jest dalej podawana z rąk do rąk.
Dzieci siadają do stołów, każde z nich ma kartkę A4 i komplet kredek. Rodzic prosi dzieci, aby złożyły kartki na połowy wzdłuż krótkich krawędzi. Pokazuje i pomaga dzieciom złożyć, a następnie tak skleić kartki, aby dzieci mogły wsunąć do środka dłonie. Dzieci kolorują wesołymi barwami jedną stronę, a smutnymi drugą. Podczas pracy Rodzic indywidualnie rozmawia z dziećmi na temat ich wyborów. Dzieci mogą kolorować, rysować kreski, esy-floresy, zygzaki. Na stronę wesołą naklejają uśmiechniętą buźkę J, na smutną – smutną buźkę L. Kartki-rękawiczki będą służyły do zabaw.
„Co się wydarzyło w Pluszątkowie”– doskonalenie umiejętności słuchania i rozumienia tekstu opowiadania. Rodzic opowiada dzieciom historię na podstawie tekstu M. Rosińskiej, animując odpowiednio pluszowymi zabawkami: myszką, kotkiem, pieskiem, prosiaczkiem, misiem.
Co się wydarzyło w Pluszątkowie
Maria Rosińska
W Pluszątkowie różnie bywa. Raz jest smutno, a raz wesoło. Czasem panuje zgoda, a czasem
wybuchają kłótnie. Pewnego razu przeżyły pluszątka bardzo dziwny dzień. Miały już wtedy pobudowane swoje domki i właśnie się w nich urządzały. Tylko Mucha, która nie mogła się jakoś zdecydować, gdzie sobie postawić domek, fruwała niespokojnie nad Pluszątkowem, napełniając całą osadę dokuczliwym bzykaniem. Wyszła przed domek Myszka. A Mucha, która w tej chwili przelatywała nad jej domkiem, sfrunęła błyskawicznie w dół i ugryzła Myszkę w nosek.
– Ojej! – pisnęła Myszka i umilkła, bo właśnie stanął przed nią Kot.
– Zabrakło mi kretoniku na firaneczki do kuchni, a ty masz tyle różnokolorowych szmatek.
Czy mogłabyś dać mi którąś? – zapytał.
– Nie mam żadnych szmatek! – rozzłościła się Myszka. A rozzłościła się dlatego, że ją Mucha
ugryzła w nosek.
Wraca Kot do domu, a tu już przed progiem czeka Pies.
– Przybijałem właśnie półkę – mówi – i zabrakło mi gwoździ. Zdaje się, że ty masz ich jeszcze sporo. Czy mógłbyś mi dać chociaż dwa?
– Nie mam już gwoździ – burknął Kot i wszedł do domku. A burknął, bo był zły, że mu
Myszka nie dała kretoniku.
Wraca Pies do domu, a tu już przed domem czeka Prosiaczek.
– Piec w mojej kuchni dymi – pokwikuje płaczliwie – gdybyś mi dał trochę gliny, może bym
sobie jakoś poradził.
– Nie mam gliny – warknął pies. A warknął tak, bo był zły, że mu Kot nie dał gwoździ.
Wraca Prosiaczek do siebie, a tu przed progiem czeka Miś.
– Zabrakło mi siana do wypchania poduszki – mówi. – Czy nie została ci przypadkiem zbyteczna garstka?
– Ani źdźbło nie zostało! – fuknął prosiaczek. A fuknął tak, bo był zły, że mu Pies nie dał
gliny.
Wrócił Miś do siebie, usiadł z ponurą miną na progu. A księżyc, wycięty ze srebrnego pluszu
i zawieszony nad Pluszątkowem na błękitnej nitce, odwrócił się teraz bokiem i wyglądał jak
bardzo cienki rogalik.
Minęło pół godziny, a potem godzina i Myszkę przestał boleć nosek. I zaraz sobie zaśpiewała
piosenkę: – Tralala-tralala- tralala!
Była to bardzo ładna piosenka i jak się ją śpiewało, nie można było się już złościć. Spojrzała
Myszka na stół. A tam leżały kolorowe kretoniki.
„O! Ten zielony w białe groszki będzie w sam raz dla Kotka – pomyślała – zaraz mu go zaniosę. Na pewno się ucieszy.”
– Patrz, co znalazłam jeszcze wśród swoich szmatek – uśmiechnęła się. – Ten wzór nadaje się
do okien w twojej kuchence. Chcesz, to zaraz spróbujemy, jak to będzie wyglądało? – i raz dwa zrobiła Kotkowi firaneczki.
Myszka poszła do domu. Siedzi Kot w kuchni, patrzy na okno, na firanki. A właśnie obok
okna wisiała półeczka.
„Ach, prawda – przypomniał sobie – przecież Pies nie może przybić półki, bo nie ma gwoździ.
Dlaczego mu ich nie dałem? Mnie już są niepotrzebne”.
I prędko zaniósł Psu całą paczkę gwoździ.
– Przynoszę wszystkie – powiedział – wybierz sobie, jakie ci są potrzebne, i weź parę na zapas.
W gospodarstwie zawsze się przydadzą.
Przybił Pies półkę nad kuchnią, ustawił na niej garnki i talerze.
„Ach! – przypomniał sobie. – Przecież u Prosiaczka piec dymi! Może biedak nawet obiadu
nie mógł ugotować? A ja mu nie dałem gliny. Ładny ze mnie sąsiad!”
I zaraz pobiegł do Prosiaczka z dużą bryłą gliny.
– Pokaż no ten piec! – zawołał od progu. – Aha, aha… – mówił, oglądając dokładnie. – Już
widzę, co tu trzeba zrobić. Zaraz ci pomogę, to będzie prędzej.
Przestał piec dymić i Prosiaczek ugotował kolację.
No, teraz jeść i spać.
I nagle przypomniał sobie Misia. Przecież Misiowi zabrakło siana do poduszki!
– Ach! – krzyknął Prosiaczek. – Wart jestem, żeby mi natrzeć uszu!
Zostawił kolację na stole. Pobiegł do komórki, chwycił wiązkę siana i popędził, aż się za nim
kurzyło.
– Misiu! – mówi już w progu ze skruchą. – Misiu, nie gniewaj się! Nie wiem, co mi się stało,
że ci tego siana nie dałem. Ufff! – tak się zasapałem… Ale to nic. Zaraz pomogę ci wypchać
poduszkę! A gdy pachnąca sianem poducha leżała na tapczanie, Prosiaczek powiedział jeszcze:
– Nie gniewasz się już na mnie, Misiu?
– Ależ skąd! – zapewnił Miś, ściskając serdecznie Prosiaczka.
I zaraz zrobiło się wesoło w całym Pluszątkowie. A księżyc wycięty ze srebrnego pluszu i zawieszony nad Pluszątkowem na błękitnej nitce, zwrócił się znowu przodem do Pluszątkowa
i wyglądał teraz jak okrągła, pyzata bułeczka.
Rodzic pyta: Kto mieszkał w Pluszątkowie?; Co robiły pluszaki w swoim miasteczku?; Jaka przygoda spotkała Myszkę?; Czego potrzebował Kot, Pies, Prosiaczek, Miś?; Kogo zwierzęta poprosiły o pomoc?; Jaka atmosfera panowała w Pluszątkowie?; Kiedy się zmieniła?; Komu pomogła Myszka, komu pomógł Kot, Pies, Prosiaczek?; Z jakiego powodu księżyc obrócił się znowu do Pluszątkowa?.
Dzieci nakładają na dłonie wykonane wcześniej kartki z emotikonkami. Rodzic mówi zdania. Jeśli zdanie jest prawdziwe, dzieci podnoszą dłoń z buźką uśmiechniętą J, jeśli fałszywe – ze smutną L. Przykłady zdań (dotyczących opowiadania):
Miasteczko Myszki, Kota, Psa, Prosiaczka i Misia nazywa się Pluszątkowo.
W Pluszątkowie głośno bzyczała pszczoła.
Mucha ugryzła Myszkę w nos.
Kotek potrzebował młotka.
Miś nie miał siana do poduszki.
Prosiaczek miał zepsuty piec.
Kot chciał mieć firanki.
„Smutni i weseli” – zabawa ruchowa, reagowanie na zmianę tempa w muzyce, wyrażanie ciałem, tańcem nastroju muzycznego (muzyka na zmianę molowa i durowa).
„Co czuję ja, co czują inni” – rozpoznawanie i podawanie nazw emocji, kształtowanie umiejętności dostrzegania emocji u innych osób. Rodzic rozkłada ilustracje przedstawiające sytuacje znane i bliskie dzieciom, np. bal w przedszkolu, zabawa w parku, dziecko chore leżące w łóżku, dziecko jeżdżące na rowerze, dziecko z zepsutą zabawką, dziecko w trakcie posiłku, dziecko z rodzicami. Przedszkolaki oglądają ilustracje i zastanawiają się, jakie uczucia towarzyszą dzieciom na ilustracjach, jakie były powody tych emocji.
Praca z Karta Pracy nr 29 – rozpoznawanie i podawanie nazw emocji. Dzieci przyglądają się ilustracjom. Określają, która sytuacja wzbudza radość, która – smutek, a która – złość. Nalepiają obok obrazków odpowiednie buzie.
Wtorek (19.05.2020)
Temat dnia: W płaczu nie ma nic złego.
„Co czujesz?” – zajęcia o emocjach.
Gdy ci smutno…
Dominika Niemiec
Gdy ci smutno, gdy ci źle,
przyjaciel zawsze wesprze cię.
On cię przytuli, otrze z twarzy łzy.
Pomoże nawet wtedy, gdy
nie wie do końca, skąd ten smutek w tobie,
lecz razem dacie z nim radę sobie.
Bo wasze serca czują tak samo,
a to właśnie kiedyś empatią nazwano.
Rozmowa z dziećmi na podstawie treści utworu. Rodzic pyta: Dlaczego można się smucić?; Kto może pomóc, gdy jest smutno?; W jaki sposób może pomóc przyjaciel, jak może wesprzeć?; Co to jest empatia?.
„Jak pomóc?” – ćwiczenia w budowaniu wypowiedzi. Rodzic pokazuje kolejno obrazki prezentujące różne sytuacje, w których komuś jest smutno. Prosi dzieci, aby zastanowiły się i powiedziały, jak można w prezentowanej sytuacji komuś pomóc. Zabawa z wykorzystaniem Karty pracy emocje – dzieci układają smutną buzię, wizerunek kogoś, kogo trzeba pocieszyć. Następnie układają buzię tej samej postaci, ale już wesołej, pocieszonej.
„Pociesz przyjaciela” – zabawa dramowa. Jedno z dzieci w parze będzie odgrywać wylosowane zdarzenie. Drugie ma zadanie okazać mu wsparcie i je pocieszyć. Dzieci losują karteczkę z pudełka, na której jest zadanie – treść zdarzenia odczytuje Rodzic (np. dziecko biegło, przewróciło się, stłukło kolano i płacze; dziecko bawiło się różnymi zabawkami i gdzieś zgubiło swojego ulubionego misia). Rodzic zwraca uwagę na wykonywane przez dzieci gesty oraz zachęca do swobodnych wypowiedzi.
„Przytulę cię” – zabawa w kole. Dzieci siedzą w kole. Do koła wchodzi jedno dziecko, siada na środku i udaje smutek. Pozostałe dzieci mówią wierszyk (używając odpowiedniego imienia): Siedzi smutna / -y […] pośrodku koła.
Chcemy, żeby jej / jego buzia znów była wesoła.
– Co się stało […], powiedz szybko mi.
Jestem twoim przyjacielem, więc pomogę ci.
Dziecko siedzące w kole wybiera z koła jedną osobę, która będzie jego przyjacielem. Podchodzi do niej i podaje powód swojego smutku (musi go wymyślić). Osoba, do której podeszło dziecko, odpowiada:
Przytulę cię mocno, nie jesteś sam,
w kłopocie przyjaciel pomoże ci i humor wróci już.
Następnie wybrana przez dziecko osoba wchodzi do środka i zabawa jest kontynuowana.
„Pocieszanka” – praca z wykorzystaniem karty pracy. Dzieci z Rodzicem wycinają wszystkie elementy, komponują wesołe buzie według własnych pomysłów. Chowają swoje prace i w odpowiednim momencie wręczają komuś, kto potrzebuje pocieszenia.
Środa (20.05.2020)
Temat dnia: Jak pozbyć się strachu?
„Przytul stracha” – kształtowanie umiejętności radzenia sobie ze strachem, zachęcanie do rozpoznawania i określania emocji. Rodzic recytuje wiersz.
Przytul stracha
Małgorzata Strzałkowska
Strach ma strasznie wielkie oczy,
Strasznym wzrokiem wokół toczy…
Lecz gdy go za uszkiem głaszczę,
W śmieszny pyszczek zmienia paszczę.
Coś dziwnego z nim się dzieje,
Łagodnieje i maleje,
Mruży swoje kocie oczy
I w ogóle jest uroczy!
Strach ma strasznie wielkie oczy,
Strasznym wzrokiem wokół toczy,
Lecz ty dłużej się nie wahaj
I po prostu przytul stracha.
Rodzic pyta: Co to jest strach?; Kiedy strach się pojawia?; Jak wygląda?; Czy w ogóle ma wygląd?; Co czujecie, gdy pojawia się strach?; Czego się boicie?; Co robicie, gdy pojawia się strach?; A co możecie teraz zrobić?.
„Strachy na lachy” – zapoznanie ze sposobami radzenia sobie ze strachem, doskonalenie pamięci poprzez naukę krótkich rymowanek Rodzic mówi: Gdy przychodzi strach, gdy nie wiesz. co zrobić powiedz rymowankę. Dzieci otrzymują kolorowe szyfonowe chustki, poruszają się zgodnie z muzyką: skradają się, rozglądają się w koło, zachowują ostrożność, poruszają się w pozycji pochylonej, zalęknionej. Podczas pauzy recytują rymowankę:
Strachu, strachu, rozchmurz się!
Strachu, strachu, przytul się!
Czarno, ciemno znika już…
Słońce, jasno jest tuż, tuż!
Następnie robią śmieszne figury, miny, przytulają się, potrząsają kolorowymi chustami, wykonują śmieszne tańce.
Praca z Kartą Pracy nr 30 – kolorowanie według własnego pomysłu. Dzieci kolorują stracha na wróble, zalepiają jego usta uśmiechem. Prezentują wesołego stracha
„Kolorowe koła” – tworzenie kompozycji według własnej wyobraźni, podawanie nazw powstałych form. Rodzic rozkłada przed dziećmi „straszny papier”. Pyta: Z jakiego powodu jest straszny? (ciemny, ponury, bez kolorów, smutny). Na tackach przygotowane są kolorowe koła i kleje w sztyfcie. Rodzic. prosi dzieci, aby zmieniły „straszny papier” w radosny i kolorowy. Dzieci siadają wokół papieru, układają z kół dowolne kompozycje, mogą przyklejać koła jedno na drugie, obok siebie, zaginając je. W trakcie pracy Rodzic wspiera dzieci, motywuje je, podpowiada różne rozwiązania. Po skończonej pracy dzieci recytują rymowankę, wyklaskując ją:
Strachu, strachu, rozchmurz się!
Strachu, strachu, przytul się!
Czarno, ciemno znika już…
Słońce, jasno jest tuż, tuż!
Dzieci nazywają swoje kompozycje, próbują nadać im tytuł.-
Czwartek (21.05.2020)
Temat dnia: Uczymy się wyrażać emocje.
„Co to za piosenka?” – usprawnianie słuchu fizycznego, śpiew indywidualny i zbiorowy. Dzieci siedzą w kole, ich zadaniem będzie zgadnięcie znanej im piosenki po usłyszanym fragmencie akompaniamentu. Dziecko, które odgadło zagadkę, ma prawo zaśpiewać piosenkę. W tym celu zakłada kolorowy kapelusz, otrzymuje mikrofon, wchodzi na przygotowane podwyższenie. Pozostali pomagają w refrenie.
„Lusterko dla królewny” – analiza utworu „Smutna Królewna” N. Kukulskiej połączona z pracą plastyczną.
Mała smutna królewna
Żył przed laty bardzo dobry, mądry król
Był bogaty, ale w zamku źle się czuł
Nie miał żony, więc mu serce ściskał żal
Był strapiony, bo córeczkę smutną miał
Mała, smutna królewna
Której rozbawić nigdy nie mógł nikt
Mała, smutna królewna
Której od dawna uśmiech z buzi znikł
Dnia pewnego król przywołał swych lekarzy
I zapytał co z córeczką jest
Że królewna ciągle smutek ma na twarzy
I ma oczy zawsze pełne łez
Mała, smutna królewna
Która zasmuca swego ojca też
Jeden lekarz rzekł królowi nie jest źle
Trzeba czekać, aż czarodziej zjawi się
Zwierciadełka jego śmieszą nawet głaz
I nikt nie łka kto w nie spojrzy chociaż raz
Mała, smutna królewna
Której rozbawić nigdy nie mógł nikt
Mała, smutna królewna
Śmieszne lusterka chciała ujrzeć w mig
Wnet spotkała się królewna z czarodziejem
Który lustra złożył do jej stóp
Co królewna spojrzy na nie, to się śmieje
Więc ze szczęścia płacze stary król
Mała, piękna królewna
Już bierze dzisiaj z królewiczem ślub
Wnet spotkała się królewna z czarodziejem
Który lustra złożył do jej stóp
Co królewna spojrzy na nie, to się śmieje
Więc ze szczęścia płacze stary król
Mała, piękna królewna
Jest radośniejsza od słonecznych snów
Mała, piękna królewna
Już bierze dzisiaj z królewiczem ślub
Mała, piękna królewna
Jest radośniejsza od słonecznych snów
Mała, piękna królewna
Już bierze dzisiaj z królewiczem ślub
Mała, piękna królewna
Jest radośniejsza od słonecznych snów
Mała, piękna królewna
Już bierze dzisiaj, z królewiczem ślub…
https://www.youtube.com/watch?v=4lBz-ufQzus
Rodzic pyta: Jaka była królewna i król? Kto pomógł królewnie? Co mogła zobaczyć królewna w lusterku? Następnie dzieci malują swoje pomysły w lustrze.
„Smutna i wesoła muzyka” – rozpoznawanie nastrojów muzycznych. Rodzic rozkłada w sali kartki białe i czarne (format A4, dla każdego dziecka). Podczas całej aktywności dzieci słuchają muzyki naprzemiennie molowej i durowej. Gdy słyszą wesołą muzykę, maszerują raźno w miejscu na białych kartkach, gdy słyszą smutną muzykę, stoją na czarnych kartkach, unoszą ręce i powoli je opuszczają.
„Wesoły obrazek” – kształtowanie umiejętności wyrażania emocji przez środki niewerbalne, np. malowanie farbami. Na stołach przygotowane są kartki A4 – dla każdego dziecka, tace z farbami w kolorach podstawowych, waciki kosmetyczne. Dzieci słuchają utworu muzycznego Wiosna A. Vivaldiego. Określają nastrój, tempo utworu. Za pomocą wacików wykonują obrazek, który podpowiada im muzyka. W trakcie malowania cały czas słuchają muzyki.
„Policz dźwięki” – przeliczanie w zakresie 1–6, usprawnianie małej motoryki. Dzieci siedzą przy stolikach, na których są tace z makaronem typu spaghetti i penne. Rodzic gra na wybranym instrumencie perkusyjnym. Dzieci liczą, ile dźwięków zostało zagranych i kładą przed sobą tyle makaronu. Po zabawie matematycznej dzieci układają z makaronu obrazki, mogą łączyć makaron z plasteliną.
Piątek (22.05.2020)
Temat dnia: Muzyczne opowieści.
Zestaw ćwiczeń ruchowych.
– „Moje odczucia” – Rodzic rozdaje dzieciom szarfy w trzech kolorach (kolor czerwony oznacza złość, kolor zielony – smutek, kolor żółty – radość). Gdy słychać muzykę, dzieci poruszają się po sali. Gdy muzyka milknie, zadaniem dzieci jest połączyć się kolorami szarf.
– „Woreczki uczuć” – dzieci otrzymują woreczki gimnastyczne, stoją na wyznaczonej linii, kładą woreczki na głowach i wyobrażają sobie coś smutnego, idą z woreczkami. Następnie układają woreczki między kolanami, wyobrażają sobie coś bardzo przyjemnego, radosnego i w taki sposób skaczą, by woreczki nie wypadły. Następnie idą w podporze tyłem z woreczkami na brzuchach, wyobrażają sobie coś strasznego i maszerują w podporze tak, by woreczki nie
wypadły.
– „Kraina radości” – do słuchanej muzyki dzieci wykonują masaż na plecach partnera, rysując spirale, figury geometryczne i inne dowolne kształty jednym palcem, kilkoma palcami albo całą dłonią.
– „Koszyk emocji” – Rodzic układa koszyki na obwodzie koła, w każdym koszyku są piłki innego koloru. Dziecko bierze piłkę z koszyka, toczy ją do drugiego koszyka dowolną ręką, zamienia piłkę na inny kolor itd.
„Tańce” – zapoznanie z tańcami standardowymi, ludowymi, narodowymi i rozrywkowymi. Rodzic prezentuje dzieciom tańce wykonane przez profesjonalistów, np.: walc wiedeński, rock and roll, krakowiak, polonez. Po skończonej prezentacji dzieci dzielą się wrażeniami, odczuciami.
http://astraluna.pl/opisy-tancow-towarzyskich/
„Taniec radości i zadumy” – kształtowanie umiejętności wyrażania emocji przez ruch i muzykę, usprawnianie umiejętności ruchowych poprzez taniec. Rodzic. włącza muzykę, w której naprzemiennie słychać fragmenty molowe i durowe. Dzieci, siedząc w kole, wykonują odpowiednie ruchy rękoma. Każde dziecko wykonuje je według własnego pomysłu. Następnie Rodzic wręcza dzieciom różne przedmioty, za pomocą których dzieci będą mogły wyrazić nastrój muzyczny (chusteczki szyfonowe, woreczki gimnastyczne, wstążki, worki foliowe, kartki, piórka). Dzieci tańczą, reagują na muzykę zgodnie z własnymi odczuciami, w czasie pauzy wymieniają się przedmiotami. Rodzic prosi dzieci o opisanie własnych odczuć podczas zabawy. Pyta, jakie elementy muzyki im się najbardziej podobały, który przedmiot ułatwił im wyrażenie uczuć w tańcu.
Pozdrawiam serdecznie Agnieszka Wójcicka
Drodzy Rodzice, Kochane Jagódki!
Tematem najbliższego tygodnia będzie muzyka. Posłuchamy razem muzyki klastycznej i poznamy różne instrumenty. Przedszkolaki poznają nazwy dźwięków (do, re, mi, fa, sol, la, si), zagrają i śpiewają gamę. Spróbują zilustrować treść piosenki ruchem oraz malować muzykę. Będą bawiły się instrumentami i brały udział w zabawach słuchowych, rozpoznawały po melodii poznane wcześniej piosenki. Grały na dzwonkach: wymyślały i prezentowały własną melodię, słuchały utworów innych dzieci. Starały się dopasować tempo i sposób poruszania się do instrumentu, który słyszały (bębenka, trójkąta, kołatki), grać głośno i cicho, liczyły, ile dźwięków wydawanych przez instrument usłyszały. Oglądały różne rodzaje zegarów i poznawały ich odgłosy. Porozmawiamy o tym, kim jest dyrygent i pobawimy się w orkiestrę grającą za pomocą stóp i dłoni. Dzieci nauczą się w ten sposób właściwego reagowania na umówione gesty. Zrobimy instrumenty z różnych przedmiotów (butelek, talerzy plastikowych, patyków) i spróbujemy naśladować śpiew słowika oraz obejrzymy książeczki związane z muzyką.
Tematyka tygodnia: W krainie muzyki (11.05 -15.05.2020)
Cele ogólne:
– ilustrowanie ruchem treści piosenki; reagowanie ruchem na zmiany tempa; czerpanie radości ze wspólnej zabawy;
-rozróżnianie dźwięków cichych i głośnych w trakcie zabaw z instrumentami perkusyjnymi; reagowanie na umówione sygnały;
-rozróżnianie i określanie dźwięków przyrody; zachęcanie do odpoczywania na łonie natury;
-poznanie zawodu dyrygenta; rozwijanie kreatywności ruchowej w trakcie zabaw muzycznych;
-doskonalenie percepcji i pamięci słuchowej podczas rozwiązywania zagadek
słuchowych; zachęcanie do samodzielnego konstruowania instrumentów perkusyjnych.
Temat dnia:
- Wesołe piosenki.
- Instrumenty.
- Mała orkiestra.
- Instrumenty wokół nas.
- Projekt Edukacyjny „Mały Miś W świecie wielkiej literatury” – Moduł „Mali przedsiębiorcy”
Poniedziałek (11.05.2020)
Temat dnia: Wesołe piosenki.
„Jestem muzykantem” – ilustrowanie ruchem treści piosenki.
Jestem muzykantem
Jestem muzykantem – konszabelantem,
my muzykanci-konszabelanci.
Ja umiem grać, my umiemy grać.
– A na czym? -Na pianinie.
A pianino, i no, i no, a pianino, i no, i no,
A pianino, i no, i no, a pianino, bęc!
Jestem muzykantem – konszabelantem,
my muzykanci-konszabelanci.
Ja umiem grać, my umiemy grać
. – A na czym? – Na bębenku.
A bębenek, e-nek, e-nek, a bębenek e-nek, e-nek,
a bębenek, e-nek, e-nek, a bębenek, bęc!
Jestem muzykantem jestem muzykantem – konszabelantem,
my muzykanci-konszabelanci.
Ja umiem grać, my umiemy grać.
– A na czym? – Na puzonie.
Na puzonie, -onie, -onie, na puzonie, -onie, – onie,
na puzonie, -onie, – onie, na puzonie, bęc!
„Wesoła gama „– wysłuchanie i analiza treści wiersza. Rodzic wykleja na dywanie za pomocą taśmy papierowej kształt dużego trapezu, symbolizującego dzwonki chromatyczne. Czyta wiersz, układając przed dziećmi na przygotowanym trapezie wycięte z papieru prostokąty z podpisanymi dźwiękami symbolizujące płytki dzwonków.
Wesoła gama
Dominika Niemiec
Gdy wesoły czas zabawy,
niech rozbrzmiewa: do, re, mi.
Wtedy wiem, że jest ci dobrze,
wtedy wiem, że fajnie ci.
Jeśli ci wesoło teraz,
zanuć ze mną: fa, sol, la.
Jeśli radość cię rozpiera,
śpiewaj głośno tak jak ja.
Niech radosne płyną dźwięki.
W szybkim rytmie: si i do.
Czy odnajdziesz z gamy dźwięki?
W tym wierszyku wszystkie są.
Rozmowa na podstawie treści utworu. Rodzic pyta: Czy wiecie, jaki instrument ułożony jest przed wami? (prezentacja prawdziwego instrumentu); O jakich dźwiękach była mowa w wierszyku?; Co powstaje z zaśpiewania tych dźwięków w odpowiedniej kolejności?; Co czujemy, gdy możemy się bawić?; Jak można wyrazić swoją radość?
„Gramy na dzwonkach” – muzykowanie. Rodzic rozdaje dzieciom dzwonki. Na początku dzieci grają dowolnie, uwalniając swoją ekspresję muzyczną. Następnie Rodzic prosi dziecko, aby zagrało i zaśpiewało swoją własną wesołą melodię. Dzieci nawzajem słuchają swoich wykonań. Rodzic zaprasza dzieci do wspólnego zagrania i zaśpiewania gamy. Wykonuje pokaz, a następnie próbuje odegrać i zaśpiewać gamę wraz z dziećmi. Jeśli Rodzic ma taką możliwość, może ułatwić zadanie dzieciom, demontując i dokładając kolejne płytki dzwonków.
„Śpiewanie piosenek” – Rodzic zaprasza dzieci do wspólnego śpiewania znanych przez dzieci piosenek. Dzieci podają swoje propozycje i śpiewają piosenki. Można również zaproponować dzieciom śpiewanie melodii wybranej piosenki z użyciem dowolnej sylaby, np. „la, la, la”, „fa, fa, fa”.
„Do czego zaprasza instrument?” – zabawa orientacyjno-porządkowa, reagowanie na zmianę tempa muzyki. Rodzic gra na bębenku, zaprasza dzieci do ciężkiego, powolnego chodu; gdy gra na trójkącie – do chodzenia na palcach, gdy prezentuje dźwięk kołatki – do biegania.
Zabawy z Kartą Pracy ” Instrumenty” – dziecko wycina obrazki na dole arkusza. Następnie uzupełnia sekwencje wyciętymi elementami tak, aby pasowały do wzorów.
„Gitara, flet, harfa” – zabawy rozwijające zainteresowania czytelnicze. Karty (ilustracja z podpisem) są zawieszone na tablicy. Pod nimi stoją trzy koszyki. Na dywanie leżą karty (same ilustracje lub tylko podpisy), tak aby zawartość nie była widoczna dla dzieci. Przedszkolaki siedzą w kole. Chętne dziecko losuje kartę. Jednym słowem, np.: gitara, określa zawartość i odkłada do odpowiedniego koszyka. Jeśli dziecko wylosowało wyraz, może porównać z wyrazami przy ilustracjach. Dzieci kolorują wybrane instrumenty (lub rysują samodzielnie – w zależności od umiejętności i chęci), utworzony obraz postaci ozdabiają odpowiednim wyrazem, wyrazy pomaga Rodzic. Dzieci powinny mieć wzorzec do wglądu.
Wtorek (12.05.2020)
Temat dnia: Instrumenty.
„Rysowanie przy muzyce” – reagowanie na umówione sygnały, usprawnianie małej motoryki, podziwianie efektów plastycznych. Rodzic zaprasza do zabawy ruchowej, dzieci wykonują to, co im podpowiada muzyka: 1. płynna – dzieci malują w powietrzu fale, łuki; 2. staccato – dzieci rysują kropki, koła; 3. szybka – dzieci rysują zygzaki. Pomiędzy trzema rodzajami muzyki odtwarzana jest muzyka do biegania. Zabawę należy powtórzyć kilkukrotnie.
Następnie Rodzic zaprasza dzieci do malowania muzyki. Dzieci wykonują prace przy stolikach, używając pasteli. Słuchają tej samej muzyki. Podczas muzyki do biegania odpoczywają, przy muzyce płynnej malują fale, łuki; staccato – kropki, koła; szybkiej – zygzaki, mazaje. Za każdym razem zmieniają kolor. Podziwiają efekty plastyczne i próbują nadać tytuły swoim pracom.
„Dziecięca orkiestra” – rozróżnianie dźwięków cichych i głośnych w trakcie zabaw z instrumentami perkusyjnymi. Dzieci siedzą w kręgu Rodzic prezentuje zdjęcie orkiestry i pyta: Jaka sytuacja i jakie miejsce są pokazane na zdjęciu?; Co tworzą wszyscy ludzie na tym zdjęciu?; Kim oni są?; Skąd muzycy wiedzą jak mają grać?; Na ilu instrumentach w orkiestrze gra jeden muzyk?; Kim jest dyrygent?. Dzieci otrzymują instrumenty perkusyjne. Rodzic. mówi, że będzie dyrygentem. Teraz jest czas, kiedy można nastroić instrumenty, tzn. sprawdzić, czy wydają właściwe dźwięki – dzieci próbują grać na instrumentach.
Rodzic – dyrygent pokazuje dzieciom gesty: szeroko rozłożone ręce – głośna muzyka, dłonie złączone – cicha muzyka oraz kody: paski (długość 50 cm) z kreskami (kreski narysowane co dwa centymetry – szybka muzyka, kreski narysowane co 10 cm – wolna muzyka). Dzieci grają według wskazówek dyrygenta.
Dzieci kładą się na dywanie i słuchają dowolnie wybranej muzyki klasycznej w wykonaniu orkiestry symfonicznej.
„Miś perkusista”1 – doskonalenie funkcji słuchowych oraz umiejętności przeliczania w zakresie 1–5. N. przedstawia dzieciom misia perkusistę. Mis lubi grać na instrumentach, ale niekoniecznie potrafi i się tego wstydzi. Rodzic prezentuje trzy instrumenty: kołatkę, trójkąt i bębenek. Dzieci podają nazwy tych instrumentów i prezentują grę na nich. Miś chciałby potrenować, ale się wstydzi. Spróbuje zrobić to za parawanem. Rodzic zachęca dzieci, aby uważnie słuchały, jak miś będzie grał. Rodzic schowany częściowo za parawanem gra na wybranym instrumencie, po każdym dźwięku dzieci układają przed sobą nakrętkę i odpowiadają na pytania: Na jakim instrumencie miś uczył się grać?; Ile razy zagrał?; Ile macie przed sobą nakrętek?. Dzieci przeliczają utworzone zbiory.
Zabawy z Kartą Pracy ” Muzyczne memory” –
„Wesołe instrumenty” – zabawa z elementem podskoku. Dzieci na dźwięk dzwonków skaczą, gdy słyszą bębenek – tupią.
Środa (13.05.2020)
Temat dnia: Mała orkiestra.
„Orkiestra” A. Frączek – rozpoznawanie i podawanie nazw instrumentów, poszerzanie kompetencji komunikacyjnych.
Orkiestra
Agnieszka Frączek
Bum bum bum!
Tra, ta, ta,
w naszym domu
wciąż ktoś gra.
Antek dudni na puzonie,
naśladując wściekłe słonie,
Franek w trąbę dziko dmie,
musisz słuchać, chcesz czy nie.
Stryj Ignacy na pianinie
brzdąka gamę co godzinę.
Rock and rolla na cymbałkach
wystukuje ciocia Alka.
Ja koncerty daję w przerwach,
po mistrzowsku gram na nerwach.
Rodzic pyta: Kim jest muzyczna rodzina?; Na jakich instrumentach grają jej członkowie?; Co to znaczy „grać komuś na nerwach”?.
Rodzic rozdaje dzieciom koperty, zawierające ilustracje różnych instrumentów przecięte na cztery części. Dzieci składają obrazki w całość, podają nazwy instrumentów i muzyków, którzy na nich grają, np. gitara – gitarzysta, pianino – pianista, skrzypce – skrzypek, skrzypaczka itd
granie na instrumentach – gitara
granie na instrumentach – skrzypce
granie na instrumentach- perkusja
granie na instrumentach -pianino
„Orkiestra” – N. dzieli dzieci na dwie grupy: Tutaj będą grały dzieci na dłoniach. Jak się mogą nazywać
tacy muzycy? (dzieci podają swoje propozycje: dłoniści, klaskowiści, pstrykaciści). Druga
grupa będzie używała do gry swoich stóp (stopiści, tupiści, skaczyści). Gdy wskażę na odpowiednią
grupę – ta będzie grać. Gdy moja ręka będzie wykonywać ruchy duże, zamaszyste – będzie
grana głośna muzyka, gdy ruchy będą drobne – muzyka będzie cicha. Gdy ruchy będą wykonywać
obie ręce, będzie grać cała orkiestra.
Po zabawie N. prowadzi rozmowę. Pyta: Skąd muzycy wiedzieli, jaka grupa ma grać?; Skąd wiedzieli,
czy mają grać cicho, czy głośno?; Jak się nazywa osoba, która kieruje orkiestrą?. Dzieci
oglądają ilustrację orkiestry, N. zwraca szczególną uwagę na dyrygenta.
– „Dziecięca orkiestra” – rozróżnianie dźwięków cichych i głośnych w trakcie zabaw z instrumentami
perkusyjnymi
„Orkiestra i instrumenty” – oglądanie filmów edukacyjnych. Poznanie pracy dyrygenta oraz instrumentów muzycznych.
„Walc kwiatów” – rozwijanie kreatywności ruchowej w trakcie zabaw muzycznych. Dzieci trzymają w dłoniach szyfonowe chusteczki, tańczą według własnego pomysłu do muzyki Mariage d’amour Paula Senneville’a.
https://www.youtube.com/watch?v=FoCG-WNsZio
Czwartek (14.05.2020)
Temat dnia: Instrumenty wokół nas.
Zestaw ćwiczeń ruchowych.
– „ Instrumenty” – każde dziecko wybiera jakiś instrument i udaje grę na nim. Jedna osoba pełniąca funkcję dyrygenta zaczyna dyrygować. Muzykanci śledzą ruchy pałeczki i przyśpieszają albo zwalniają poruszanie rąk, palców, wszystko wykonują w milczeniu i bez uśmiechu. Zadaniem dyrygenta jest pobudzić graczy do śmiechu. Muzyk, który się uśmiechnie, przestaje grać.
– „Muzyczne powitania” – Rodzic odtwarza dowolną muzykę. W chwilach, gdy muzyka cichnie, Rodzic. daje polecenie, aby np. ukłonić się, kucnąć.
– „Perkusja” – dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym, plecy mają proste, ręce na kolanach. Przy muzyce szybkiej i bardzo rytmicznej wystukują rytmy, naśladują Rodzica: klaszczą w ręce, uderzają rytmicznie w kolana, uderzają rytmicznie dłońmi o podłogę.
„Znajome piosenki” – doskonalenie percepcji i pamięci słuchowej podczas rozwiązywania zagadek słuchowych. Rodzic śpiewa poznane przez dzieci piosenki, nie używając słów, lecz jedynie sylab, np. „la”. Zadaniem dzieci jest rozpoznać piosenkę i zaśpiewać ją.
„Ciekawe instrumenty” – zachęcanie do samodzielnego konstruowania instrumentów perkusyjnych. Rodzic w dużym pojemniku ma różne przedmioty domowego użytku. Dzieci siedzą w kole. Rodzic wkłada rękę do pojemnika i potrząsa przedmiotem, stuka w niego innym. Dzieci odgadują, jakie przedmioty mogą wydawać te dźwięki: klucze, papier, książka, sztućce, kubek ceramiczny, telefon, butelka z wodą, zszywacz, folia. Następnie Rodzic zachęca dzieci do wykonania własnych instrumentów:
– grzechotki-ryżotki: do pojemniczka po jogurcie dzieci wsypują ryż, zakładają papierową serwetkę i mocują serwetkę za pomocą gumki recepturki;
– talerzy: dwa papierowe talerze spięte zszywaczem, dzieci wkładają do środka ziarna fasoli przez pozostawiony mały otwór, zaklejają otwór za pomocą papieru samoprzylepnego;
– szeleszczącego patyka: dzieci w górnej części patyka przywiązują na supeł paski folii. Potrząsając i machając, słuchają szelestu pasków.
„Krasnale i olbrzymy” – zabawa ruchowa, reagowanie na zmiany w muzyce. Muzyka podpowiada dzieciom, jak mają się poruszać: muzyka molowa – jak olbrzymy; muzyka durowa – jak krasnale.
Piątek (15.05.2020)
Temat dnia: Projekt Edukacyjny „Mały Miś W świecie wielkiej literatury” – Moduł „Mali przedsiębiorcy”
Drodzy Rodzice! Przedsiębiorczość w przedszkolu? Ależ oczywiście! Przedsiębiorczy przedszkolak to dziecko samodzielne w każdej dziedzinie, umiejące podejmować decyzje, kreatywne i zdobywające wiedzę na temat racjonalnego gospodarowania pieniędzmi. Serdecznie zapraszam do uczestnictwa w ostatnim już module projektu „Mały Miś w świecie wielkiej literatury” – Moduł „Mali przedsiębiorcy”. Mały Miś w pomoże dzieciom zdobyć właśnie te umiejętności. Zachęcam Wszystkich Państwa do wspólnych zabaw i zadań z Naszymi Przedszkolakami.
Cele ogólne:
- przekazanie dzieciom wiedzy dotyczącej tego, czym są pieniądze, do czego służą i skąd się je bierze
- wzbogacanie słownictwa
- uświadomienie przedszkolakom konieczności oszczędzania pieniędzy
- angażowanie dzieci w organizowanie miejsca zabawy tematycznej, dokonywania wyboru roli oraz przygotowywania niezbędnych rekwizytów.
„Skrzynia skarbów” – zabawa doskonaląca percepcję dotykową. Rodzic przygotowuje „skrzynię skarbów” – kartonowe pudełko z otworem. Ukrywa w jego wnętrzu różne przedmioty związane z tematyką zajęć. Zadaniem kolejnych ochotników jest próba ich rozpoznania za pomocą dotyku. Następnie dzieci pokazują przedmiot, który wylosowały, i wspólnie sprawdzają, czy odgadły, czym jest dany przedmiot. Rozmowa z dzieckiem na temat: Co jest dla ciebie cenne/wartościowe?
„Co wiesz o pieniądzach?” – dzieci wcielają się w role specjalistów do spraw pieniędzy. Opowiadają o tym, co wiedzą o pieniądzach. Jeśli nie wypowiadają się spontanicznie, rodzic pomaga im, zadając dodatkowe pytania, np.: Komu są potrzebne pieniądze? W jaki sposób powstają pieniądze? Co możemy kupić za pieniądze? Skąd mamy pieniądze? Z czego są zrobione pieniądze? Czy zawsze istniały pieniądze?
Obejrzenie filmu edukacyjnego: „Krótka historia pieniądza”.
„Zaprojektuj banknot” – Rodzic prezentuje dziecku banknoty i monety. Uwaga! Prezentacji dokonuje w rękawiczkach! Dziecko otrzymuje arkusz papieru w formacie zbliżonym do banknotu. Ma za zadanie zaprojektować swój własny.Rodzic przypomina, że banknoty mają dwie strony. Z jednej strony znajduje się wizerunek osoby, a z drugiej – przedmioty, budowle związane z jej życiem, czasami, w których żyła. Prosi również, aby na każdym banknocie znalazło się jego oznaczenie cyfrowe, czyli wartość. Może to będzie banknot babci, a może pani z przedszkola? Każdy pomysł będzie dobry!
Wyjaśniamy dziecku, że pieniądze w Polsce może emitować jedynie Narodowy Bank Polski. Tworzenie banknotów zleca on Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych, a monet– Mennicy Polskiej. Powstają w niej również monety okolicznościowe oraz kolekcjonerskie. Można zaprezentować dziecku filmik edukacyjny „Mennica Polska. Jak się robi pieniądze”
„Zabawa skoczna „Skok do skarbonki” – Rodzic tworzy „skarbonkę” z szala/apaszki na podłodze. Na hasło rodzica: „Hop do skarbonki!” dziecko wykonuje skok obunóż (monety wpadają do skarbonki).
„Grosz do grosza, a będzie kokosza” – poznanie polskiego przysłowia, które uczy, że każdy pieniądz się liczy. Rodzic prezentuje dziecku monetę jednogroszową i mówi, że za nią nie możemy nic kupić, jeśli jednak uzbiera się dużo monet o wartości 1 grosza, wtedy można już zrealizować jakieś swoje marzenie lub przeznaczyć pieniądze na pomoc biednym dzieciom. Dziecko, jeśli potrafi, może przeliczyć monety.
„Monetowy frottage” – dziecko poznaje technikę plastyczną frottage, która polega na odciskaniu faktury dowolnych przedmiotów na powierzchni papieru przez przyłożenie papieru do danej rzeczy i mocne pocieranie go ołówkiem/kredką. Rodzic proponuje dziecku odciskanie faktury monet.
Poszukiwanie odpowiedzi na pytania: Skąd ludzie mają pieniądze? Dlaczego trzeba pracować? Rodzic zachęca dziecko do wypowiadania się przez odpowiedzi na pytania: Skąd ludzie mają pieniądze? Dlaczego trzeba pracować? Jakie prace wykonują ludzie w celu zarobienia pieniędzy?
Zachęca też dziecko do wypowiedzi, w jaki sposób planuje ono w przyszłości zarabiać pieniądze. Razem wymyślają zabawę tematyczną związaną z wymarzonym zawodem dziecka
Zabawy matematyczne z monetami.
- Dzieci porównują ciężar poszczególnych monet. Szacują, czy ważą tyle samo, czy różnią się od siebie – układają na jednej dłoni wybraną monetę, a na drugiej dłoni inną monetę. Opisują swoje wrażenia.
- Układają monety od największej do najmniejszej i odwrotnie.
- Segregują monety według nominału.
- Układanie rytmów z monet. Rodzic układa rytm, np. moneta 1 gr–2gr– 5 gr, a zadaniem dziecka jest go kontynuować.
„Zabawa w sklep”- Rodzice wraz z dziećmi budują sklep z artykułów dostępnych w domu. Do zabawy można użyć papierowych pieniędzy wykonanych przez dziecko. Rodzic przypomina dziecku o używaniu słów grzecznościowych: proszę, dziękuję.
Wysłuchanie bajki „Lusterko i pieniądze” Michela Piquemala.
Lusterko i pieniądze
Bajka żydowska – Michel Piquemal
Pewnego razu małe dziecko zapytało swego ojca:
– Tato, co to są pieniądze?
Ojciec zastanawiał się przez chwilę, a potem wziął kawałek zwykłego szkła i podniósł go do oczu dziecka, prosząc je:
– Popatrz przez nie!
Dziecko mogło zobaczyć przez szkło i swojego ojca, i ludzi, którzy przechodzili ulicą, i przejeżdżające nią pojazdy.
Potem ojciec wziął srebrną farbę i pokrył nią całą powierzchnię jednej strony szkła, żeby zrobić z niej podlew lusterka.
– Popatrz teraz – poprosił.
Ale w tak utworzonym lustrze dziecko widziało już tylko własną twarz.
– To jest właśnie niebezpieczeństwo, które niesie ze sobą pieniądz – powiedział ojciec. – Prowadzi ono do tego, że widzisz już tylko samego siebie.
Rozmowa z dzieckiem po przeczytaniu bajki:
- Przed czym ojciec chciał przestrzec swoje dziecko?
- Jak powinien postępować człowiek, żeby nie dostrzegać tylko samego siebie?
Czy wszystko można kupić za pieniądze?
Rozmowa z dzieckiem na temat wartości. Wspólne wykonanie plakatu pt. „To jest cenne dla naszej rodziny”.
Pozdrawiam serdecznie Agnieszka Wójcicka
Drodzy Rodzice, Kochane Jagódki!
W tym tygodniu znów odkryjemy piękno wspólnego czytania. Przedszkolaki poznają wiersze Moje książki Iwony Salach, Raz na sośnie siadła pliszka Włodzimierza Ścisławskiego, Kot Ewy Małgorzaty Skorek, Kup mi, mamo, książeczkę Tadeusza Kubiaka i Kłopoty w bibliotece Marcina Przewoźniaka. Zaprezentują swoje ulubione książki, ucząc się w ten sposób wypowiadania przed innymi. Wezmą udział w zabawach związanych z książkami, polaczą przedmioty z bajek z ich bohaterami, odgadywały tytuły na podstawie obrazków (Jaś i Małgosia, Kopciuszek, Kot w butach, O rybaku i złotej rybce, Czerwony Kapturek, Śpiąca Królewna). Dowiedzą się, jak różne tematy mogą poruszać książki. Zbadamy różne faktury papieru. Przedszkolaki dowiedzą się również, jak powstaje papier, zrobią papier ekologiczny z makulatury i w różny sposób zabawią się kartkami. Obejrzymy książki – sprawdzimy, co zawierają (okładka, strony, tekst, ilustracje). Dzieci wypowiedzą się na temat obrazka, ilustracji lub usłyszanego tekstu. Ułożą i opowiedzą historyjkę zgodnie z chronologią zdarzeń i poćwiczą odróżnianie świata rzeczywistego od bajkowego. Porozmawiamy o czytaniu książeczek i o tym, czym różni się biblioteka od księgarni. Dzieci zapoznają się z pracą sprzedawcy książek i poćwiczą liczenie podczas zabawy w księgarnię. Zastanowimy się razem, jak dbać o książeczki i naprawimy te, które są w domu.
Tematyka tygodnia: Tajemnice książek (04.05 -08.05.2020)
Cele ogólne:
– kształtowanie u dziecka śmiałości i odwagi poprzez prezentowanie przed innymi swojej ulubionej książki; kształtowanie umiejętności wypowiadania się na temat ulubionych książek;
– rozbudzanie ciekawości badawczej – sprawdzanie różnych faktur papieru; rozwijanie zainteresowania książkami;
– rozwijanie umiejętności wypowiadania się na temat obrazka oraz wysłuchanego tekstu; układanie i opowiadanie historyjki obrazkowej zgodnie z chronologią zdarzeń;
– doskonalenie umiejętności liczenia; zapoznanie z pracą sprzedawcy w księgarni; poznanie określeń: okładka, strona, kartka, księgarnia;
– rozwijanie sprawności koordynacyjnej (równowagi, orientacji wzrokowo-ruchowej); ukazanie różnorodności tematycznej książek; rozwijanie zainteresowania książkami.
Temat dnia:
- Moje ulubione książki.
- Jak powstaje papier.
- Kolorowe książeczki.
- W księgarni.
- Lubię czytać – biblioteka.
Poniedziałek (04.05.2020)
Temat dnia: Moje ulubione książki.
„Moje ulubione książki” – wspólne oglądanie przyniesionych przez dzieci książek. Rodzic zachęca dzieci do swobodnych wypowiedzi. Zwraca uwagę na umiejętne obchodzenie się z książkami i ich szanowanie.
„Moje książki” – słuchanie wiersza I. Salach oraz rozmowa na temat jego treści.
Moje książki
Iwona Salach
Moje książki kolorowe
stoją równo na półeczce.
Myję ręce i oglądam
kartkę po karteczce.
Czasem książki czyta mama,
bo ja nie potrafię sama.
Z książek wiele się dowiecie
o szerokim pięknym świecie.
O roślinach, o zwierzętach,
o dalekich krajach też.
Wszystko w książce jest zamknięte,
a więc ją do ręki bierz.
Rodzic rozmawia z dziećmi na temat przeczytanego wiersza. Pyta: O czym dzisiaj będziemy mówić?; Dlaczego dobrze jest mieć książeczki w domu i czytać je codziennie?; Co trzeba najpierw zrobić, zanim weźmiemy do ręki książkę?. Rodzic zwraca dzieciom uwagę na prawidłowe obchodzenie się z książkami: Nie wolno poplamić książki ani zaginać rogów; Należy delikatnie odwracać kartki, by ich nie podrzeć, oraz odkładać książki na swoje miejsce.
„Książki na miejsce!” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci stoją w kole, trzymając przed sobą przyniesione z domu książki. Rodzic gra na tamburynie, a dzieci swobodnie biegają po sali, podskakując z nogi na nogę. Na hasło: Książki na miejsce! dzieci podchodzą do biblioteczki przedszkolnej i kładą tam książki. Wcześniej Rodzic prezentuje, w jaki sposób odkłada się książki na półkę.
„Jaka to książka?” – zabawa dydaktyczna. Dzieci siedzą w kole z przyniesionymi z książkami. Chętne dzieci opowiadają o swoich ulubionych postaciach z książki. Pokazują w książkach ulubionych bohaterów.
Zabawy z Kartami Pracy „Policz książki” oraz „Policz i powiedz” – dzieci liczą poszczególne książki na półkach regału, w drugiej karcie dzieci zliczają obiekty podając ich położenie i utrwalając określania: najwyżej, najniżej, w środku. Chętne dzieci opowiadają o ulubionych książkach (jeśli nie miały okazji tego zrobić podczas wcześniejszych zabaw).
karta pracy – policz i powiedz
„Zgubione rzeczy” – zabawa dydaktyczna. Zadaniem dzieci jest przyporządkowanie przedmiotów z bajek do odpowiednich postaci. Rodzic rozdaje dzieciom obrazki z postaciami z bajek z brakującymi elementami, np. Czerwony Kapturek nie ma kaptura, Kot w butach nie ma butów, Jaś i Małgosia nie mają chatki z piernika. Przedszkolaki wyszukują obrazki, które pasują do ich bajek. Obrazki mogą się powtarzać. Rodzic może dowolnie dobrać postaci z bajek.
„Czy znasz tę bajkę?” – zabawy ruchowe do poznanych bajek. Odgadywanie tytułów bajek na podstawie obrazków związanych z ich treścią. Rodzic pokazuje obrazki dotyczące popularnych bajek (np. Jaś i Małgosia, Kopciuszek, Kot w butach, O rybaku i złotej rybce, Czerwony Kapturek, Śpiąca Królewna).Dzieci wykonują następujące zadania:
1.zadanie: odszukanie po śladach Jasia i Małgosi. Rodzic chowa w sali sylwety Jasia i Małgosi. Rozkłada na dywanie kontury pierniczków tak, by doprowadziły dzieci do ukrytych sylwet postaci z bajki.
- zadanie: rozpoznanie po dotyku, co miał w koszyczku Czerwony Kapturek. Dzieci siedzą w kole. Rodzic podchodzi z koszykiem do każdego dziecka. Dzieci, nie widząc, co jest w środku, po dotyku rozpoznają rzeczy.
- zadanie: budowanie zamku z wieżą dla Śpiącej Królewny. Dzieci z papierowych pudełek po produktach spożywczych budują zamek z wieżą.
- zadanie: szukanie pantofelka Kopciuszka. Dziecko szuka swojego kapcia-pantofelka. Wskazówką dla szukającego dziecka jest hasło: ciepło, zimno.
- zadanie: naśladowanie Kota w butach. Dzieci chodzą na czworakach, robią koci grzbiet. Na hasło: Koty w butach dzieci wstają i chodzą, unosząc wysoko kolana.
- zadanie: łowienie złotej rybki przez rybaka. Rodzic rozkłada na dywanie szarfy, szarf jest o jedną mniej niż dzieci-rybek. Rodzic wybiera jedno dziecko, które będzie rybakiem. Dzieci poruszają się w rytm tamburyna. Na hasło: Rybak dzieci-rybki uciekają przed rybakiem w miejsca oznaczone szarfami. Rodzic za każdym razem zabiera jedną szarfę. Ostatnia rybka zostaje złotą rybką.
Wtorek (05.05.2020)
Temat dnia: Jak powstaje papier.
„Las” – swobodna rozmowa z dziećmi o tym, co daje nam las. Rodzic mówi zagadkę.
Las
Są tam duże drzewa
oraz grzybki małe.
Co to jest za miejsce?
Wiecie doskonale.
Następnie Rodzic rozkłada przed dziećmi zdjęcia lub ilustrację lasu. Obok kładzie kartkę papieru i książkę. Rodzic zadaje pytanie: Co to jest papier?. Rozdaje dzieciom papier o różnej grubości i fakturze. Dzieci mogą dotknąć kartek. Później Rodzic podaje kilka przykładów wykorzystania papieru, np.: do rysowania lub do produkcji książek, czasopism, gazetek dla dzieci. Rodzic rozdaje dzieciom książki i gazetki, by mogły zapoznać się z fakturą tego typu kartek. Rodzic pyta: Z czego powstaje papier?. Na koniec Rodzic włącza odgłosy lasu. Dzieci słuchają: szumu drzew, śpiewu ptaków. Rodzic pyta dzieci: Jakie odgłosy możemy słyszeć w lesie?.
„Jak powstaje papier?”- oglądanie filmu edukacyjnego połączone z układaniem historyjki obrazkowej. Część filmu poświęcona powstawaniu papieru rozpoczyna się w 9.53.
„Raz na sośnie siadła pliszka „– wysłuchanie wiersza W. Ścisłowskiego.
Raz na sośnie siadła pliszka
Włodzimierz Ścisłowski
Raz na sośnie siadła pliszka – (Rodzic kładzie przed dziećmi obrazek pliszki i sosny)
no i co wynika z tego?
Drgnęła gałąź – spadła szyszka. (Rodzic kładzie obrazek szyszki)
No i co w tym ciekawego?
Szyszka była już dojrzała –
no i co wynika z tego?
Więc nasiona wyleciały. (Rodzic kładzie obrazek szyszki i nasion)
No i co w tym ciekawego?
Z nasion drzewka tam wyrosły – (Rodzic kładzie obrazek drzew)
no i co wynika z tego?
Cóż, po latach ścięto sosny. (Rodzic pokazuje obrazek ludzi ścinających drzewa w lesie)
No i co w tym ciekawego?
Z drewna papier wnet zrobiono – (Rodzic pokazuje kartkę)
no i co wynika z tego?
Dziś jest książki twojej stroną – (Rodzic kładzie przed dziećmi książkę, odwraca
kartki)
dziękuj pliszce (drzewom), mój kolego!”
Rozmowa na temat wysłuchanego utworu Rodzic zadaje pytania: Z czego wyrosły drzewka?; W co zamieniło się drewno?.
„Jak powstaje papier ekologiczny” – eksperyment. Rodzic rozdaje dzieciom różnego rodzaju papier: gazety, kartki, bibułę itp. Zadaniem dzieci jest porwanie papieru na drobne kawałki. Następnie dzieci wkładają kawałki papieru do wiaderka. Rodzic zalewa je wodą i chwilę odczekuje, aż rozmiękną. Namoczony papier Rodzic rozdrabnia mikserem do osiągnięcia gęstej papki. Papkę wylewa na sito tak, aby siatka została równomiernie pokryta cienką warstwą. Rodzic przyciska papkę kawałkiem tektury i odwraca. Delikatnie naciskając gąbką powierzchnię siatki, przenosi włókna papieru na tekturę. Papierową masę przykrywa drugim kawałkiem tektury i z pomocą wałka wyciska z niej wodę. Tak powstały papier Rodzic pozostawia do wyschnięcia na rozłożonych kawałkach gazety.
„Papier jest…” – zabawa badawcza. Dzieci siedzą w kole na dywanie. Rodzic zasłania im oczy opaską. Podchodzi do nich z tackami z różnego rodzaju kawałkami papieru. Dzieci badają papier poprzez dotyk. Z pomocą Rodzic określają jego fakturę, np.: gładki, chropowaty, pomarszczony, śliski, szeleszczący, sztywny, miękki itp. Następnie Rodzic prosi, by dzieci zdjęły opaski z oczu. Pyta, do czego mogą służyć poszczególne kawałki papieru. Dzieci próbują określić zastosowanie badanych kawałków papieru, np.: do czytania, do wycierania nosa, do wycinania, do rysowania.
„Zabawy z papierem” – zabawa plastyczno-techniczna. Rodzic przeprowadza pokaz zastosowania papieru o różnych fakturach, np.: zwijanie kartki białego papieru w rulon i robienie z niej lunety, zgniatanie gazet w papierowe kule, patrzenie przez celofan jak przez kolorowe okulary. Dzieci próbują wykonywać proponowane przedmioty, mając do dyspozycji różnego rodzaju papier.
„Luneta” – praca plastyczno-techniczna. Rodzic rozdaje dzieciom rolki po papierze toaletowym oraz kolorowy papier i różnego rodzaje kształty do ozdabiania. Zadaniem dzieci jest ozdobienie rolek w dowolny sposób. Następnie dzieci wykorzystują swoje lunety do zaproponowanej przez siebie zabawy.
Środa (06.05.2020)
Temat dnia: Kolorowe książeczki.
„Nasza biblioteczka” – swobodne wypowiedzi dzieci na temat wyglądu książek. N. daje każdemu
dziecku książeczkę z biblioteczki. Dzieci uważnie przyglądają się książkom, otwierają je, przekładają
kartki. Następnie odpowiadają na pytania N.: Jak wygląda książeczka?; Jest duża czy mała, gruba czy
cienka?; Czy ma ilustracje?; Co widać na ilustracjach?.
„Kot” – nauka wierszyka E.M. Skorek połączona z zabawą ruchową. Rodzic czyta wiersz, jednocześnie rysując na dużej kartce. Kładzie pod narysowanym rysunkiem napis kot. Rodzic głośno odczytuje napis. Następnie Rodzic jeszcze raz recytuje treść wiersza, a dzieci palcem na dywanie rysują kota.
Kot
Ewa Małgorzata Skorek
Miły pyszczek, uszka małe,
tu dwa oczka, a tu wąsy daję.
Wyprężony grzbiet, nogi,
teraz ogon długi.
Oto kot, co myszki lubi.
Następnie na hasła Rodzica dzieci wykonują określone czynności: Kotki biegają – dzieci poruszają się na czworakach; Kotki robią koci grzbiet – Rodzic pokazuje, jak wykonać ćwiczenie, dzieci naśladują; Kotki piją mleczko z miseczki – dzieci układają dłonie w kształt miseczki i naśladują picie mleka; Kotki oblizują się i miauczą – dzieci oblizują wargi i miauczą jak koty.
„Jaka to bajka?” – zabawa dydaktyczna. Rodzic pokazuje obrazek kota w butach. Pyta dzieci: W jakiej bajce występuje ten kot?. Rodzic opowiada dzieciom treść bajki lub czyta jej fragmenty. Rozkłada historyjkę obrazkową dotyczącą bajki Kot w butach, składającą się z czterech obrazków. Następnie na podstawie obrazków dzieci opowiadają historię zgodnie z chronologią zdarzeń i układają obrazki według kolejności.
„Czy kot chodzi w butach?” – zabawa badawcza. Rodzic rozkłada na dywanie ilustracje kotów oraz książkę z bajką Kot w butach. Rodzic pyta: Czy koty chodzą w butach?. Dzieci swobodnie się wypowiadają na podstawie ilustracji kotów i książki. Odróżniają elementy świata bajkowego od rzeczywistości. Opisują wygląd kotów. Następnie Rodzic stawia przed dziećmi zakryty pojemnik z kawałkami materiałów o różnej fakturze. Zadaniem dzieci jest wyszukanie materiału, który będzie przypominał w dotyku sierść kota. Każde dziecko wyciąga wybrany kawałek materiału i kładzie przed sobą. Przedszkolaki opisują fakturę materiałów. Na koniec dzieci mogą wymienić się materiałami i sprawdzić ich fakturę.
„Kot” – praca plastyczno-techniczna. Rodzic rozdaje dzieciom sylwety kotów. Zadaniem dzieci jest ozdobienie ich różnymi kawałkami materiałów, doklejenie oczu, wąsów z włóczki, nosa. Rodzic może pomóc dzieciom przymocować patyczki do sylwet kotów tak, aby powstały kukiełki, które można wykorzystać do zabawy lub teatrzyku.
„Zabawy kotów” – zabawa ruchowa. Rodzic rozdaje dzieciom gumowe piłeczki. Na hasło: Kotki się bawią dzieci w pozycji na kolanach toczą piłeczki raz jedną ręką, raz drugą ręką. Na hasło: Kotki odpoczywają dzieci zatrzymują się, kładą się na dywanie i zwijają się w kłębek. Zabawę można powtórzyć kilkukrotnie.
Czwartek (07.05.2020)
Temat dnia: W księgarni.
„Nasza biblioteczka” – oglądanie książek z domowej biblioteczki, omówienie ich wyglądu. Rodzic. prosi, by dzieci podeszły do biblioteczki i wybrały po jednej książce. Następnie dzieci siadają na dywanie, oglądają wybrane przez siebie książeczki. Rodzic razem z dziećmi omawia, z czego składa się książka. Okładka chroni strony książki i na niej jest napisany tytuł książki. Rodzic pokazuje okładkę. To jest kartka, a to strona. Na niej są litery, które układają się w wyrazy, zdania, historyjki. Dzięki nim wiemy, czy to jest bajka, wiersz czy opowieść. Rodzic pokazuje kartki w książce. Ilustracje i obrazki pokazują to, o czym czytamy. Rodzic demonstruje ilustracje w książce. Pokazuje, w jaki sposób należy odwracać kartki, by ich nie zniszczyć.
„Kup mi, mamo, książeczkę” – wiersz T. Kubiaka. Rodzic czyta fragment wiersza.
Kup mi, mamo, książeczkę (fragment)
Tadeusz Kubiak
Kolorowe książeczki,
kolorowe bajeczki,
w kolorowych bajeczkach
kolorowy jest świat.
Kup mi, mamo, książeczkę,
przeczytamy bajeczkę,
a w bajeczce tej – dziwy.
Każdy poznać je rad.
Rozmowa z dziećmi na temat wysłuchanego utworu. Rodzic zadaje pytania: Czy lubicie dostawać książeczki?; Kto wam czyta książeczki?; Jakie bajki znacie?.
„Jesteśmy w księgarni” – zabawa matematyczna, liczenie i ustalanie równoliczności poprzez wymianę jeden do jednego (na podstawie scenariusza E. Gruszczyk-Kolczyńskiej i E. Zielińskiej). Rodzic ustawia w sali dwa stoliki, a na nich książki. Na pierwszym stoliku leżą książki małe, na drugim duże. W widocznym miejscu Rodzic i przyczepia napis Księgarnia. Dzieci siedzą w kole. Każde ma przed sobą misia. Rodzic staje przy stoliku i jest sprzedawcą. Następnie wyjaśnia dzieciom zasady zabawy. To miejsce to księgarnia, wskazuje na stoliki i książki oraz pokazuje napis. Przy stolikach, będę sprzedawać książki. Rodzic rozdaje dzieciom po cztery fasolki, za które będą mogły kupić wybraną książkę. Każde dziecko głośno przelicza swoje fasolki. Możecie kupić jedną książkę za jedną fasolkę (lub możecie wymienić fasolkę za książkę). Kupioną książkę możecie zanieść waszym misiom, które czekają na was na dywanie. Dzieci zaczynają kupować książki. Kupione książki układają przed swoimi misiami. Sprzedawca daje jedną książkę za jedną fasolkę. Fasolki wrzucają na tacki lub do pudełka. Gdy wszystkie książki zostaną wykupione, dzieci siadają przy swoich misiach i liczą, ile książek kupiły. Określają, jakie książki kupiły – małe czy duże. Potem następuje zamiana ról.
Zabawa z „Kartą Pracy – Księgarnia” – dzieci wypowiadają się na temat obrazka przedstawiającego księgarnię. Zadaniem dzieci jest pokolorowanie obrazka oraz otoczenie pętlami książek, które kupiła mama i dziewczynka.
„Książeczki z naszej biblioteczki” – zabawa orientacyjno- porządkowa. Dzieci w rytm tamburyna maszerują po sali. Na głośniejszy dźwięk instrumentu i hasło .: Książeczki stanął na półeczki dzieci zamieniają się w książki – siadają w siadzie skrzyżnym na dywanie bez poruszania się.
„O czym jest ta książka?” – zabawa ruchowa przy muzyce. Rodzic rozkłada na kilku stolikach książki. W trakcie muzyki dzieci swobodnie poruszają się po sali. Gdy muzyka cichnie, dzieci zatrzymują się. Dzieci wybierają książkę przeglądają ją i na podstawie obrazków mówią, o czym może opowiadać dana książka. Następnie odnoszą ją na półkę w kąciku książki. Zabawa kończy się w momencie, gdy wszystkie dzieci wypowiedzą się na temat książek.
Piątek (08.05.2020)
Temat dnia: Lubię czytać – biblioteka.
„Dbamy o książki” – rozmowa tematyczna z dziećmi. Rodzic rozkłada przed dziećmi książki, które wymagają naprawy. Dzieci przyglądają im się. Rodzic pyta: Czy kartki w tej książce powinny być zagięte?; Czy kartki mają być podarte?; Co możemy zrobić, by naprawić te książki?. Rodzic proponuje, by po zajęciach chętne dzieci pomogły naprawić książki. Rodzic. zwraca uwagę, że z książkami należy obchodzić się delikatnie. Trzeba uważać, by ich nie poplamić i nie zaginać stron, ostrożnie odwracać strony, by ich nie porwać. Po obejrzeniu należy książkę odłożyć na miejsce. Gdy jakaś książka zostanie uszkodzona, należy powiedzieć o tym Rodzicowi. Rodzic. ćwiczy z dziećmi czynności związane z prawidłowym obchodzeniem się z książką.
„Kłopoty w bibliotece” – słuchanie wiersza M. Przewoźniaka. Rodzic recytuje wiersz, pokazując w odpowiednich miejscach obrazki biblioteki oraz postaci z bajek.
Kłopoty w bibliotece
Marcin Przewoźniak
Książkom w pewnej bibliotece (Rodzic pokazuje ilustrację przedstawiającą bibliotekę, regały
z książkami)
nudziło się tak dalece,
że ni z tego, ni z owego
zaczęły grać w chowanego.
„Calineczka” się schowała (Rodzic pokazuje ilustrację z Calineczką lub książkę z tą bajką)
za ogromny atlas ryb.
Szuka krasnal Hałabała, (Rodzic pokazuje obrazek krasnala Hałabały)
gdzie się przed nim Plastuś skrył? (Rodzic pokazuje obrazek Plastusia)
Tak się wszystkie wymieszały,
że ta pani w bluzce w prążki
chodzi tutaj już dzień cały,
nie znajdując żadnej książki.
Rozmowa na temat wysłuchanego utworu. Rodzic wyjaśnia dzieciom różnicę między biblioteką a księgarnią. Tłumaczy, dlaczego w bibliotece ważny jest porządek. Pyta dzieci, jak nazywały się postacie z bajek, które wystąpiły w wierszu.
Zestaw ćwiczeń ruchowych
– „Tajemnicza książka” – każdy uczestnik zabawy otrzymuje książkę, którą kładzie na głowę i stara się utrzymać ją w tej pozycji, podczas gdy Rodzic wydaje kolejno polecenia: obracamy się, tańczymy, chodzimy bokiem, kucamy itp.
– „W księgarni” – dzieci zajmują dowolne miejsca na sali. Leżą na bokach z podkurczonymi nogami. Na hasło: Książki się otwierają przechodzą do leżenia na wznak, wyciągają na boki wyprostowane ręce i nogi. Na hasło: Książki się zamykają powracają do pozycji wyjściowej. Na hasło: Książki stoją na półce przechodzą do stania na baczność.
– „Bajkowy przyjaciel” – dzieci tworzą pary. Przechodzą do leżenia na plecach. Dotykają się stopami w taki sposób, aby nogi zgięte w kolanach tworzyły w powietrzu kąt prosty. „Siłują się” stopami, próbując wyprostować nogi.
– „Baba Jaga patrzy” – jedna osoba jest Babą Jagą, reszta dzieci stoi w wyznaczonym miejscu (np. na linii). Baba Jaga jest odwrócona tyłem, zakrywa oczy rękami i powtarza słowa: „Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy”. W tym czasie dzieci biegną w jej stronę. Baba Jaga po tych słowach odwraca się. Dzieci muszą wtedy zatrzymać się w miejscu, do którego dobiegły, i nie poruszać się. Baba Jaga chodzi i patrzy, czy nikt się nie rusza (może też rozśmieszać nieruchomo stojące dzieci). Ten, kto się poruszy, idzie na początek (za linię), a reszta pozostaje na swoim miejscu. Baba Jaga ponownie wypowiada formułkę. Ten, kto pierwszy dobiegnie do Baby Jagi, wygrywa.
„Bajka Trzy świnki” – teatrzyk kukiełkowy oraz praca z wykorzystaniem historyjki obrazkowej Dzieci wspólnie z Rodzicem przygotowują i wystawiają teatrzyk kukiełkowy. Następnie dzieci wycinają obrazki, układają je we właściwej kolejności i naklejają na kartki. Opowiadają historię zgodnie z chronologią zdarzeń.
historyjka obrazkowa – Trzy świnki
„Krasnoludki w bibliotece” – zabawa ruchowa. Rodzic rozkłada na dywanie skakanki w różnych miejscach sali. Skakanki będą oznaczać regały z półkami. Dzieci są krasnoludkami. Biegają w rytm tamburyna. Na hasło: Krasnoludki wskakują na półki dzieci stają na skakankach. Rodzic za każdym razem zabiera jedną skakankę.
„Krasnoludki” – zabawa ruchowa. Dzieci maszerują po obwodzie koła w rytm tamburyna. Na hasło: Małe krasnoludki wykonują siad podparty, chwytają się za pięty i poruszają się po obwodzie koła. Na hasło: Duże krasnoludki dzieci wspinają się na palce i maszerują po obwodzie koła. Na hasło: Szybkie krasnoludki dzieci biegają po obwodzie koła.
„Każda książka na swoim miejscu” – porządkowanie i układanie książek na półkach. Dzieci razem z Rodzicem ustalają, w jaki sposób można uporządkować książki w kąciku czytelniczym. Rodzic proponuje dzieciom wybrane rozwiązania, np. ustawienie książek od najmniejszej do największej, od najgrubszej do najcieńszej. Dzieci próbują same wybrać sposób, w jaki będą układać książki na półkach. Następnie Rodzic organizuje wspólną pracę.
Pozdrawiam serdecznie Agnieszka Wójcicka
Drodzy Rodzice, Kochane Jagódki!
W najbliższym tygodniu porozmawiamy o Polsce – symbolach narodowych: fladze, godle i hymnie. Dzieci poznają pojęcie ojczyzna i dowiedzą się, że Polak jest osobą, która mówi po polsku, a jego krajem jest Polska. Będziemy pracowali z mapą i odnajdziemy na niej morze, góry i Wisłę. Zabawimy się w wycieczkę pociągiem i chodzenie po górach, ułożymy puzzle z pociętej na kawałki mapy Polski. Posłuchamy hymnu i omówimy, kiedy i dlaczego go śpiewamy oraz jak należy się zachować, gdy się go słyszy. Przedszkolaki dowiedzą się, czym są i jak wyglądają flaga i godło Polski – Orzeł Biały. Posłuchają wierszy związanych z tematem tygodnia: Dom Anny Biernat (fragment), Dymek E.M. Minczakiewicz, Kolorowe miasteczko Danuty Gellnerowej, Polska Ryszarda Przymusa, Barwy ojczyste Czesława Janczarskiego i Znak Marii Łaszczuk. Dzieci dowiedzą się, że Warszawa jest stolicą Polski, obejrzą herb i zdjęcia znanych miejsc w Warszawie. Poznają również legendę o Warsie i Sawie (według Wandy Chotomskiej) i przygotują kukiełki występujących w niej postaci. Zajęcia przeprowadzone w tym tygodniu będą miały również na celu budowanie poczucia przynależności do rodziny. Porozmawiamy o tym, czym jest dom, zbudujemy domki z klocków i ulepimy je z plasteliny, żeby zrobić makietę. Zastanowimy się, gdzie mieszkają różne zwierzęta. Poznamy także najbliższą okolicę i przypomnimy sobie nazwę swojej miejscowości.
Tematyka tygodnia: Polska to mój dom. (27.04 -01.05.2020)
Cele ogólne:
–kształtowanie przynależności do rodziny; uwrażliwianie na potrzebę zapamiętywania
nazwy ulicy, na której się mieszka;
-doskonalenie umiejętności liczenia; zabawy figurami geometrycznymi;
podawanie nazwy swojej miejscowości; rozpoznawanie i podawanie nazw budynków charakterystycznych
dla swojej miejscowości;
-kształtowanie tożsamości narodowej: mówimy po Polsku, jesteśmy Polakami,
nasz kraj to Polska; budzenie przywiązania do swojego kraju;
-poznanie flagi – symbolu narodowego; kształtowanie tożsamości narodowej,
budzenie przywiązania do swojego kraju;
-kształtowanie oraz wzmacnianie mięśni stóp i nóg, wyrabianie nawyku
prawidłowej postawy ciała; kształtowanie tożsamości narodowej, budzenie przywiązania
do swojego kraju; poznanie godła – symbolu narodowego.
Temat dnia:
- Mój dom.
- Moja miejscowość.
- Polska to mój kraj.
- Symbole narodowe – flaga.
- Symbole narodowe – godło.
Poniedziałek (27.04.2020)
Temat dnia: Mój dom.
„Domy z klocków” – konstruowanie domów z klocków. Rozmowa z dziećmi na temat miejsca, w którym mieszkają. Dzieci podają skojarzenia ze słowem dom. Następnie dzieci siadają na dywanie i układają domy z klocków.
Zabawy rozwijające sprawność fizyczną.
– „Koniki” – zabawa bieżna. Dzieci biegną truchtem, potem galopem w różnych kierunkach.
– „Koniki skaczą” – dzieci w biegu przeskakują przez rozłożone woreczki gimnastyczne i szarfy.
– Marsz parami przy akompaniamencie tamburyna.
„Dom” – słuchanie fragmentu wiersza A. Bernat.
Dom (fragment)
Anna Bernat
Zwierzęta kochają i łąkę i las,
a ryby swą rzekę jak nikt.
Ptaki tu drzewa mają,
by wracać do gniazd,
a kwiaty w ogrodzie swój świat […]
Na ziemi jest wiele i wiosek, i miast.
Jak wiele, któż zliczy je, kto?
Jedno miejsce jest nasze, by przeżyć swój czas,
o miejscu tym mówi się DOM.
Na ziemi, to każdy z nas wie,
jest miejsce, gdzie dobrze mu jest!
Rozmowa na temat wiersza. Dzieci opowiadają, gdzie mogą być domy zwierząt. Wypowiadają się także na temat swoich domów.
„Duży i mały dom” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci poruszają się po sali w rytmie granym przez Rodzica na tamburynie. Na hasło: Małe domy dzieci przykucają i układają ręce nad głowami w kształcie daszku, na hasło: Duże domy – stają na palcach i układają ręce nad głowami w kształcie daszku.
„Domy i domki” – zabawa dydaktyczna. Rodzic rozkłada na dywanie ilustracje domów: dużych, małych, o różnych kształtach i kolorach. Dzieci opisują domy i wskazują na ilustracjach te, które im się najbardziej podobają. Rodzic razem z dziećmi wyklaskuje sylabę – wyraz dom. Prosi, by dzieci powiedziały, ile sylab słyszą w tym wyrazie. Następnie kładzie napis dom pod obrazkiem i odczytuje go.
„Kolorowe domy” – zabawa ruchowa. Rodzic rozkłada na dywanie szarfy w kolorach: czerwonym, zielonym, żółtym i niebieskim. Rozdaje dzieciom papierowe opaski na ręce w takich samych kolorach. Dzieci biegają po sali w rytm skocznej melodii. Na hasło: Dzieci do domu przedszkolaki wskakują do szarf w takich samych kolorach jak opaski, które mają na rękach.
„Nasze domy” – wspólne robienie makiety domów. Każde dziecko otrzymuje plastelinę, z której lepi swój domek. Następnie dzieci przyklejają domki na makietę i dorysowują kredkami np.: drzewa, kwiaty, drogi według własnych pomysłów.
Wtorek (28.04.2020)
Temat dnia: Moja miejscowość.
„Dymek”– słuchanie i nauka wierszyka E.M. Minczakiewicz.
Dymek
Elżbieta Maria Minczakiewicz
Leci dymek przez kominek,
a tuż za nim trzeci dymek!
Lecą razem przez kominek!
Rodzic rysuje to, co recytuje, a dzieci powtarzają za nim.
„Moje miasto” – zabawa dydaktyczna. Rodzic rozkłada zdjęcia charakterystycznych miejsc znajdujących się w Lubartowie (np.: Pałacu Sanguszków, Bazyliki Św. Anny itp.). Dzieci oglądają zdjęcia, próbują określić, jakie miejsca przedstawiają, i mówią, czy odwiedziły je z rodzicami. Następnie Rodzic umieszcza zdjęcia w różnych miejscach sali. Dzieci swobodnie, na hasło: Moje ulubione miejsce – stają przy wybranym zdjęciu.
„Kolorowe miasteczko” – słuchanie wiersza D. Gellnerowej oraz rozmowa na jego temat. Podczas recytacji wiersza Rodzic rozkłada pięć domków z figur geometrycznych: zielone kwadraty, ciemnoczerwone trójkąty, białe koła.
Kolorowe miasteczko
D.Gellner
Nad kolorową rzeczką
jest kolorowe miasteczko.
Domy są w nim zielone, (Rodzic rozkłada pięć domków z figur geometrycznych)
a dachy ciemnoczerwone.
Koty – niebieskie, (Rodzic kładzie pięć konturów niebieskich kotów)
pomarańczowe są pieski, (Rodzic kładzie pięć konturów pomarańczowych piesków)
a gęsi, barwne jak pawie, (Rodzic kładzie pięć konturów kolorowych pawi)
pływają w kolorowym stawie. (Rodzic kładzie kolorowy kontur w kształcie owalu)
A gdzie jest takie miasteczko?
Nad kolorowa rzeczką.
Rozmowa na temat wiersza. Rodzic zadaje pytania: Gdzie znajdowało się miasteczko?; Jakie kolory miały domy i ich dachy?; Jakie były tam zwierzęta?; Jakiego koloru były koty i psy?. Następnie prosi: Policzcie, ile jest ułożonych domów nad rzeczką; Policzcie wszystkie dachy i okna; Opowiedzcie, jak wyglądałoby wasze wymarzone miasteczko.
Zabawa z wykorzystaniem „Karty Pracy – kolorowe miasteczko”– dzieci rozpoznają, nazywają i liczą poszczególne figury geometryczne. Następnie układają domki według wzoru.
karta pracy – kolorowe miasteczko
„Droga do domu” – zabawa ruchowa z elementem zachowania równowagi. Rodzic kładzie w jednej części sali planszę z obrazkiem domu. Następnie układa z woreczków gimnastycznych drogę do domu. Zadaniem dzieci jest przejść po woreczkach do domu tak, aby z nich nie spaść.
„Autobusy jadą po mieście” – zabawa bieżna. Rodzic jest sygnalizatorem świetlnym i zmienia światła: czerwone, zielone. Dzieci-autobusy poruszają się po sali raz wolno, raz szybko. Kierowca-dziecko zatrzymuje się, gdy jest światło czerwone.
Zabawa z wykorzystaniem „Karty Pracy – domek”– dzieci rozpoznają i nazywają poszczególne figury geometryczne. Następnie układają domek według wzoru.
Środa (29.04.2020)
Temat dnia: Polska to mój kraj.
„Mazurek Dąbrowskiego” – słuchanie pierwszej zwrotki hymnu Polski. Wyjaśnienie słowa hymn. Rozmowa o tym, dlaczego i kiedy go śpiewamy oraz jaką postawę należy wtedy przyjąć.
https://www.youtube.com/watch?v=ioUutRw9WeQ
„Polska” – słuchanie wiersza R. Przymusa oraz rozmowa na temat jego treści. Rodzic recytując wiersz, pokazuje dzieciom mapę Polski.
Polska
Ryszard Przymus
Polska – to taka kraina,
która się w sercu zaczyna.
Potem jest w myślach blisko,
w pięknej ziemi nad Wisłą.
Jej ścieżkami chodzimy,
budujemy, bronimy.
Polska – Ojczyzna…
Kraina, która się w sercu zaczyna.
Rodzic rozmawia z dziećmi na temat wiersza, dzieci mówią, o jakim kraju była mowa w wierszu. Rodzic wyjaśnia słowa:ojczyzna, Wisła, kraina. Pyta: Co to znaczy, że jesteśmy Polakami i mówimy po polsku?. Pokazuje dzieciom, gdzie na mapie są: morze, góry, rzeka Wisła.
„Znam mój kraj” – zabawa dydaktyczna. Na środku dywanu leży kontur mapy Polski z zaznaczonym morzem, górami, zielonymi terenami. Każde z dzieci otrzymuje konturową mapę Polski w formacie A5 oraz fragmenty: morza, gór, lasów, łąk. Dzieci z pomocą Rodzica przyklejają według wzoru fragmenty na konturze Polski.
„Wycieczka pociągiem” – zabawa ruchowa. Dzieci ustawiają się w pociąg. Rodzic jest motorniczym. Wszyscy wyruszają na wycieczkę po Polsce. Dzieci poruszają się po sali, naśladując odgłos jadącego pociągu: ciuch, ciuch, ciuch. Gdy motorniczy mówi, że zatrzymujemy się na stacji, pociąg staje i dzieci dzielą na sylaby wyraz Polska – głośno, ciszej, aż do szeptu.
„Mapa Polski” – puzzle. Składanie w całość pociętej na cztery części mapy konturowej Polski. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej. Rodzic rozdaje każdemu dziecku pociętą na cztery części mapę Polski. Dzieci składają elementy w całość i naklejają na kartki.
„Wędrówka po górach” – zabawa ruchowo-naśladowcza. Rodzic mówi dzieciom, że wyruszają w góry na wycieczkę. Dzieci maszerują. Najpierw szybko unoszą wysoko kolana. Następnie idą coraz wolniej, ponieważ wchodzą na górę. Na hasło: Schodzimy z góry dzieci naśladują szybki chód z wysokim unoszeniem kolan.
„Jestem Polakiem” – słuchanie piosenki Justyny Tomańskiej i Marlusza Totoszko: „Jestem Polakiem”- „Niezwykłe Lekcje Rytmiki połączone z zabawą ruchową.
Jestem Polakiem
sł. Justyna Tomańska muz. Marlusz Totoszko
Ref: Jesteśmy Polką i Polakiem
Dziewczynką fajną i chłopakiem
Kochamy Polskę z całych sił,
Chcemy byś również kochał ją i ty i ty
1 Ciuchcia na dworcu czeka
Dziś wszystkie dzieci pojadą nią by poznać kraj
Ciuchcia pomknie daleko i przygód wiele
Na pewno w drodze spotka Nas
Ref: Jesteśmy …
2 Pierwsze jest Zakopane miejsce wspaniałe
Gdzie góry i górale są
Kraków to miasto stare w nim piękny Wawel
Obok Wawelu mieszkał smok
Ref: Jesteśmy ..
3 Teraz to już Warszawa to ważna sprawa
Bo tu stolica Polski jest
Wisła, Pałac Kultury, Królewski Zamek
I wiele innych pięknych miejsc
Ref: Jesteśmy..
4 Toruń z daleka pachnie, bo słodki zapach
Pierników kusi mocno nas
Podróż skończymy w Gdańsku
Skąd szarym morzem
Można wyruszyć dalej w świat
Ref: Jesteśmy …
Jesteśmy Polką i Polakiem
Dziewczynką fajną i chłopakiem
Kochamy Polskę z całych sił,
Chcemy byś również kochał ją i ty i ty
Czwartek (30.04.2020)
Temat dnia: Symbole narodowe – flaga.
„Barwy ojczyste” – zapoznanie z wierszem Cz. Janczarskiego.
Barwy ojczyste
Czesław Janczarski
Powiewa flaga,
gdy wiatr się zerwie.
A na tej fladze
biel jest i czerwień.
Czerwień to miłość,
biel – serce czyste.
Piękne są nasze
barwy ojczyste.
Rodzic wyjaśnia dzieciom słowo flaga. Demonstruje dzieciom flagę narodową. Omawia jej wygląd, zwraca uwagę na kolorystykę i ułożenie kolorów.
„Stolica Polski” – zabawa dydaktyczna. Rodzic rozkłada pocztówki przedstawiające najbardziej znane miejsca w Warszawie, np.: Zamek Królewski, Stare Miasto, Pałac Kultury i Nauki, Syrenkę Warszawską, Grób Nieznanego Żołnierza. Zachęca dzieci do swobodnych wypowiedzi na temat oglądanych obrazków. Rodzic pyta: Czy ktoś z was widział te miejsca w Warszawie?. Rodzic mówi: Warszawa jest stolicą Polski. Wyjaśnia dzieciom znaczenie słowa stolica i pokazuje, gdzie jest na mapie.
„Wars i Sawa „– słuchanie legendy W. Chotomskiej. Rodzic podczas czytania wykorzystuje sylwety postaci z legendy.
Wars i Sawa
Wanda Chotomska
Dawno, bardzo dawno temu, nad brzegiem Wisły mieszkał młody rybak Wars. Któregoś dnia, gdy szedł nad rzekę, by zarzucić sieci, usłyszał piosenkę:
Siedem fal mnie strzeże
i siedem błyskawic.
Kto się ich nie lęka,
niech się tutaj zjawi.
Piosenkę śpiewała dziewczyna. Głos miała tak piękny, słodki i dźwięczny, że Wars nie zawahał się ani chwili:
– Nie boję się niczego! – zawołał. Wskoczył do swojej łodzi i popłynął. Ledwo jednak odbił od brzegu, rozpętała się straszliwa burza.
– Roztrzaskamy ci wiosła! – syczały błyskawice.
– Porwę twoje sieci na strzępy! – ryczał wicher.
– Zatopimy łódź! – groziły fale.
Ale Wars płynął tak szybko, że ani wicher, ani fale, ani błyskawice nie mogły go dogonić.
Kiedy był już w środku rzeki, wśród wzburzonych fal ujrzał dziwną postać: pół rybę, pół dziewczynę. Była to syrena. Zdziwił się Wars. Podpłynął bliżej. Wyciągnął rękę. Syrena podała tarczę i miecz. I nagle… zmieniła się w piękną dziewczynę.
– Na imię mam Sawa – powiedziała. – Teraz ty broń mnie, rzeki i miasta.
A potem było jak w bajce:
Żyli długo i szczęśliwie
dzielny Wars i piękna Sawa.
Rosło miasto nad Wisłą –
dzielna, piękna Warszawa.
Fale płyną jak dawniej…
Wiatr powtarza piosenkę.
– Jaki herb ma Warszawa?
– Syrenkę!
Rozmowa na temat legendy. Rodzic pyta: Jak miał na imię rybak?; Jak miała na imię dziewczyna, którą postanowił uratować rybak?; Jak wyglądała dziewczyna?; Co straszyło rybaka?; Co Wars dostał od dziewczyny?; Jakie miasto założyli Wars i Sawa?; Nad jaką rzeką powstało miasto Warszawa?.
„Mój teatrzyk” – zabawa w teatr. Dzieci wykonują kukiełki do inscenizacji legendy o Warsie i Sawie. Rodzic rozdaje dzieciom wycięte kontury postaci występujących w utworze. Rodzic pokazuje sylwety postaci, które używał podczas czytania legendy. Dzieci mogą sobie wybrać, którą kukiełkę chcą wykonać. Następnie ozdabiają sylwety, używając materiałów przygotowanych przez Rodzica (np.: włóczka, różnego rodzaju skrawki materiałów, kredki, flamastry). Gdy dzieci ozdobią już sylwety kukiełek, Rodzic pomaga przymocować patyczki, by można było wykorzystać kukiełki do zabawy w teatr.
Zabawa z wykorzystaniem „Karty Pracy – flaga” – dzieci kolorują flagę Polski zgodnie ze wzorem.
„Most” – zabawa ruchowa z elementem zachowania równowagi. Rodzic rozkłada na dywanie sznurek (w różnych kierunkach). Zadaniem dzieci jest przejść po nim stopa za stopą, tak jak po moście, by nie spaść do rzeki.
„Wars i Sawa” – zabawa ruchowa z elementem skoku. Rodzic rozkłada na dywanie szarfy. Dzieci poruszają się w rytm bębenka – raz szybko, raz wolno. Gdy Rodzic przestaje grać, każde dziecko staje przed szarfą i wskakuje do niej obunóż, mówiąc: Wars, następnie wyskakuje z niej, mówiąc: Sawa.
Piątek (01.05.2020)
Temat dnia: Symbole narodowe – godło.
„Orły białe duże i małe” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Rodzic pokazuje obrazek z orłem białym. Dzieci poznają nazwę ptaka. Próbują opisać jego wygląd. Rodzic rozdaje dzieciom opaski z orłami. Rodzic gra na tamburynie, a wszystkie dzieci naśladują lot ptaków. Na hasło: Małe orły dzieci zatrzymują się. Na hasło: Duże orły dzieci, poruszają się po sali.
„Znak” – słuchanie wiersza M. Łaszczuk.
Znak
Maria Łaszczuk
Czy wiesz, jaki to znak:
w czerwonym polu biały ptak?
Wiem – odpowiedział Jędrek mały.
– To jest znak Polski: orzeł biały.
Rozmowa na temat przeczytanego wiersza. Rodzic wyjaśnia dzieciom, co to jest symbol narodowy – znak Polski, którym jest orzeł biały. Rodzic prezentuje dzieciom godło Polski. Dzieci opisują, co na nim widzą. Poznają nazwę ptaka na godle – orła białego.
Zestaw ćwiczeń ruchowych.
– „Kocham Cię, Polsko” – Rodzic rozdaje dzieciom flagi Polski, włącza dowolną melodię (może to być wybrana pieśń patriotyczna). Przedszkolaki falują flagami w rytm muzyki, pląsają.
– „Zwiedzamy Polskę” – dzieci na kocykach tworzą pociąg i ruszają w podróż po Polsce. Rodzic wymienia miasta, do których dojeżdżają.
– „Dom – ojczyzna” – dzieci z gąbkowych klocków budują domy.
– „Biało–czerwoni” – zabawa w kolory. Dzieci siedzą na linii, Rodzic rzuca piłkę i wymienia kolor. Dzieci łapią ją oburącz i odrzucają. Gdy Rodzic wymienia kolor biały lub czerwony, dzieci nie łapią piłki.
„Symbole narodowe” – praca z wykorzystaniem puzzli. Dzieci wycinają obrazek przedstawiający godło Polski, rozcinają na części, układają według wzoru i naklejają na kartki
„Godło lub flaga” – zabawa ruchowa. Dzieci otrzymują opaski z obrazkami symboli narodowych: godła i flagi. Maszerują i podskakują do rytmu wystukiwanego na tamburynie. Na hasło: Godło lub Flaga dzieci, które mają jeden z tych obrazków, podbiegają do Rodzica
„Białe orły” – zabawa ruchowa. Dzieci biegają przy skocznej muzyce, naśladując lot orła (ręce rozłożone w bok, poruszają nimi jak skrzydłami). Gdy muzyka cichnie, na hasło Rodzica: Orły lądują dzieci zatrzymują się i opuszczają ręce.
Drodzy Rodzice, Kochane Jagódki!
Serdecznie witam wszystkie Jagódki, Rodziców oraz wszystkich domowników. Rozpoczynamy kolejny tydzień zabaw i zadań. Mam nadzieje, że chociaż trochę możemy umilić Wam ten czas spędzany w domu. W tym tygodniu porozmawiamy o tym, jak możemy dbać o naszą planetę. Dowiemy się wiele o utrzymywaniu porządku wokół siebie (w domu, przedszkolu i na zewnątrz), właściwym zachowaniu w lesie, zanieczyszczaniu wody, używaniu surowców wtórnych i segregacji odpadów. Przedszkolaki poznają wiersze Co to jest przyroda Danuty Gellner, Obietnica Iwony Salach, Śmieciu precz Stanisława Kraszewskiego, Co to jest ekologia Danuty Klimkiewicz i Wiesława Drabika, Chora rzeka (fragment) Joanny Papuzińskiej i Robimy porządki. Nauczymy się na pamięć wiersza Władysława Broniewskiego Posłuchajcie mojej prośby. Przedszkolaki posłuchają historii o kropelce wody i o dzieciach, które zanieczyściły rzekę. Sprawdzą, czym różni się czysta woda od brudnej oraz co stanie się z warzywem (rośliną) w czystej, a co w zanieczyszczonej wodzie. Poznają pojęcie ekologia, zrobią ekoludka z surowców wtórnych oraz instrumenty z butelek i produktów sypkich. Razem zastanowimy się, czym jest przyroda, jakie zachowania wobec niej są właściwe, a jakie nie, i stworzymy kodeks małego ekologa.
Drodzy Rodzice Zabawa rzeczami codziennego użytku czy tworzenie zabawek „z niczego” to dobre sposoby na rozwijanie kreatywności dziecka i uniknięcie nudy. Takie aktywności wpływają pozytywnie na poczucie własnej wartości, umiejętność rozwiązywania napotkanych trudności i konfliktów oraz zdolność koncentracji uwagi. Pozwalają na ćwiczenie sprawności rączek i uczą maluchy ponownego wykorzystywania niepotrzebnych rzeczy oraz szacunku do przedmiotów. Pomoc w gotowaniu, sprzątaniu czy wykonywaniu innych obowiązków domowych jest nie tylko dobrą zabawą i aktywnością wzmacniającą więzi pomiędzy członkami rodziny – dziecko uczy się w ten sposób odpowiedzialności i nabywa umiejętności, które przydadzą mu się w późniejszym życiu. Jeżeli to możliwe, warto czasem zorganizować w domu tydzień lub dzień bez zabawek. Wszystkie zabawki należy schować (na przykład wynieść do piwnicy lub zamknąć w pudłach), dać synowi czy córce różne przedmioty: pudełka, butelki plastikowe, materiały, szary papier, i zachęcić do zabawy. Jeśli maluch ma trudności z wymyśleniem, w co się bawić, na początek można dać mu kilka pomysłów. Pudełko z przyklejonymi nakrętkami od butelek może służyć za samochodzik, a na dużym arkuszu papieru można stworzyć tor do jeżdżenia. Można również zrobić pacynki z rękawiczek i skarpetek lub kulki z gazety i ćwiczyć rzucanie do celu. Dzieciom może się też spodobać robienie różnych eksperymentów czy domowych mas plastycznych.
Założenia programowe – Kwiecień (20.04-24.04.2020)
Tematyka tygodnia: Dbamy o naszą planetę.
Cele ogólne:
– klasyfikowanie przedmiotów według dwóch cech; wdrażanie do utrzymywania
porządku w swoim otoczeniu;
– rozwijanie poczucia odpowiedzialności za przyrodę; wdrażanie do utrzymywania
porządku w swoim otoczeniu; wskazywanie właściwych i niewłaściwych zachowań
wobec przyrody;
– rozwijanie sprawności manualnej i inwencji twórczej; kształtowanie umiejętności
wykorzystywania różnych materiałów w pracy plastycznej;
– rozwijanie mowy i koncentracji uwagi – opowiadanie historyjki obrazkowej
zgodnie z chronologią zdarzeń; tworzenie okazji do poznawania rzeczywistości przyrodniczej
poprzez eksperymentowanie;
– nabywanie sprawności ruchowej i zwinności; wdrażanie do utrzymywania
porządku; kształtowanie umiejętności klasyfikowania według określonej cechy.
Temat dnia:
- Czysto wokół nas.
- Sprzątanie świata.
- Ekoprzyjaciele.
- Czysta rzeka.
- Segregujemy odpady.
Poniedziałek (20.04.2020)
Temat dnia: Czysto wokół nas.
„Co to jest przyroda?” – wyjaśnienie określenia przyroda na podstawie wysłuchanego wiersza D. Gellnerowej.
Co to jest przyroda?
- Gellner.
– To drzewa i kwiaty,
liście i woda.
Motyl nad łąką,
biała stokrotka.
– Przyroda jest wokół,
wszędzie ją spotkasz!
Ptak rozśpiewany,
grające świerszcze …
– Powiedzcie proszę,
co jeszcze, co jeszcze?
– Kochaj przyrodę!
Szanuj przyrodę!
Omijaj w lesie
Sadzonki młode!
– Szanuj przyrodę!
Kochaj przyrodę!
Kwiatom w doniczkach
nie żałuj wody!
Dbaj o trawniki!
Niech koło domu
będzie wesoło!
Będzie zielono!
Po przeczytaniu wiersza Rodzic kładzie na środku sali planszę przedstawiającą łąkę. Rozdaje dzieciom obrazki z kwiatami. Rodzic wyjaśnia, które kwiaty należy wybrać. Zadaniem dzieci jest wybranie tych kwiatów, których płatki są okrągłe i żółte. Następnie dzieci umieszczają wybrane kwiaty na planszy z łąką.
Zabawy rozwijające sprawność fizyczną.
– „Idziemy do lasu” – ćwiczenie orientacyjno-porządkowe. Rodzic gra na tamburynie, dzieci maszerują parami.
– „Zbieranie jagód” – ćwiczenia dużych grup mięśniowych. Dzieci maszerują, unosząc wysoko kolana. Na polecenie Rodzica dzieci robią przysiad, udając zbieranie jagód, następnie wstają, prostują się i dalej spacerują, unosząc wysoko kolana.
– „Marsz na czworakach między gęstymi zaroślami” – zabawa z elementem czworakowania. Rodzic gra na tamburynie, a dzieci swobodnie biegają po sali. Gdy Rodzic przestanie grać, dzieci poruszają się na czworakach, udając przechodzenie między zaroślami.
„Obietnica „– słuchanie wiersza I. Salach połączone z rozmową na temat niebezpieczeństw zagrażających środowisku ze strony człowieka.
Obietnica
Iwona Salach
Gdy do lasu pójdą dzieci, żadne w lesie nie naśmieci,
bo papierki i butelki dają pożar czasem wielki.
Każdy malec obiecuje, że przyrodę uszanuje.
Nie wystraszy w lesie zwierza, co do wody właśnie zmierza.
Nie zabrudzi rzeki także. Dba o czystość, dba, a jakże.
A więc dziecię moje młode – przed zagładą chroń przyrodę.
Rodzic, czytając wiersz, pokazuje plansze lub obrazki miejsc zanieczyszczonych, np.: lasu, rzeki lub miejsc zniszczonych przez pożar. Omawia z dziećmi, jak należy zachowywać się w lesie. Rodzic pyta: Czy w lesie możemy śmiecić?; Dlaczego nie możemy śmiecić?. Jeszcze raz czyta dwa pierwsze wersy wiersza.
Rodzic razem z dziećmi tworzy kodeks małego ekologa. Na dużym kartonie układa obrazek lasu i pyta dzieci: Czy każde dziecko obiecuje, że przyrodę uszanuje?. Następnie kładzie na kartce obrazek rzeki oraz zwierząt i pyta: Czy obiecujecie nie straszyć zwierząt i nie zanieczyszczać rzek?. Rodzic przykleja obrazki do kartonu. Dzieci odbijają swoje dłonie pomalowane farbami na plakacie.
„Ptaki i ich gniazda” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Rodzic rozdaje dzieciom opaski z obrazkami ptaków: jaskółek. W rytm tamburyna dzieci-jaskółki naśladują latanie ptaków. Na hasło: Jaskółki dzieci podbiegają do wyznaczonego miejsca, które jest gniazdem dla ptaków.
„Sprzątamy las” – zabawa dydaktyczna. Rodzic demonstruje dzieciom dwie ilustracje lasu: zaśmieconego i czystego. Rozmawia z dziećmi, dlaczego nie wolno śmiecić w lesie. Następnie Rodzic przydziela dzieciom dwa zadania. Dzieci otrzymują małe i duże butelki plastikowe, spośród których muszą wybrać małe butelki w kolorze niebieskim i wrzucić do worka. Następnie otrzymują różne nakrętki. Zadaniem dzieci jest wybranie nakrętek, które są plastikowe i czerwone, oraz wrzucić je do worka.
Zabawa z wykorzystaniem Karty pracy – „Puzzle Ziemia” – dzieci układają pocięte w paski puzzle Ziemi.
„Czysto wokół nas” – zabawa ruchowa. Dzieci maszerują po sali w rytm spokojnej muzyki. Gdy muzyka cichnie, Rodzic wypowiada zdania zawierające prawdziwe informacje i niezgodne z prawdą. Gdy informacje są prawdziwe, dzieci klaszczą, gdy są nieprawdziwe, robią przysiad, np.: W lesie możemy zostawiać papierki, butelki, opakowania po sokach; W lesie głośno się zachowujemy, aby wystraszyć zwierzęta i ptaki; Nie zostawiamy w lesie papierków; W lesie zachowujemy się cicho; Nie łamiemy gałęzi z drzew; W lesie nie zrywamy liści z drzew oraz innych roślin; Gdy jesteśmy nad rzeką, nie wrzucamy butelek ani papierków do wody; Papierki i butelki po sokach wrzucamy do kosza na śmieci.
„Porządkujemy zabawki” – ćwiczenia w klasyfikowaniu przedmiotów. Rodzic rozkłada na dywanie misie w różnych kolorach oraz samochody – małe i duże. Prosi dzieci, aby uporządkowały zabawki. Pierwszym zdaniem będzie oddzielić brązowe misie od pozostałych. Natomiast drugim oddzielenie samochodów dużych od małych. Tak posegregowane zabawki dzieci układają na półkach.
Wtorek (21.04.2020)
Temat dnia: Sprzątanie świata.
„Śmieciu precz” – inscenizacja na podstawie wiersza S. Karaszewskiego. Rodzic przygotowuje sylwety dzieci oraz obrazki przedmiotów, o których jest mowa w wierszu i prezentuje je podczas czytania wiersza.
Śmieciu precz
Stanisław Karaszewski
Gdy rano słońce świeci,
wybiegają na dwór dzieci.
Miotły, szczotki idą w ruch,
bo dokoła wielki brud.
Śmieci precz, brudzie precz!
Ład, porządek dobra rzecz!
Tu papierek od cukierka.
Tam po soku jest butelka.
Ówdzie puszka po napoju.
I pudełko może twoje.
Żyć nie można w bałaganie.
Więc się bierzmy za sprzątanie.
Zmykaj śmieciu do śmietnika.
Bałaganie, brudzie znikaj!
Rodzic omawia z dziećmi treść przeczytanego wiersza. Kładzie przed dziećmi dwa obrazki: podwórka zaśmieconego i posprzątanego. Pyta dzieci, na którym z podwórek chciałyby się bawić.
„Sprzątanie świata” – zajęcia o emocjach. Analiza utworu D .Niemiec połączona z zabawami relaksacyjnymi.
Jak żyć, by z przyrodą w zgodzie być
Dominika Niemiec
Aby piękny był nasz świat,
nawet gdy masz mało lat,
żyj na co dzień ekologicznie,
wtedy wokół będzie ślicznie.
Śmieci segreguj, niech do kosza trafiają.
Uwaga! Ekolodzy po swym piesku sprzątają!
Zakręcaj kran, gdy woda z niego kapie.
Gdy posadzisz drzewko, będziesz fajnym dzieciakiem.
Latem, biegając po lesie, nie niszcz nigdy drzewek,
ptaki ci się odwdzięczą za to swoim śpiewem.
A wieczorem, gdy będziesz rozpalał z tatą ognisko,
pamiętaj, są do tego specjalne miejsca, ot i wszystko.
Rozmowa z dziećmi na podstawie treści utworu. Rodzic pyta: Czy podoba wam się nasza ziemia, nasz świat?; Jaki jest nasz świat?; Co trzeba robić, by żyć ekologicznie?; Dlaczego warto troszczyć się o przyrodę?; Jak się czujecie, gdy możecie bawić się tam, gdzie jest czysto?; Jak czulibyście się, gdyby wokół was było mnóstwo śmieci?.
„Relaks w lesie” – zabawa relaksacyjna. Rodzic zaprasza dzieci do położenia się na dywanie. Prosi, aby zamknęły oczy, słuchały go i wykonały z nim ćwiczenie. Włącza nagranie śpiewu ptaków (bądź leśną muzykę relaksacyjną z CD) i opowiada dzieciom o lesie, w którym się znalazły. W tym samym czasie, przechadzając się między dziećmi, rozsypuje na dywanie śmieci – papiery, pudełka kartonowe, puszki, plastikowe butelki, folie itp.
Wyobraźcie sobie, że poszliście na spacer do lasu. Szliście przez jakiś czas, a ponieważ trochę
się zmęczyliście, postanowiliście się położyć na polanie i chwilę odpocząć. Leżycie na zielonym, soczystym, miękkim mchu. Słońce przygrzewa. Jest wam bardzo przyjemnie. Wokół słychać śpiew ptaków, gdzieś z oddali dobiega pracowite stukanie dzięcioła. Jest spokojnie. Wiatr leciutko porusza gałęziami pobliskich paproci i czujecie na twarzy przyjemny powiew niosący ze sobą słodką woń kwiatów. Jeszcze chwilka i znów będziecie mogli wyruszyć w dalszą podróż i pospacerować w głąb kniei. Wasze oczy są tak ciężkie, że nie chcą się otworzyć. Przeciągacie się jak koty i powoli siadacie, wystawiając twarze do słońca. Powoli otwieracie oczy i rozglądacie się dookoła. Co to? Czy to na pewno jest piękny las?
Rodzic angażuje dzieci do rozmowy o tym, jak się czuły „odpoczywając w lesie”. Dzieci budują swobodne wypowiedzi. Rodzic. zwraca uwagę dzieci na śmieci, które pojawiły się w lesie. Prosi dzieci, by się zastanowiły: Kto mógł naśmiecić w lesie?; Czy zachował się właściwie?; Jak wygląda las pełen śmieci?; Co trzeba zrobić, aby las znów był piękny?.
Zabawa z wykorzystaniem Karty pracy – „Emocje”– układanie buzi osoby, która jest zadowolona, chodząc po czystym lesie i osoby niezadowolonej, smutnej, złej widzącej zaśmiecony las.
„Sprzątamy las” – zabawa dydaktyczna z elementem rywalizacji. Rodzic zaprasza dzieci do zabawy. Proponuje dzieciom posprzątanie lasu (zebranie śmieci rozrzuconych w poprzednim ćwiczeniu). Ta osoba, która zbierze najwięcej śmieci, której worek najbardziej się zapełni, otrzyma medal „Strażnika lasu”. Każde dziecko otrzymuje worek na śmieci oraz jednorazowe rękawiczki. W tym miejscu Rodzic zwraca uwagę dzieci na odpowiednie przygotowanie do sprzątania śmieci na dworze, w trosce o własne zdrowie i bezpieczeństwo. Na hasło: Sprzątamy las dzieci zbierają śmieci. Po zebraniu wszystkich śmieci dzieci wraz z Rodzicem sprawdzają, który worek jest najbardziej wypełniony, i wyłaniają zwycięzcę w sprzątaniu. Zwycięzca otrzymuje medal oraz oklaski .
„Czysta ziemia” – plakat. Rodzic dzieli pracę dzieci na trzy etapy. Pierwszy etap: dzieci otrzymują duży arkusz papieru z konturem kuli ziemskiej (na kuli zaznaczone są miejsca, które należy pokolorować na zielono i niebiesko) oraz suche pastele. Zadaniem dzieci jest pokolorowanie kuli. Drugi etap: dzieci otrzymują małe kwiatki i drzewka wycięte z papieru oraz pastele olejne. Zadaniem dzieci jest je pokolorować. Trzeci etap: dzieci otrzymują wycięte z papieru kolorowe rybki i mazaki. Zadaniem dzieci jest domalowanie rybkom oczu oraz łusek. Po wykonaniu zadań dzieci kończą wykonanie plakatu, przyklejając na błękitnych częściach globu przygotowane rybki, a na zielonych kwiatki i drzewka.
„Porządki w lesie” – zabawa ruchowa. Rodzic rozkłada na dywanie opakowania po sokach, papierki po cukierkach, kawałki gazet oraz plastikowe butelki po wodzie i sokach. W dwóch miejscach sali umieszcza worki na śmieci i oznacza tak, aby dzieci wiedziały, do którego worka mają wrzucać papierowe opakowania, a do którego plastikowe butelki. Rodzic może nad workami przyczepić odpowiednie obrazki. Dzieci przy dźwiękach tamburyna swobodnie maszerują, omijając rozrzucone śmieci. Gdy Rodzic przestanie grać, dzieci zbierają śmieci i wkładają do odpowiednio oznaczonych worków.
„Śmieci wrzucamy do kosza” – zabawa z elementem celowania. Rodzic przed dzieckiem w pewnej odległości ustawia kosz na śmieci. Zadaniem dzieci jest celowanie do kosza kulkami z gazet.
Środa (22.04.2020)
Temat dnia: Ekoprzyjaciele.
„Papierowe kule” – zabawa ruchowa z zachowaniem równowagi. Rodzic rozdaje dzieciom kulki z gazet. Zadaniem dzieci jest ułożenie ścieżki, po której dojdą do lasu. Następnie dzieci przechodzą po ścieżce
stopa za stopą.
„Jedzie pociąg” – zabawa ruchowa połączona z opowieścią. Rodzic mówi: Jedziemy na wycieczkę do lasu, by dowiedzieć się, co to takiego ekologia. Znam pewną sowę, która może nam wyjaśnić, co to takiego i czy to jest ważne. Dzieci ustawiają się w pociąg. Rodzic wyznacza osobę, która będzie prowadziła pociąg. Wybranemu dziecku wręcza czapkę maszynisty. Dzieci poruszają się po sali, śpiewając piosenkę na melodię Jedzie pociąg z daleka.
Jedzie pociąg
Dorota Augsburg
Jedzie pociąg z daleka,
na nikogo nie czeka.
Konduktorze łaskawy
zawieź nas do lasu,
nie zrobimy hałasu.
Chcemy, chcemy
do sowy, do sowy
mądrej głowy.
Ciuch , ciuch, ciuch, ciuch…
Gdy Rodzic podniesie czerwone kółko, pociąg zatrzymuje się, a Rodzic ogłasza nazwę stacji: Stacja czysty lasek. Dzieci ustawiają się w parach i spokojne maszerują po sali, tak jakby spacerowały po lesie. Rodzic prosi, by dzieci poszukały sowy mądrej głowy, która wyjaśni im, co znaczy tajemnicze słowo ekologia. Dzieci szukają w sali maskotki sowy, którą Rodzic wcześniej schował. Gdy dzieci odszukają sowę, siadają w kole.
„Co to jest ekologia” – słuchanie wiersza D. Klimkiewicz i W. Drabika połączone z rozmową.
Co to jest ekologia
Danuta Klimkiewicz, Wiesław Drabik
Ekologia – mądre słowo,
a co znaczy? – powiedz, sowo!
Sowa chwilkę pomyślała
i odpowiedź taką dała:
To nauka o zwierzakach,
lasach, rzekach, ludziach, ptakach.
Mówiąc krótko, w paru zdaniach,
o wzajemnych powiązaniach
między nimi, bo to wszystko,
to jest nasze środowisko.
Masz je chronić i szanować
– powiedziała mądra sowa.
Rodzic rozkłada obrazki: zwierząt, lasu, rzeki, ptaków. Pyta dzieci: Co to jest ekologia?; Czy możemy niszczyć środowisko?.
„Ekoludek” – praca plastyczno-techniczna z surowców wtórnych. Dzieci wykonują ekoludki z różnych dostępnych materiałów, np.: rolek po papierze toaletowym i ręcznikach papierowych, kolorowych gazet, pudełek po produktach spożywczych, włóczki, nakrętek plastikowych. Dzieci wykonują z pomocą Rodzica ekoludki według własnych pomysłów.
„Plakat małych ekologów” – praca plastyczna. Rodzic rozkłada na dywanie w różnych miejscach fragmenty obrazków: lasu, rzeki z rybami, zwierząt i ptaków leśnych (wyciętych z różnych gazet). Rodzic prosi, by dzieci wybrały sobie obrazki, które wykorzystają do wykonania plakatu. Następnie dzieci naklejają wybrane przez siebie obrazki na duży format szarego papieru. Na koniec wykonują wspólnie ramkę wokół plakatu, wykorzystując takie materiały jak: ścinki kolorowej bibuły, kawałki folii aluminiowej, sznurka, paseczki folii bąbelkowej, ścinki materiału.
„Echo na instrumentach” – zabawa muzyczna. Rodzic rozdaje dzieciom różnej wielkości plastikowe butelki, groch, ryż, kaszę. Dzieci przesypują produkty do butelek z użyciem łyżek i lejków. Następnie z pomocą Rodzica zakręcają butelki. Mogą je ozdobić kawałkami kolorowego papieru samoprzylepnego. Po zrobieniu instrumentów dzieci siadają w kole. Rodzic wygrywa prosty rytm, który dzieci powtarzają, używając swoich instrumentów.
Czwartek (23.04.2020)
Temat dnia: Czysta rzeka.
„Kropelka wody na wycieczce” – układanie i opowiadanie historyjki obrazkowej.
Rodzic demonstruje kontur kropli wody, układa napis woda i odczytuje go. Razem z dziećmi dzieli wyraz na sylaby. Następnie układa przed dziećmi trzy obrazki i opowiada historię kropelki wody:
- Kropelka wody wybrała się na wycieczkę nad rzekę. W rzece widać pływające ryby, dookoła trawę, świeci słońce. Rodzic pod obrazkiem kładzie kontur wesołej kropelki wody.
- Nad rzekę przyszły dzieci. Są na wycieczce. Rozrzuciły papierki po cukierkach, kartoniki i butelki po sokach wrzuciły do wody.
- Nad rzeką nie ma dzieci. Poszły do domu. Zostawiły papierki na trawie, kartoniki i butelki
w rzece. Rodzic pod obrazkiem kładzie kontur smutnej kropelki wody.
Następnie dziecko dostaje swoją historyjkę obrazkową i układa zgodnie z kolejnością zdarzeń. Gdy dzieci ułożą historyjkę, Rodzic prosi, by opowiedziały, co się wydarzyło, gdy kropelka wody poszła na wycieczkę nad rzekę.
„Chora rzeka” – słuchanie fragmentu wiersza J. Papuzińskiej połączone z rozmową na temat utworu.
Chora rzeka (fragment)
Joanna Papuzińska
Śniła się kotkowi rzeka,
wielka rzeka, pełna mleka…
Tutaj płynie biała rzeka.
Jak tu pusto!
Drzewo uschło…
Cicho tak –
ani ptak,
ani ważka, ani komar, ani bąk,
ani gad, ani płaz, ani ślimak, ani żadna wodna roślina,
[…] ani pstrąg,
nikt już nie żyje tutaj,
bo rzeka jest zatruta.
Sterczy napis: „Zakaz kąpieli”.
[…]
Chora rzeka nie narzeka,
tylko czeka, czeka, czeka…
Rozmowa na temat treści wiersza. Rodzic pyta: Co śniło się kotkowi?; Jakie zwierzęta mieszkają w wodzie?; Dlaczego wszystkie zwierzęta i rośliny wyprowadziły się z rzeki?. Rodzic przedstawia dzieciom dwa obrazki z rzeką czystą i brudną. Pyta: O której rzece był wiersz?; O co może prosić rzeka?. Np.: Nie zanieczyszczaj mnie; Nie wrzucaj butelek i worków do wody; Nie zostawiaj śmieci na brzegu rzeki. Rodzic zwraca uwagę na to, że nie tylko trzeba szanować wodę w rzekach czy jeziorach, lecz także nie wolno zanieczyszczać lasów, gdyż są one źródłem czystego powietrza, miejscem życia wielu roślin i zwierząt. Rodzic demonstruje obrazek lasu i zwierząt.
„Czysta i brudna woda” – zabawa badawcza z wykorzystaniem wody. Rodzic stawia na stole przezroczysty pojemnik z czystą wodą. Rozmawia z dziećmi na temat koloru wody i jej czystości. Dzieci wlewają do wody substancje (płyn do mycia naczyń, barwnik spożywczy, niebieską farbę). Obserwują, co dzieje się pod wpływem substancji i starają się wyciągnąć wnioski, jak zmienia się woda. Następnie Rodzic wkłada do tego pojemnika z brudną wodą seler. Dzieci przez cały dzień obserwują, co się stanie z rośliną pod wpływem działania substancji, które wlały do wody. Podsumowanie eksperymentu. Rodzic prowadzi rozmowę kierowaną z dziećmi na temat tego, co się stanie, gdy rośliny napiją się brudnej wody w rzece. Nawet bardzo mała ilość, wylanych substancji i wyrzuconych śmieci sprawia, że cała woda jest zanieczyszczona.
„Kropelki wody” – zabawa ruchowa. Rodzic rozkłada na dywanie szarfy, które będą kałużami. Dzieci są kropelkami wody. Rodzic gra na tamburynie, a dzieci biegają po sali. Na hasło: Kropelki do kałuży – dzieci zatrzymują się przed kałużami i wskakują do nich obunóż.
„Przejście przez rzekę” – zabawa ruchowa. Rodzic. nakleja na dywanie dwa pasy taśmy, które będą oznaczały rzekę. W środku rzeki rozkłada nierównomiernie woreczki (od jednej linii brzegu do drugiej), które będą oznaczały kamienie. Dzieci skaczą z jednego kamienia na drugi (skacząc z jednej nogi na drugą).
„Duża fala” – zabawa ruchowa. Dzieci w parach siedzą jedno za drugim, nogi w rozkroku wyciągnięte do przodu. Ręce mają wyprostowane w bok. Przechylają się z jednego boku na drugi. Na uderzenie w bębenek i hasło Fala kładą się raz na jednym boku, raz na drugim.
„Śpiewające Brzdące – Nasza planeta” – słuchanie piosenki i rozmowa na temat jej treści.
Piątek (24.04.2020)
Temat dnia: Segregujemy odpady.
„Posłuchajcie mojej prośby” – nauka wiersza W. Broniewskiego połączona z zabawą ruchową. Rodzic czyta wiersz. Prosi, by dzieci poruszały się po okręgu, poruszając się, mówiły wiersz. Ostatnie słowa w każdym wersie dzielą na sylaby.
Posłuchajcie mojej prośby
Władysław Broniewski
Jestem sobie kosz do śmieci.
Do mnie, do mnie chodźcie dzieci!
Stoję sobie przy tym świerku,
pełno chciałbym mieć papierków.
A ja jestem ławka szara.
Kto mnie lubi, niech się stara
nie podeptać mnie, nie pociąć,
bo cóż biedna mogę począć.
Zestaw ćwiczeń ruchowych
– „Rakieta” – dzieci stoją w kręgu. Klaszczą wolno w ręce i tupią, jednocześnie pochylając się raz w lewą, raz w prawą stronę. Potem coraz bardziej przyspieszają tempo klaskania i tupania. Obracają się. Szybko uderzają dłońmi w kolana. Prawą dłonią zataczają kółka przed nosem i jednocześnie „bzyczą”. Podskakują, wyciągają ręce do góry z okrzykiem: Hura!!! (rakieta wystartowała). Zabawę można powtórzyć.
– „Planety” – dzieci (jako mieszkańcy różnych planet) rytmicznie poruszają się do dowolnej melodii. Podczas przerwy w muzyce każde dziecko podchodzi do koleżanki lub kolegi i wymyśla przyjazny gest powitalny.
– „Orbity” – tor przeszkód z elementami gimnastycznymi. Dzieci startują z wyznaczonej linii
w pozycji raczka, dochodzą do określonego punktu, wykonują tam dwa przysiady z woreczkiem na głowie, następnie zmierzają na czworakach do mety.
– „Deszcz meteorytów” – Rodzic rozdaje pompony. Dzieci potrząsają, wymachują pomponami w rytm dowolnej melodii. Najpierw trzymają pompony raz w jednej, raz w drugiej dłoni. Następnie wykonują taniec cheerleaderek / cheerleaderów według własnych pomysłów.
– „Powrót na ziemię” – Rodzic rozkłada materac lub koc, dzieci kładą się na plecach i turlają.
„Robimy porządki” – zapoznanie z treścią wiersza.
Robimy porządki
Wszystkie dzieci, nawet duże
posprzątają dziś podwórze.
A dorośli pomagają,
śmieci w workach wyrzucają.
Pierwszy worek jest zielony, (Rodzic kładzie na dywanie zielony worek, a obok szklany przedmiot)
cały szkiełkiem wypełniony.
W żółtym worku jest bez liku (Rodzic kładzie na dywanie żółty worek, a obok plastikowe butelki)
niepotrzebnych już plastików.
A niebieski worek – wiecie – (Rodzic kładzie niebieski worek, a obok papierowe pojemniki)
papierowe zbiera śmieci.
My przyrodę szanujemy,
śmieci więc segregujemy.
Z ekologią za pan brat
mama, tata, siostra, brat.
Siostra, mama, tata, brat.
Rodzic rozkłada obrazki: zaśmieconego podwórka i posprzątanego; zaśmieconego i niezaśmieconego lasu. Rodzic. prosi, by dzieci wskazały obrazki przedstawiają miejsca, w których dobrze czuliby się ludzie i zwierzęta.
„Góra śmieci” – zabawa ruchowa. Rodzic przeprowadza z dziećmi rozmowę. Pyta: Co to są śmieci?; Co może być śmieciem?; Czy śmieci wokół nas są potrzebne?; Co należy zrobić ze śmieciami?; Co to jest segregacja śmieci?. Następnie Rodzic wysypuje na środku dywanu: pudełka kartonowe po sokach lub opakowania po produktach spożywczych, papiery, plastikowe butelki, folie, pojemniki po jogurtach, serkach, kilka szklanych opakowań. Stawia trzy pojemniki: zielony – na szkło, niebieski – na papier, żółty – na plastik. Pojemniki mają przyklejone obrazki przedmiotów, które należy do nich wrzucać. Dzieci poruszają się przy dźwiękach tamburyna. Gdy muzyka cichnie, Rodzic podnosi pojemnik w wybranym kolorze i mówi odpowiednie hasło: Szkło / Papier / Plastik. Dzieci zbierają rozsypane przedmioty i wrzucają je do pojemnika o odpowiednim kolorze.
Zabawa z wykorzystaniem Karty Pracy „Posortuj odpady”– zadaniem dzieci jest połączenie przedmiotów papierowych z niebieskim koszem, przedmiotów plastikowych z żółtym koszem, a przedmiotów szklanych z zielonym koszem.
„Kosze na śmieci” – praca plastyczno-techniczna. Rodzic rozdaje dzieciom pojemniki i kolorowy papier. Zadaniem każdego dziecka jest wykonanie kosza na śmieci: na papier w kolorze niebieskim, na plastik w kolorze żółtym i na szkło w kolorze zielonym. Dzieci oklejają pojemniki papierami w odpowiednich kolorach.
„Ratujmy Ziemię” – zabawa ruchowa. Rodzic pokazuje dzieciom duży globus jako symbol Ziemi – miejsca, w którym mieszkamy. Następnie rozkłada na dywanie przedmioty wykonane z papieru, plastiku, szkła. Rodzic pyta dzieci: Czy możemy nie sprzątać śmieci?; Czy moglibyśmy mieszkać razem ze śmieciami?. Prosi, by dzieci rozstawiły w sali zrobione przez siebie kosze na śmieci. Rodzic zaczyna grać na tamburynie. Dzieci poruszają się w rytm muzyki. Na hasło: Śmieci do kosza! dzieci zbierają śmieci i wkładają do odpowiednich koszy.
„Rybek z Rybnika uczy dzieci segregować śmieci” – oglądanie filmu edukacyjnego.
Pozdrawiam serdecznie Agnieszka Wójcicka
Drodzy Rodzice, kochane Jagódki
Przed Nami kolejny tydzień nauki w domu. W tym tygodniu przyjrzymy się pracy rolnika: czynnościom, jakie wykonuje, potrzebnym mu narzędziom i pojazdom. Dowiemy się, czym jest kłos i jak z ziarenka wyrasta roślina, a na podstawie wiersza Pieczywo Bogusława Szuta poznamy proces powstawania mąki, zapoznamy się również z różnymi rodzajami pieczywa (bochenek chleb, rogaliki). Ponadto porównamy jajka kurze i przepiórcze, poznamy produkty, które powstają z mleka – masło, mleko, sery, śmietana, jogurt. Zachęcam by wraz z dziećmi obejrzeć ziemię i ziarna zbóż, zasiać nasionka.
Drogie Jagódki w tym specyficznym czasie, kiedy nie możemy spotykać się razem, ćwiczyć, rysować, układać i zgadywać w przedszkolu, właśnie za pośrednictwem internetu możecie wraz z rodzicami napisać do nas jak spędzacie ten czas w domu, zadać pytania na interesujące was tematy oraz uzyskać od nas różnorodne informacje. Zapraszam do wspólnej i twórczej zabawy.
Tematyka tygodnia: Praca rolnika (13.04 -17.04.2020)
CELE OGÓLNE:
– poznanie pracy rolnika – czynności, jakie wykonuje i potrzebnych mu
narzędzi; wiązanie opisu słownego z obrazkiem;
– opowiadanie historyjki obrazkowej zgodnie z chronologią zdarzeń,
używanie określeń: na początku, potem, na końcu;
–porównywanie liczebności zbiorów; odwzorowywanie liczebności za pomocą
zbiorów zastępczych;
– rozwijanie motoryki małej; zapoznanie z wyglądem i nazwami pojazdów;
-wzmacnianie mięśni grzbietu; poznanie produktów, które powstają z mleka;
rozumienie znaczenia jedzenia nabiału dla zachowania zdrowia.
Temat dnia:
- Na polu.
- Dzień w gospodarstwie.
- Ale jaja!
- Traktor.
- Skąd się bierze ser?
Poniedziałek (13.04.2020)
Temat dnia: Na polu.
„Rolnik” – nauka wiersza Z. Dmitrocy połączona z zabawą naśladowczą.
Rolnik
Zbigniew Dmitroca
Rolnik rano rusza w pole (dzieci w kole maszerują jedno za drugim)
orać pługiem czarną rolę. (dzieci zatrzymują się, kładą ręce na
ramionach sąsiada i maszerują w miejscu)
Sieje zboże i buraki, (dzieci, stojąc w kole, naśladują sianie ziarenek)
z których potem są przysmaki. (dzieci, stojąc w kole, masują się po brzuchach)
„Rolnik sam w dolinie” – tradycyjna zabawa ruchowa. Dzieci stoją w kole, trzymając się za
ręce. Dziecko-rolnik wchodzi do środka koła, następnie dołączają do niego kolejno wybrane dzieci.( Do zabawy można zaprosić domowników lub wykorzystać maskotki).
Rolnik sam w dolinie
Rolnik sam w dolinie, rolnik sam w dolinie.
Hejże dzieci, hejże ha, rolnik sam w dolinie.
Rolnik bierze żonę, rolnik bierze żonę,
Hejże dzieci, hejże ha, rolnik bierze żonę.
Żona bierze dziecko, żona bierze dziecko.
Hejże dzieci, hejże ha, żona bierze dziecko.
Dziecko bierze kotka, dziecko bierze kotka.
Hejże dzieci, hejże ha, dziecko bierze kotka.
Kotek bierze myszkę, kotek bierze myszkę.
Hejże dzieci hejże ha, kotek bierze myszkę.
Myszka bierze serek, myszka bierze serek.
Hejże dzieci hejże ha, myszka bierze serek.
Ser zostaje w kole, bo nie umiał w szkole
tabliczki mnożenia, ani podzielenia
koło sie obraca, serek sie przewraca
Hejże dzieci hejże ha, i do myszki wraca
„Jestem rolnikiem” – zabawa dydaktyczna. Rodzic pokazuje ilustracje przedstawiające pole i rolnika. Wyjaśnia, kto to jest rolnik. Rodzic stawia przed dziećmi pojemniki z ziemią. Pokazuje, jak rolnik sieje ziarenka zbóż, które wyrastają i później mamy z nich np. chleb, rogaliki. Rodzic rozdaje dzieciom ziarenka, np.: owsa. Dzieci oglądają je. Następnie razem z Rodzicem wykonują rowki w ziemi w pojemniku. Następnie sieją ziarenka. Rodzic wyjaśnia dzieciom, że po jakimś czasie wykiełkują i będą rosnąć, aż pojawią się kłosy (Rodzic pokazuje ilustrację kłosów) i rolnik będzie mógł je zebrać za pomocą specjalnej maszyny – kombajnu. Rodzic pokazuje ilustracje.
„Od ziarenka do kwiatka” – praca z wykorzystaniem karty pracy. Dzieci wycinają obrazki i układają je w prawidłowej kolejności, tworząc historyjkę. Naklejają obrazki na kartkę. Opowiadają, co widzą na obrazkach, w jaki sposób z ziarenka wyrosła roślina.
„Pieczywo” – słuchanie wiersza B. Szut połączone z rozmową na temat pracy rolnika na podstawie ilustracji. Rodzic podczas czytania pokazuje ilustracje. Rozkłada je na dywanie. Na pierwszej widać, jak rolnik sieje ziarno, na drugiej widać kiełkujące ziarno, na trzeciej wyrastające kłosy, na czwartej widać, jak rolnik zbiera zboże maszyną –kombajnem, na piątej rolnik wiezie zboże w workach do młyna, na szóstej widać w młynie worki z mąką (Rodzic może pokazać dzieciom na tackach mąkę, dzieci dotykają, mówią, jaki ma kolor)
Pieczywo
Bogusław Szut
Skąd na stole smaczny chlebek?
Rolnik sieje ziarno w glebę.
(Gleba to jest ziemia czarna, w której rośnie zboże z ziarna.)
Kiedy zboże jest dojrzałe, rolnik
kosi je z zapałem, potem młóci,
w swych maszynach
i wywozi plon do młyna.
Młynarz w młynie ziarno miele,
białej mąki robi wiele.
Mąka trafia do piekarza,
który ciasto z niej wytwarza.
Z ciasta robi i chleb, rogale…
W piecu piecze je wytrwale.
Jest pieczywo! Ślinka leci,
więc smacznego, dzieci!
„Chleb i rogaliki” – degustacja pieczywa. Rodzic w koszyczkach ma bochenek chleba oraz rogaliki. Dzieci opisują wygląd pieczywa, zapoznają się z nazwą pieczywo. Rodzic pokazuje obrazki: kłosa, ziarenek, mąki, bochenka chleba. Zadaje dzieciom pytania: Z czego składa się kłos?; Co można zrobić z ziarna?; Co robi się z mąki?. Dzieci razem z Rodzicem układają w odpowiedniej kolejności obrazki. Następnie dzieci przy próbują pokrojonego chleba i rogalików.
„Mało nas” – tradycyjna zabawa ruchowa. Dzieci stoją w kole, poruszają się w rytm melodii. Rodzic razem z dziećmi śpiewa piosenkę.
Mało nas
sł. i muz. tradycyjne
Mało nas, mało nas
do pieczenia chleba.
Jeszcze nam, jeszcze nam
ciebie tu potrzeba.
Mało nas, mało nas
do pieczenia chleba.
Jeszcze nam, jeszcze nam
[Imię] tu potrzeba.
Wtorek (14.04.2020)
Temat dnia: Dzień w gospodarstwie.
Stary Donald farmę miał – utrwalenie słów piosenki (s. 126). połączone z zabawą ruchową oraz
dźwiękonaśladowczą.
Stary Donald farmę miał
sł. i muz. tradycyjne
Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!
Na tej farmie pieska miał ija, ija, oł!
Słychać hau, hau tu,
Hau, hau tam,
Hau tu, hau tam,
Wszędzie hau, hau,
Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!
Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!
Na tej farmie krowy miał ija, ija, oł!
Słychać mu, mu tu,
Mu, mu tam,
Mu tu, mu tam,
Wszędzie mu, mu,
Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!
Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!
Na tej farmie kaczki miał ija, ija, oł!
Słychać kwa, kwa tu,
Kwa, kwa tam,
Kwa tu, kwa tam,
Wszędzie kwa, kwa,
Stary Donald farmę miał ija, ija oł!
„Wiejskie gospodarstwo” – zabawa ruchowa połączona z wiązaniem opisu słownego z obrazkiem. Rodzic przedstawia dzieciom ilustracje zagrody wiejskiej. Rozmawia z dziecmi na temat wyglądu zwierząt na ilustracji, np. krowy, konia, świni, kury, koguta, oraz na temat pracy rolnika w gospodarstwie – w jaki sposób opiekuje się tymi zwierzętami. Przy dźwiękach tamburyna dzieci poruszają się po sali. Na hasło, np.: Koniki do zagrody, dzieci, zamieniają się w koniki, wydają dźwięki: iha, iha i przybiegają do Rodzica Zabawa jest powtarzana tak długo, aż wszystkie zwierzątka zostaną wywołane.
„Awantura w Rym, cym cym” – słuchanie wiersza M. Strzałkowskiej połączone z ćwiczeniami dźwiękonaśladowczymi i rozmową na temat wiersza. Rodzic czyta wiersz, a dzieci naśladują odgłosy wydawane przez wymienione zwierzęta.
Awantura w Rym, cym, cym
Małgorzata Strzałkowska
Raz wybuchła na podwórku awantura,
bo zginęły pewnej kurze cztery pióra!
Kura gdacze, kaczka kwacze, krowa ryczy, (dzieci wydają odgłosy: ko, ko, kwa, kwa, mu, mu
świnia kwiczy, owca beczy, kwi, kwi, be, be
koza meczy, a na płocie, przy chlewiku, me, me
kogut pieje: „Kukuryku!”. kukuryku, kukuryku)
Gdy już każdy wrzasków miał powyżej uszu,
ze stodoły wyszło pisklę w pióropuszu.
Odnalazła kura pióra
i umilkła awantura,
a pisklęciu się dostała niezła bura.
Pytania: Dlaczego na podwórku wybuchła awantura?; Ile piór zginęło kurze?; Które zwierzęta były na podwórku?; Które zwierzątko miało pióra kury?.
„Awantura na podwórku” – zabawa dydaktyczna. Rodzic rozkłada obrazki ilustrujące przeczytany wiersz: 1. wiejskie podwórko i kura, pokazująca skrzydło bez czterech piór, 2. wiejskie podwórko i zwierzęta: kura, kaczka, krowa, świnia, kogut, 3. wiejskie podwórko i pisklę z czterem piórami, 4. wiejskie podwórko, kura, a przy niej cztery odnalezione pióra. Zadaniem dzieci jest ułożenie obrazków w odpowiedniej kolejności. Rodzic jeszcze raz czyta wiersz, przerywając go w wybranych miejscach, a dzieci wskazują kolejność obrazków, używając określeń: na początku, potem, na końcu.
„Wiejskie podwórko” – praca plastyczno-techniczna. Konstruowanie makiety przedstawiającej wiejskie podwórko.
„Zwierzątka z podwórka” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci poruszają się przy dźwiękach tamburyna. Gdy dźwięk instrumentu ucichnie, na hasło Rodzic, np.: Koniki – dzieci poruszają się po sali, naśladując wymienione zwierzątko: biegną, unosząc wysoko kolana i wydają dźwięki podobne do tych wydawanych przez konie. Następnie Rodzic wymienia: Kury – dzieci poruszają się na lekko ugiętych nogach, machają rękami tak jak skrzydłami i jednocześnie naśladują głosem wymienione zwierzę. Inne zwierzęta do naśladowania: kogut, krowa, koza.
Środa (15.04.2020)
Temat dnia: Ale jaja!
„Rodzinka z podwórka” – słuchanie wiersza D. Augsburg połączone z zabawą ruchową.
Rodzinka z podwórka
Dorota Augsburg
Jestem kurka z podwórka
i stroszę piórka.
Jestem damą ze swojego podwórka.
Wszyscy mnie podziwiają,
bo też jestem świetną mamą.
Idą zawsze za mną kurczaczki –
żółciutkie pisklaczki.
A kogucik zwinnie ziarnka wygrzebuje
i kurce je daje.
Bo kogut i kurka to rodzinka z podwórka.
„Zagubione jajka” – zabawa dydaktyczna. Każde dziecko otrzymuje po trzy sylwety kur, słomki oraz kuleczki z papieru, które są jajkami. Rodzic mówi: Kury zgubiły jajka i nie mogą ich znaleźć. Policzcie, ile jest kur. Przenieście po jednym jajku dla każdej kury. Zadaniem dzieci jest przeniesienie jajek na sylwety kur. Rodzic prosi dzieci, aby policzyły jajka na każdej kurze. Rodzic pyta: Czy każda kura odnalazła swoje jajko?.
„Kurczątko” – zabawa ruchowa połączona z nauką wiersza E.M. Minczakiewicz.
Kurczątko
Ewa Małgorzata Minczakiewicz
Kurczątko z jajeczka się urodziło… (dzieci przykucają, robią nad głową daszek z rąk)
Główkę wychyliło, (dzieci rozchylają ręce i wychylają głowy)
na dwie nóżki skoczyło. (dzieci podskakują)
„Kto mieszka w jajku?” – zabawa dydaktyczna. Rodzic układa na dwóch tackach jajka: kurze i przepiórcze (można wykorzystać jajaka styropianowe lub sylwety z papieru) . Zapoznaje dzieci z nazwami jajek: kurze, przepiórcze. Dzieci porównują jajka, opisują ich wygląd, rozmiar. Rodzic dzieli wyraz jajo na sylaby. Prosi, by dzieci powiedziały, jaki wyraz usłyszały. Następnie obok każdej tacki umieszcza napis jajo i odczytuje go. Rodzic kładzie obok jajka kurzego obrazki przedstawiające kurczaka i kurę, a obok przepiórczego obrazek przedstawiający przepiórkę. Rodzic wyjaśnia dzieciom, że przepiórka to ptak przypominający małą kurę. Z zaprezentowanych jaj może się wykluć kurczaczek lub mała przepiórka.
„Wyścig jajek” – zabawa ruchowa z elementem czworakowania. Dziecko otrzymuje piłkę pingpongową. Dzieci, poruszając się w pozycji na czworakach, dmuchają na piłeczki tak, aby doturlały się do mety (która również może być oznaczona taśmą).
„Mówiące jajko” – zabawa orientacyjno-porządkowa Rodzic wygrywa rytm na tamburynie, a dzieci poruszają się w jego rytm – podskakują raz wolno, raz szybko. Na hasło Rodzic: Jajo dzieci zatrzymują się i dzielą wyraz jajo na sylaby, wyklaskując. Liczą sylaby w wyrazie, pokazując na palcach.
Czwartek (16.04.2020)
Temat dnia: Traktor .
„Mój traktor” – składanie obrazka w całość. Rodzic rozdaje dziecku pocięty na cztery części obrazek traktora. Zadaniem dzieci jest złożenie elementów w całość i naklejenie na kartki. Dzieci kredkami uzupełniają obrazek według własnego pomysłu.
9325403d1b9f26dbeaf52e8736ac01b6
„Traktor” – słuchanie wiersza C.P. Tarkowskiego.
Traktor
Cezary Piotr Tarkowski
Stoi traktor na podwórzu,
zabłocony, cały w kurzu.
Latem pełni ważną rolę,
bo wyjeżdża często w pole,
ciągnie, orze i bronuje –
bardzo ciężko tam pracuje.
Rodzic czytając wiersz, wyjaśnia dzieciom niezrozumiałe słowa. Demonstruje ilustrację do wiersza. Dzieci opisują wygląd traktora. Rodzic zadaje pytanie: Ile traktor ma kół?. Dzieci z pomocą Rodzica głośno liczą, gdy Rodzic na ilustracji wskazuje koła.
„Kolorowe koła i kółeczka” – zabawa ruchowa. Rozwijanie motoryki dużej i małej oraz poczucia rytmu. Rodzic przyczepia dzieciom kółeczka papierowe w kolorze zielonym, czerwonym, niebieskim i żółtym. Następnie przymocowuje do stołów szary papier oraz rozkłada kredki pastelowe w kolorach: czerwonym, zielonym, niebieskim, żółtym. Przy dźwiękach tamburyna dzieci swobodnie biegają. Na hasło: Zielone kółeczka wszystkie dzieci zatrzymują się, a dzieci, które mają taki kolor, podbiegają do stołów i rysują na papierze zielone koła – raz duże, raz małe. Gdy Rodzic powie: Stop, dzieci wracają i znowu poruszają się przy dźwiękach tamburyna. Zabawa trwa do momentu, w którym wywołane zostaną wszystkie kolory.
„Jedzie traktor” – zabawa ruchowa z elementami dźwiękonaśladowczymi. Na hasło: Traktor wyjechał w pole dzieci poruszają się w rytm tamburyna i naśladują odgłosy traktora: pach, pach, pach. Gdy Rodzic przestaje grać, dzieci się zatrzymują. Rodzic prosi, by dzieci spróbowały podzielić wyraz traktor na sylaby.
„Praca z kartami pracy” – rysowanie drogi, po której jedzie traktor oraz rysowanie po śladzie konturu beli słomy.
„Traktor jedzie w pole” – zabawa ruchowa. Rodzic mówi: Wszystkie dzieci zamieniają się w traktory. Traktory mogą się poruszać tylko po liniach oznaczonych taśmą na dywanie. Traktory wyjeżdżają w pole. Dzieci naśladują odgłosy traktora.
Piątek (17.04.2020)
Temat dnia: Skąd się bierze ser?
„Skąd się wzięło mleko?” – Rodzic przedstawia dzieciom obrazek krowy. Omawia wraz z przedszkolakami jej wygląd i sposób odżywiania. Demonstruje obrazek krowy na łące. Prowadzi rozmowę na temat mleka i jego wartości odżywczych.
Zestaw ćwiczeń ruchowych.
-„Noszenie wody” – Dzieci naśladują pracę rolnika noszącego wodę, utrzymują wyprostowaną sylwetkę, patrzą
przed siebie.
-„Maszyny rolnicze” – dzieci stoją w rozsypce. Na hasło Rodzic: Traktor! / Kombajn! / Wóz z konikiem! itp. dzieci naśladują głosem i ruchem maszyny rolnicze i przemieszczają się po sali.
– „Taczka” – Rodzic z dzieckiem tworzy parę. Dziecko przyjmuje pozycję na czworakach, i wyciąga do tyłu wyprostowane nogi. Rodzic łapie za kolana i unosi nogi dziecka. W pozycji „taczki” para musi przejść na drugi koniec pokoju.
„Tylko nic nie mówcie krowie” – słuchanie fragmentu wiersza H. Szayerowej połączone z rozmowąna temat utworu.
Tylko nic nie mówcie krowie (fragment)
Halina Szayerowa
Nabiał – produkt
smaczny, zdrowy.
Dostajemy go
od krowy.
Tylko nic nie mówcie krowie.
Jak się krowa
o tym dowie,
to się jej
przewróci w głowie
i gotowa
narozrabiać.
I przestanie
nabiał dawać,
czyli:
masło,
mleko,
sery,
i śmietanę
na desery! […]
Rodzic wyjaśnia określenia nabiał. Demonstruje ilustracje związane z czytanym wierszem: krowę, mleko, masło, sery: biały, żółty, śmietanę. Rodzic pyta dzieci: Co może dać nam krowa?; Co można zrobić z mleka?
„W mlecznej krainie” – zabawa ruchowa. Rodzic. rozkłada na dywanie hula-hoop oznaczone szablonem krowy. Dzieci otrzymują obrazki: sera, śmietany, jogurtu, masła. Poruszają się po sali w rytm tamburyna. Na hasło: Krowa daje mleko, a z mleka jest ser, dzieci, które mają obrazki sera, kładą je do koła. Zabawa trwa do momentu, w którym wszystkie dzieci włożą swoje obrazki do koła.
„Zdrowe jedzenie” – próbowanie produktów zrobionych z mleka. Dzieci rozpoznają produkty mleczne i podają ich nazwy: ser biały i żółty, jogurt, śmietana, masło. Próbują wszystkich artykułów. Rodzic przeprowadza rozmowę, dlaczego te produkty trzeba jeść (np. po to, by mieć zdrowe zęby, kości).
Serdecznie zachęcam do skorzystania z materiałów na tydzień o tematyce „Praca rolnika”. Są to propozycje, które można wykorzystać podczas pobytu w domu. Zapraszam do wspólnej i twórczej zabawy z dziećmi.
Pozdrawiam serdecznie Agnieszka Wójcicka
Witajcie kochane Jagódki! Rozpoczynamy kolejny tydzień nauki w domu, więc przygotowałam dla was nowe propozycje zbaw i zadań, które możecie wykonać wraz z domownikami. Zaproś rodziców, rodzeństwo, dziadków i usiądź wygodnie. Posłuchaj opowiadań, zaśpiewaj piosenkę, pogimnastykuj się z zajączkiem, zrób doświadczenia z jajkami i wykonaj najpiękniejszą pisankę. Jeżeli chcecie pochwalić się swoimi pracami, wytworami lub nagrać filmik jak się bawicie, co robicie w tym szczególnym czasie, to możecie przesłać na nasz adres mailowy: [email protected] Naprawdę będzie mi bardzo miło.
Temat tygodnia: Wielkanoc (06.04-10.04.2020)
CELE OGÓLNE:
- wzmacnianie więzi rodzinnych; zapoznanie z charakterystycznymi elementami związanymi z Wielkanocą; kształtowanie umiejętności uważnego słuchania opowiadania ;
- poznanie polskich zwyczajów związanych z Wielkanocą; poznanie określeń: pisanka, kraszanka, święconka; łączenie opisu słownego z przedmiotem – rozwiązywanie zagadek;
- poznanie tradycji święcenia pokarmów w Wielką Sobotę; zwrócenie uwagi na estetyczny wygląd koszyczka wielkanocnego;
- kształtowanie umiejętności klasyfikowania ze względu na jedną cechę; posługiwanie się nazwami kolorów podstawowych; przybliżenie dzieciom tradycji malowania jajek;
- ćwiczenia rozluźniające i zwiększające ruchomość w stawach; liczenie w dostępnym zakresie; budowanie wypowiedzi na temat świątecznych potraw; kształtowanie umiejętności właściwego zachowania się przy stole.
Temat dnia:
- Przygotowania do świąt.
- Wielkanocne tradycje.
- Wielkanocny koszyczek.
- Pisanki, kraszanki, malowane jaja.
- Na świątecznym stole.
Poniedziałek (6.04.2020)
Temat dnia: Przygotowania do świąt.
„Przed Wielkanocą” – wysłuchanie i analiza treści wiersza. Rodzic czyta wiersz z jednoczesnym ilustrowaniem go obrazkami.
„Przed Wielkanocą”
Dominika Niemiec
Pomogę mamie upiec makowca i babkę.
Na babkę, wiem to na pewno, zawsze babcia ma chrapkę.
Ale najpierw trzeba święconkę przygotować.
Może tym razem czekoladowe jajka tam schować?
Babcia jak co roku tłumaczy: „Do koszyka pisanki wędrują,
zobaczysz, wnusiu, na śniadanie na pewno ci posmakują”.
Dziadek z tatą też dzielnie mamie pomagają,
od samego rana dom cały sprzątają.
Fajnie jest być razem, szykować wszystko na święta,
pomagać sobie, kochać bliskich, o wielkanocnych zwyczajach pamiętać.
Rozmowa z dziećmi na podstawie tekstu utworu. Pytania: O jakich świętach była mowa w wierszu?; Kto brał udział w przygotowaniach do świąt?; Co takiego działo się podczas przygotowań?; Jak myślicie, jak czuła się dziewczynka?; Czy osoby z tej rodziny się kochają?; Dlaczego tak uważacie?; Czy wy pomagacie swoim bliskim w przygotowaniach do świąt
„Pomagam mamie” – zabawa pantomimiczna. Dzieci swobodnie biegają po dywanie. Gdy usłyszą gwizdek, zatrzymują się i pokazują wymienioną czynność (Pomagam mamie: zetrzeć kurze z półek, mieszać ciasto, odkurzać, nakrywać do stołu, kroić warzywa, wkładać jajka do koszyka itp.).
„W wielkanocnym koszyku” – ćwiczenia w budowaniu zdań. Rodzic układa z jednej strony obrazki przedstawiające członków rodziny (odwrócone tyłem), pośrodku układa obrazek koszyka, z drugiej strony obrazki produktów wchodzących w skład święconki (odwrócone tyłem). Następnie dzieci odkrywają po jednym obrazku z każdej strony koszyka i na podstawie tego, co przedstawia, układają zdanie, np. Mama wkłada jajka do koszyka.
„Wielkanoc – radosne święta” – zabawa dydaktyczna. Oglądanie ilustracji w książkach i obrazków związanych ze świętami. Podawanie nazw przedstawionych na nich elementów; zwrócenie uwagi na to, co kojarzy się z Wielkanocą: baranek, palemka, kurczaczek, pisanki, jajko – jako symbol życia. Zapoznanie dzieci z nazwą Wielkanoc i swobodna rozmowa o tym, dlaczego obchodzimy to święto. Następnie Rodzic rozdaje dzieciom pocięte na trzy części obrazki przedstawiające pisanki. Zadaniem każdego dziecka jest ułożenie obrazka i naklejenie na kartkę.
eprzedszkolaki_dekoracje_pisanka_7
„Gimnastyka z zajączkiem”- zabawa muzyczno – ruchów. Dzieci naśladują gesty wykonywane i opisywane w utworze.
Piosenka „Zając”
sł. Agnieszka Kopacz
Zając długie uszy ma
trala la, trala la,
nosek słodki oczka dwa
hopsa, hopsa sa.
Każdy zając skacze: – HOP
HOP, HOP HOP
HOP HOP HOP
Jeden skok, drugi skok
Teraz wszyscy: HOP!
„Zajączki” – zabawa ruchowa skoczna. Rodzic. rozkłada na dywanie sylwety pisanek, między którymi dzieci mają się poruszać podczas muzyki. Gdy muzyka milknie, każde dziecko staje przed wybraną pisanką i obunóż przeskakują przez nią.
Wtorek (07.04.2020)
Temat dnia: Wielkanocne tradycje.
„Baranek, kurczaki, pisanki „– rozwiązywanie zagadek Joanny Wasilewskiej połączone z opisem
słownym obrazka.
Baranek cukrowy
Ma złociste rogi
i kożuszek biały.
Nie biega po łące,
bo z cukru jest cały.
Kurczaczki
Wykluły się z jajek,
są żółciutkie całe.
Będą z nich kogutki
albo kurki małe.
Pisanki
Leżą w koszyczku
pięknie ułożone.
W kolory i wzory
mocno ozdobione.
„Wielkanoc” – słuchanie opowiadania T. Kruczka połączone z rozmową na temat jego treści.
Właśnie chciałam obejrzeć książkę z obrazkami. Obiecałam to mojej żyrafie, że razem będziemy
oglądać obrazki z Afryki. Nie wiem, czy wam mówiłam, ale żyrafa mieszka u mnie
w pokoju od niedawna. Wprowadziła się tu dokładnie w moje urodziny. No więc właśnie zabierałyśmy
się do oglądania obrazków, gdy rozległ się dzwonek do drzwi.
– Tolu! Choć szybko – krzyknęła mama – babcia przyjechała na święta!
Bardzo się ucieszyłam, bo święta z babcią są zupełnie niesamowite. Babcia zna się na świętach
jak nikt inny na świecie. A to przecież wkrótce Wielkanoc i trzeba się do niej dobrze przygotować.
– Dzień dobry, dzień dobry, dzień dobry – tubalnym głosem wołała babcia z przedpokoju.
Stała w drzwiach, jak zawsze w swojej wielkiej kolorowej spódnicy i z burzą siwych włosów na
głowie. W rękach trzymała ogromny wiklinowy kosz pełen świątecznych skarbów. Jak na razie
schowanych przed nami pod białą serwetą.
– Czas rozpocząć świąteczne przygotowania! – stwierdziła, patrząc po kolei na każdego
z nas. – Co wy na to?
– Wspaniale! – krzyknęłam – będę mogła ci pomagać?
– Oczywiście, Tolu, ty, mama i tata. Wszyscy razem się za to zabierzemy. Mamy na to cały
tydzień.
– No i proszę – zaśmiał się tata – babcia przejęła dowodzenie.
– Oczywiście, mój drogi – odparła i podała mu kosz, który musiał być bardzo ciężki, bo tata
zrobił bardzo zdziwioną minę i kilka razy z niedowierzaniem podnosił go do góry. I tak się zaczęła wielkanocna przygoda. Najpierw sadziłyśmy rzeżuchę. Na talerzu w kwiatki
rozsypałam ziemię i wysypałam maleńkie brązowe ziarenka. Potem całość podlałam wodą.
– Tylko pamiętaj, żeby podlewać codziennie – ostrzegła mama – inaczej rzeżucha nie zdąży
wyrosnąć do świąt.
– Dobrze, mamo – powiedziałam i naprawdę starałam się pilnować podlewania. Wiecie, to
niesamowite, kiedy ziarenka pękają i wyrastają z nich maleńkie roślinki, które są codziennie
większe. Bardzo lubię rzeżuchę. Żyrafa chyba nie. Powiedziała mi na ucho, że bardzo dziwnie
pachnie i nie będzie jej jeść. Śmieszna ta żyrafa.
Kiedy zasadziłam rzeżuchę, przyszedł czas na malowanie pisanek. Najpierw tata zrobił wydmuszki
z jajek. Aż cały był czerwony na buzi od tego dmuchania. A na drugi dzień zabraliśmy
się za malowanie. Pisanki maluje się na sto sposobów. Można malować farbkami, można pisakami,
można poprzyklejać do nich różne rzeczy. Najważniejsze to nie zgnieść wydmuszki. Ale
czasami wydmuszka pęka. W zeszłym roku strasznie się tym martwiłam. Teraz jestem już duża
i się nie martwię, bo zawsze można zrobić nową pisankę.
Kiedy mieliśmy już cały koszyk kolorowych pisanek, przyszedł czas na świąteczne wypieki.
Tata przyniósł dla mnie do kuchni specjalny mały zabawkowy stolik, żebym mogła pomagać
babci i mamie. I pracowałyśmy wszystkie trzy. To znaczy babcia i mama pracowały, a ja pomagałam.
Pieczenie nie jest wcale łatwe. Ręce bardzo szybko oklejają się mąką i można pobrudzić
całą kuchnię i fartuszek. I powiem wam, że bardzo szybko cała byłam w mące i klejącym cieście.
– Nie przejmuj się, Tolu – powiedziała babcia, widząc moją zmartwioną minę. – Bardzo dobrze
nam pomagasz i najważniejsze, że się uczysz przygotowywać święta. To bardzo ważne!
Później babcia umyła mi ręce i buzie i zdjęła fartuszek.
– A teraz mam coś dla ciebie – mrugnęła do mnie okiem i zaprowadziła mnie do tego wielkiego
kosza, który przyniosła.
– Proszę, to dla ciebie – powiedziała i podała mi wielką księgę z kolorowymi obrazkami. – To
książka o świątecznych zwyczajach.
Pobiegłam do pokoju i razem z zabawkami zaczęliśmy wszyscy ją przeglądać. A tam same
cudeńka! Wycinankowi chłopcy i wycinankowe dziewczynki w kolorowych spódnicach biegają
po kartkach! Niosą wysokie kolorowe palmy zrobione z malowanej trawy i kwiatów. A każda
palma ledwo co mieści się na kartce.
– To Niedziela Palmowa – powiedział tata, który dosiadł się do nas na chwilę.
– A tu zobacz! Dzieci idą ze święconką do kościoła – dodał.
I rzeczywiście, na obrazku dzieci niosły małe koszyczki przykryte białymi serwetkami.
– O, a tu pisanki, ale takie dziwne – pokazałam kolejny obrazek.
– To nie pisanki tylko kraszanki – powiedział tata. – Zamiast malować wydmuszki, wzory
skrobie się ostrym nożykiem.
– A to stół na niedzielne wielkanocne śniadanie – pokazał tata.
– Jest babka i mazurek, i baranek, szynka i pisanki, i kiełbaski, i inne przysmaki. A tu dalej
drzewa pełne małych zielonych pączków, z których lada moment miały wystrzelić liście. Zupełnie
jakby cała przyroda cieszyła się ze świąt.
– A to lany poniedziałek – zaśmiał się tata. – Wycinankowi chłopcy oblewali wycinkowe
dziewczynki wycinankową wodą, a one śmiały się, uciekały, tak szybko że omal nie wypadły
z książki.
– Dosyć tego oglądania! Muszę biec pomagać mamie i babci – powiedział tata i wyszedł z pokoju.
– O, to mi się podoba – powiedział, zerkając z półki porcelanowy słoń. – Takie polewanie.
Bardzo lubię polewanie wodą. – Ja tam wolę palmy – powiedziała żyrafa. – Są takie wysokie jak ja!
– A ja najbardziej lubię baranka – powiedział pluszowy baranek.
– A ty, Tolu – spytała żyrafa – co najbardziej lubisz w tych świętach?
– To, że w ogóle są i że babcia przyjechała – powiedziałam – i że wszyscy jesteśmy razem.
Kiedy zasypiałam, wszystkie zabawki opowiadały sobie, co najbardziej lubią w święta wielkanocne.
Jedynie mały pluszowy zajączek nic nie mówił, tylko uśmiechał się tajemniczo.
Rozmowa na temat opowiadania. Pytania Jak nazywają się święta, do których przygotowywała
się Tola?; Kto przyjechał na święta do Toli?; Co babcia przywiozła ze sobą?; Co posadziła
Tola na talerzu?; Co tata zrobił z jajek?; Jak nazywały się jajka, które malowała Tola?; Co babcia dała
Toli do oglądania?; Jak wyglądał stół wielkanocny na obrazku w książce, którą Toli dała babcia?;
Co Tola najbardziej lubi w Świętach Wielkanocnych?.
Zachęcam do obejrzenia odcinaka „Domowego Przedszkola” poświeconego wielkanocnym zwyczajom
https://vod.tvp.pl/video/domowe-przedszkole,swiateczne-zwyczaje-wielkanoc,43855
Środa (08.04.2020)
Temat dnia: Wielkanocny koszyczek.
„Wielkanocny koszyczek” – zabawa dydaktyczna. Rodzic pokazuje koszyczek wielkanocny. Omawia z dziećmi, jak powinien wyglądać i co powinno się w nim znaleźć. Następnie na dywanie kładzie ( lub sylwety) : koszyczek, pisanki, baranka, kurczaczka, zajączka, palemki, chleb, sól, serwetki. .Rodzic razem z dziećmi umieszcza ponownie na sylwecie koszyczka wszystkie elementy, po kolei wymieniając ich nazwy i symbolikę.
„Co wiąże się z Wielkanocą?” – wskazywanie obrazków związanych tematycznie z Wielkanocą.
Rodzic. rozkłada obrazki: pisanek, baranka cukrowego, zajączka, palemki, chleba, choinki, bombek, łańcucha
choinkowego, św. Mikołaja. Układa je tak, by dzieci nie widziały rysunków – zakrywa lub odwraca.
Dzieci odkrywają obrazki, podają nazwy tego, co obrazki przedstawiają, a następnie określają,
czy kojarzy się to z Wielkanocą
„Kurczaczki w skorupkach” – zabawa ruchowo-naśladowcza. Dzieci-kurczaczki biegają po sali. Na hasło Rodzica: Kurczaczki w skorupkach dzieci zatrzymują się, przykucają, tworzą nad głowami daszki ze splecionych dłoni. Na polecenie Rodzica: Kurczaki wychodzą ze skorupek dzieci otwierają splecione dłonie i ponownie poruszają się w rytm muzyki.
Wiersz „Wielkanocny koszyczek”
Zbigniew Domitroca
W małym koszyczku
dużo jedzenia,
które niesiemy
do poświęcenia:
chleb i wędlina,
kilka pisanek
oraz cukrowy
mały baranek.
Drożdżowa babka,
sól i ser biały,
i już jest pełny
koszyczek mały…
Czwartek (09.04.2020)
Temat dnia: Pisanki, kraszanki, malowane jaja.
„Niezwykłe jajka”- zabawy eksperymentalne. Zapoznanie dzieci z budową i właściwościami jajek. Rodzic omawia z dziećmi wygląd zewnętrzny jajka: jaki ma kolor, kształt, fakturę, zapoznaje z określeniem skorupka i mówi, do czego służy oraz czy jest twarda, czy miękka. Zapoznaje dzieci z określeniami białko i żółtko.
„Kura i pisanki” – wysłuchanie piosenki Śpiewające Brzdące – Kurka i pisanki. Zabawa ortofoniczna naśladowanie dźwięków wydawanych przez kurę.
https://www.youtube.com/watch?v=6RH8hXpWnlk
„Kolorowe pisanki i kraszanki” – praca plastyczna. Każde dziecko otrzymuje sylwetę jaja w kolorach
np.: żółtym, czerwonym, zielonym oraz elementy do ozdobienia, np.: paski, kropki, kwiatki. Zadaniem
dzieci jest ozdobienie sylwet jaj tak, by powstały pisanki. Następnie Rodzic rozdaje sylwety jajek oraz farby
plakatowe. Dzieci malują na nich palcami. Tak powstają kraszanki.
Piątek (10.04.2020)
Temat dnia: Na świątecznym stole.
„Na wielkanocnym stole” – słuchanie wiersza K. Kuzior-Wierzbowskiej, swobodna rozmowa na temat
jego treści. Rodzic, czytając wiersz, pokazuje ilustracje związane z jego treścią: babę lukrowaną, cukrowego
baranka, dwa kurczaczki .Rodzic wyjaśnia niezrozumiałe określenia: baba lukrowana, cukrowy baranek. Przypomina wspólnie z dzieckiem zasady kulturalnego zachowania przy stole.
„Na wielkanocnym stole”
Katarzyna Kuzior-Wierzbowska
Stoją na stole baby lukrowane,
a między nimi cukrowy baranek.
Pobekuje cicho, stuka kopytkami,
bo chciałby dosięgnąć miski z pisankami.
Ale dwa kurczaki tej miski pilnują,
na baranka groźnie oba popiskują.
Więc mały baranek w inną stronę zmierza.
Kilka listków rzeżuchy uskubał z talerza.
„Pisanki wielkanocne” – ćwiczenia w klasyfikacji i liczeniu. Rodzic rozkłada na dywanie sylwety jajek
ozdobione kropkami i kreskami (trzy jajka ozdobione kropkami i trzy ozdobione kreskami). Zadaniem
dzieci jest podzielenie jajek ze względu na wzór. Dzieci liczą jajka w kropki i w kreski. Określają, ile ich
jest. Następnie Rodzic rozdaje dzieciom po trzy jajka żółte i po trzy niebieskie. Dzieci oddzielają od siebie
jajka według koloru. Liczą, ile jest jajek każdego koloru.
Dla tych z Państwa, którzy pragną pogłębić z dziećmi rozmowę na temat Zmartwychwstania Pańskiego polecam film animowany „Opowieści biblijne, Nowy Testament – Zmartwychwstanie”
Pozdrawiam serdecznie Agnieszka Wójcicka
Założenia programowe -Marzec
Temat tygodnia: Witaj, wiosno! (23-27.03.2020)
CELE OGÓLNE:
– dostrzeganie w otoczeniu oznak wczesnej wiosny – rozpoznawanie i podawanie
nazw pierwszych przejawów wiosny; zabawy sensoryczne; poszerzanie słownika
o określenia: miękkie, miłe, puszyste; rozumienie wieloznaczności słów: kotki i pączki;
– rozpoznawanie i podawanie nazw ptaków: skowronka, bociana, jaskółki; rozpoznawanie ptaków po ich głosie; doskonalenie umiejętności analizy i syntezy sylabowej;
– rozpoznawanie i podawanie nazw emocji; dostrzeganie emocjonalnej wartości
otoczenia przyrodniczego jako źródła satysfakcji estetycznej; zapoznanie z wyglądem i nazwami pierwszych wiosennych kwiatów: krokusów, tulipanów, hiacyntów;
– wzbogacanie wiedzy na temat polskich zwyczajów ludowych; wykonanie postaci Wiosny z jej atrybutami; rozwijanie ekspresji plastycznej; malowanie dużych powierzchni; doskonalenie umiejętności posługiwania się nożyczkami;
dbanie o bezpieczeństwo;
– wdrażanie do zdrowego stylu życia – ruch, właściwe odżywianie; wyjaśnienie
znaczenia spożywania szczypiorku dla zachowania dobrego zdrowia.
Temat dnia:
- Wiosenne pączki.
- Witamy powracające ptaki.
- Pierwsze kwiaty.
- Witaj, wiosno!
- Zdrowie na wiosnę.
Piosenka „Hej, zielona żabko”
sł. i muz. Katarzyna Kulikowska
Hej, zielona żabko,
Miło poznać cię.
Ładnie sobie skaczesz.
Skakać naucz mnie.
Hej, złota rybko,
Miło poznać cię.
Ładnie sobie pływasz,
Pływać naucz mnie.
Hej, żółta pszczoło,
Miło poznać cię.
Ładnie sobie fruwasz,
Fruwać naucz mnie.
Wiersz „ Wiosna idzie”
Ewa Szelburg-Zarembina
Przyleciały skowroneczki
z radosną nowiną,
zaśpiewały, zawołały
ponad oziminą:
– Idzie wiosna! Wiosna idzie!
Śniegi w polu giną!
Przyleciały bocianiska
w bielutkich kapotach,
klekotały, ogłaszały
na wysokich płotach:
– Idzie wiosna! Wiosna idzie!
Po łąkowych błotach!
Przyleciały jaskółeczki
kołem, kołujące,
figlowały, świergotały
radośnie krzyczące:
– Idzie wiosna! Wiosna idzie!
Prowadzi ją słońce.
Temat tygodnia: Zwierzęta na wiejskim podwórku. (30.03-03.04.2020)
CELE OGÓLNE:
– zachęcanie dzieci do uczestniczenia w zabawach ruchowo-naśladowczych;
rozwijanie umiejętności słuchania i śpiewania piosenek; rozpoznawanie i podawanie nazw zwierząt z wiejskiego podwórka;
– aktywne uczestniczenie w zabawach; kształtowanie umiejętności rozróżniania i podawania nazw zwierząt hodowlanych i ich domów; zapoznanie z nazwami: buda, stajnia, kurnik;
– stymulowanie rozwoju mowy; ćwiczenia mięśni narządów mowy na zgłoskach:
mu, me, be, hau, miau, iha, ko, kwa; rozwijanie spostrzegawczości słuchowej – rozpoznawanie głosów zwierząt wiejskich;
– rozpoznawanie i podawanie nazw zwierząt dorosłych i młodych: koń – źrebak,
krowa – cielak, świnia – prosiak, kura – kurczak; kształtowanie umiejętności łączenia w pary zwierząt dorosłych i młodych; rozwijanie aparatu mowy poprzez ćwiczenia dźwiękonaśladowcze;
– doskonalenie czynności podstawowych: chodu, biegu, skoku, utrzymywania
równowagi; poszerzenie wiedzy przyrodniczej na temat pokarmów zwierząt; łączenie w pary zwierząt i ich przysmaków; porównywanie liczebności zbiorów poprzez dobieranie elementów w pary
Temat dnia:
- W gospodarstwie.
- Domy zwierząt.
- Odgłosy z wiejskiego podwórka.
- Małe i duże zwierzęta.
- Przysmaki zwierząt.
Piosenka „Dziwne rozmowy”
sł. Anna Alexandrowicz, muz. Włodzimierz Zaliński
W chlewiku mieszka świnka (dzieci poruszają się po sali)
i trąca ryjkiem drzwi.
Gdy niosę jej jedzenie,
to ona: „Kwi, kwi, kwi!” (dzieci wydają odgłosy, naśladując zwierzątko)
Na drzewie siedzi wrona, (dzieci poruszają się po sali)
jest czarna, trochę zła.
Gdy pytam: „Jak się miewasz?”,
to ona: „Kra, kra, kra!” (dzieci wydają odgłosy, naśladując ptaka)
Opodal chodzi kaczka, (dzieci poruszają się po sali)
co krzywe nóżki ma. (dzieci naśladują chód kaczek)
Ja mówię jej: „Dzień dobry”,
a ona: „Kwa, kwa, kwa.” (dzieci wydają odgłosy, naśladując zwierzątko)
Przed budą trzy szczeniaczki, (dzieci poruszają się po sali)
podnoszą straszny gwałt.
Ja mówię: „Cicho, pieski”,
a one: „Hau, hau, hau!” (dzieci wydają odgłosy, naśladując zwierzątko)
Wiersz ” Co słychać na wsi?”
Wanda Chotomska
Co słychać? Zależy gdzie.
Na łące słychać: Klee! Klee!
Na stawie: Kwa! Kwa!
Na polu: Kraa!
Przed kurnikiem: Kukuryku!
Ko, ko, ko, ko, ko! – w kurniku.
Koło budy słychać: Hau!
A na progu: Miau!
A co słychać w domu,
nie powiem nikomu.
Przydatne materiały i strony:
https://www.wsip.pl/oferta/cykle/wychowanie-przedszkolne/
https://akademia.pwn.pl/materialy/Wszystko,1.html?search=zdrowy%20przedszkolak&page=1#
https://www.eprzedszkolaki.pl/?fbclid=IwAR3P1gd1QZ6Srb_H46mD_V4OeX8rNnjeA8rbYbO5s9U63T20GnhbzLcMMBw
https://dziecisawazne.pl/15-zabaw-sensorycznych-dla-maluszkow
Dla Rodziców
Menu
Rekrutacja
Do pobrania
Aktualności
- Życzenia wielkanocne 16 kwietnia 2025
- Wiosna w naszym przedszkolu 7 marca 2025
- Najbliższe wydarzenia w Akademii 14 lutego 2025
- Rekrutacja dla dzieci z rocznika 2022. 7 stycznia 2025
- Bal Karnawałowy! 7 stycznia 2025
- Życzenia 18 grudnia 2024
- Co nowego u nas…? 14 listopada 2024
- Jesień w naszym przedszkolu. 20 września 2024
- Witamy po wakacjach! 28 sierpnia 2024
- Rekrutacja na nowy rok przedszkolny 2025/26 26 sierpnia 2024
- Rozpoczęcie nowego roku przedszkolnego! 23 sierpnia 2024
- Maj w naszym przedszkolu 30 kwietnia 2024
- Wesołych Świąt Wielkanocnych 27 marca 2024